Ένας πρώτος απολογισμός
Tου Στέφανου Κασιμάτη
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_11/11/2011_462394)
Ας πούμε ότι στο γραφείο έχετε έναν συνάδελφο τον οποίο γνωρίζετε χρόνια, αλλά μόνον εξ αποστάσεως. Ο ίδιος δεν θέλει να έχει και πολλά πολλά με τους άλλους. Όχι γιατί είναι μονόχνωτος, αλλά γιατί, όπως υποψιάζεστε, πρέπει μάλλον να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Ώσπου, μια ωραία ημέρα, τον βλέπετε να παθαίνει κάτι, να πετάει τα ρούχα του και να αρχίζει να τρέχει τσίτσιδος, μοιράζοντας μπουνιές σε όποιον βρίσκει μπροστά του.
Ό,τι και αν γίνει παρακάτω, όποιες εξηγήσεις και αν υπάρξουν, όσο πειστικές και αν είναι αυτές, το θέαμα αυτό δεν ξεχνιέται ποτέ: για τους τρίτους, τους παρατηρητές, η συμπεριφορά αυτή πάντα θα χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο πρόσωπο.
Αυτό ήταν, μέχρι στιγμής, η μεγαλύτερη ζημία από την πολιτική κρίση, την οποία προκάλεσε η βόμβα του Γιώργου για το δημοψήφισμα: με τα όσα επακολούθησαν, εξευτελισθήκαμε πλήρως έναντι των εταίρων μας στην Ευρώπη. Ως τώρα, πολύ καλά δεν μας ήξεραν. Γεωγραφικά βρισκόμαστε στην άκρη της Ευρώπης. Πολιτισμικά, οπωσδήποτε εκτός - εξαιρουμένης μιας ισχνής μειοψηφίας του πληθυσμού. Πολιτικά, δε, είμαστε παντελώς αδιάφοροι για το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι - το μόνο που μας ενδιέφερε πάντα ήταν να αρμέγουμε την αγελάδα. Τώρα, όμως, οι πολιτικοί χειριζόμενοι κατά τον γελοιωδέστερο τρόπο τη χρεοκοπία μας κόντεψαν να τινάξουν την Ευρώπη στον αέρα, με αποτέλεσμα οι άλλοι να έχουν καταλάβει πια τι είδους κοινωνία είμαστε και τι κράτος έχουμε. Αυτή η ζημία είναι τεράστια. (Ο σοφός Φιλόστηλος Λυκαβηττεύς μού έγραψε από τη μοναξιά του πευκόφυτου βασιλείου του και με τη σκέψη του, προφανώς, στον «γιαλαντζί Τσόρτσιλ» της απελθούσης κυβερνήσεως: «ΓΑΠ, Μπένι, Σαμαράς, Παπούλιας: Ποτέ τόσο λίγοι δεν έκαναν τόσο κακό σε τόσο πολλούς σε τόσο λίγες μέρες»...) Αυτή η ζημία θα πάρει πολύ καιρό να διορθωθεί, χωρίς να είναι βέβαιο κατά πόσον είναι δυνατόν να τη διορθώσουμε, αφού προϋποτίθεται ότι θα πρέπει να αλλάξουμε τους εαυτούς μας.
Είναι αλήθεια ότι το τελευταίο πενθήμερο προσεγγίσαμε επικίνδυνα το σημείο όπου η κωμωδία ταυτίζεται με την τραγωδία, ωστόσο από αυτή την «όπερα της πεντάρας» (που είχε ώς και άρια για τον πρόεδρο Καρατζαφέρη...) υπάρχουν και οφέλη. Το πρώτο -και είναι οξύμωρο, το καταλαβαίνω- είναι ότι είδαμε τους πολιτικούς ταγούς τσίτσιδους: είδαμε τις αληθινές προτεραιότητές τους, τη μικροπρέπειά τους, τα επικίνδυνα όρια του τυφλού εγωισμού τους. Οικτρό θέαμα, δεν αντιλέγω - πολύ διδακτικό, εν τούτοις. Διότι τώρα πια ξέρουμε. Εχουμε τη γνώση του πράγματος, αλλά και την ευθύνη που κουβαλάει μαζί της, γιατί αν λησμονήσουμε αυτό το αίσχος που μας επεφύλαξαν οι δημαγωγοί του λαϊκισμού θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.
