Επιστροφή στους αγρούς
Tου Σταύρου Τζίμα
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_18/11/2011_463203)
«Πώς πήγε φέτος η χρονιά;» ρώτησα γνωστό αγροτοσυνεταιριστή της Ημαθίας και αυτός, όλος χαρά, απάντησε: «περίφημα». «Οι τιμές στο επιτραπέζιο ροδάκινο δεν ήταν τόσο καλές, λόγω του σκληρού διεθνούς ανταγωνισμού, όμως στο βιομηχανικό, αυτό που προορίζεται για κομπόστα, τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα…» μου είπε.
«Ξέρεις όμως ποιο ήταν ίσως το πιο ενδιαφέρον;» συνέχισε, για να απαντήσει ο ίδιος: «Αρχισαν σιγά σιγά να επιστρέφουν οι αγρότες στα χωράφια και γενικότερα στις γεωργικές δουλειές…». «Δηλαδή;». «Παρατηρείται μια αύξηση του ποσοστού απασχόλησης στη γεωργία. Ολο και περισσότεροι γυρίζουν και καλλιεργούν εκτάσεις τις οποίες είχαν εγκαταλείψει. Στα διαλογητήρια φρούτων και τα εργοστάσια κονσέρβας παρατηρήθηκε συρροή από δικούς μας που ζητούσαν δουλειά ως εποχικοί. Μέχρι και βουλευτές έβαλαν κάποιοι μέσον για να προσληφθούν…». «Αλλοδαπούς φέρατε φέτος για να μαζέψουν τη σοδειά;» ρώτησα. «Ηρθαν, αλλά λιγότεροι. Ελπίζουμε του χρόνου να μη χρειαστούν και να κάνουν τη συγκομιδή δικοί μας, άνεργοι ή οικονομικά ανήμποροι».
Στην Ημαθία, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας χτυπάει η «καρδιά» της ελληνικής φρουτοπαραγωγής και επομένως μηνύματα όπως αυτά δεν μπορεί παρά να είναι ενθαρρυντικά. Ευχάριστα νέα για αύξηση της παραγωγής και των εξαγωγών, αλλά και επιστροφή των ίδιων των αγροτών στην παραγωγική διαδικασία, την οποία οι περισσότεροι είχαν αφήσει σε αλλοδαπούς χάριν της επιδοτούμενης καλοζωίας, μεταδίδονται και από τον κάμπο της Θεσσαλίας, τους ελαιώνες της Πελοποννήσου, τις πεδιάδες της Κρήτης με τα οπωροκηπευτικά, όπου όλο και πιο πολλοί αγρότες αλλάζουν τις καλλιέργειες, αντικαθιστώντας τις παλιές με νέες ελπιδοφόρες. Ο αγροτικός τομέας δείχνει να κρατάει ακόμα, με τις εξαγωγές στις δραματικές συνθήκες που διέρχεται η οικονομία μας να μην έχουν απολέσει τη δυναμική τους, παρά τη δυσχερή θέση της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή, αλλά και τις εσωτερικές αντιξοότητες. Το ίδιο και το αγροτικό μικρονοικοκυριό, αντέχει και αυτό και ας μην το υποτιμάμε. Αιμοδοτεί με τον δικό του τρόπο τα αστικά κέντρα και αυτό θα φανεί οσονούπω, όταν στις πόλεις θα αρχίσει η πείνα.
Στη Σερβία, την εποχή των πολέμων, όταν οι άνθρωποι στις πόλεις λιμοκτονούσαν τους κράτησε στη ζωή η αγροτική μικροοικονομία. Τότε οι Σέρβοι δεν πέθαναν από την πείνα χάρη στην «οικονομία του γουρουνιού». Εσφαζε, δηλαδή, το γουρούνι το φθινόπωρο στο χωριό ο παππούς και τροφοδοτούσε με κρέας όλο τον χειμώνα παιδιά και εγγόνια στην πόλη ή εξασφάλιζε για όλους τα αυγά και τις πιπεριές της χρονιάς από το χωράφι του. Κάπως έτσι έχει αρχίσει να γίνεται και σ’ εμάς και ευτυχώς, διότι αν διαρραγεί και το παραδοσιακά ισχυρό αγροτικό νοικοκυριό θα επέλθει η πλήρης κατάρρευση.