Το δεύτερο είναι ότι ο Λουκάς Παπαδήμος, επειδή είναι αυτός που είναι και δεν κωλύεται από προεκλογικές υποσχέσεις, μπορεί να περιγράψει την πραγματικότητα της κατάστασης στον ελληνικό λαό και να αφυπνίσει τους λωτοφάγους. Η παραδοχή της αλήθειας είναι η προϋπόθεση χωρίς την οποία λύση δεν βρίσκεται.
Το τρίτο είναι ότι, για πρώτη φορά, βουλευτές και των δύο μεγάλων κομμάτων έδρασαν αντίθετα προς την κομματική γραμμή και απέτρεψαν τα χειρότερα. Σε αυτό συνέβαλε ο τρόμος τον οποίο ενέσπειρε στην κοινή γνώμη ο πραγματικός κίνδυνος εξόδου από την Ευρωζώνη. Ομως, εδώ, προπομπός ήταν η κίνηση των πέντε βουλευτών της Ν.Δ. (Κ. Μητσοτάκης, Κ. Χατζηδάκης, Α. Σπηλιωτόπουλος, Ευ. Αντώναρος, Μ. Βαρβιτσιώτης) και των δύο του ΠΑΣΟΚ (Β. Παπανδρέου, Ν. Βρεττός), που υπέγραψαν στις 3 του μηνός επιστολή με την οποία ζητούσαν κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Είθε αυτή η εκδήλωση ανεξαρτησίας των βουλευτών να είναι η αρχή του τέλους για το κόμμα - μαντρί και να οδηγήσει στην αναδιαμόρφωση του πολιτικού τοπίου.
Το τέταρτο είναι ότι, επιτέλους, έχουμε και πάλι πρωθυπουργό που μιλάει τα κανονικά ελληνικά...
Καρναβάλι
Ο Κουρτ από τη Γερμανία μάς γνωρίζει ότι, όπως κάθε χρόνο, σήμερα 11 του ενδεκάτου μηνός, ώρα 11.11 π.μ., ξεκινάει στη Γερμανία το καρναβάλι, το οποίο θα ολοκληρωθεί στις 22 Φεβρουαρίου 2012. «Εύχομαι», σημειώνει, «η χρονική σύμπτωση με τον προβλεπόμενο βίο της νέας κυβέρνησής μας να είναι μία αθώα σύμπτωση». Από τη πλευρά μου, είμαι βέβαιος γι' αυτό! Διότι εμείς οι Ελληνες, πάντα μπροστά από όλους τους άλλους λαούς, μόλις το γιορτάσαμε πανηγυρικά με όσα συνέβησαν από την αναγγελία του δημοψηφίσματος μέχρι χθες το πρωί...
Εξομολογήσεις...
Πείτε το επαγγελματική διαστροφή - δεν θα το αρνηθώ. Πάντως, αφότου απετράπη το ενδεχόμενο πρωθυπουργίας Πετσάλνικου, εγώ διχάζομαι: Να λυπάμαι για το γέλιο που θα στερηθούμε ή να χαίρομαι για το κλάμα που γλιτώσαμε;
Ηθικόν δίδαγμα
Τελικά, οι ηλίθιοι δεν είναι πάντα αήττητοι...
Λέτε;
Μην εκπλαγείτε αν αύριο - μεθαύριο μάθουμε ότι οι γνωστοί γείτονες εκεί επάνω (ξέρετε, εκείνοι που δεν κάνει να τους λέμε με το όνομά τους) τελικά συμφώνησαν σε συμβιβαστική λύση για το όνομα, αποδεκτή και από την Ελλάδα. Μην ξεχνάτε ότι ήταν εκεί ο Ψωμιάδης για πενήντα ημέρες!...
Αν είχε χιούμορ...
Αν είχε, λοιπόν, από αυτό ο Γιώργος (αυτό το τόσο απαραίτητο για όσους επιλέγουν να είναι Ελληνες...), όταν ο Αντώνης του είπε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με το πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού, με δύο λέξεις θα μπορούσε να τον στείλει στο ψυχιατρείο για τουλάχιστον δύο εβδομάδες: Ντόρα Μπακογιάννη...
