Από το Σεμνό & Ταπεινό
Το παρόν πόνημα γράφεται αργά βράδυ Τετάρτης προς ξημερώματα Πέμπτης, και αφού, πλέον, έχει καταρρεύσει η «λύση Πετσάλνικου» και επανέρχεται στο προσκήνιο η επιλογή Παπαδήμου ως πιθανού νέου Πρωθυπουργού.
Οι μάσκες έπεσαν κύριοι!
Οι παλινωδίες του τελευταίου 48ωρου, το ηθελημένο «κάψιμο» της επιλογής Παπαδήμου και επιλογή Πετσάλνικου, «τραγική» από κάθε άποψη, (αφού προηγουμένως έχει προταθεί η «σάρα η μάρα και το κακό συναπάντημα»), άγουν σε ένα αδιασμφισβήτητο συμπέρασμα:
Ότι το σύστημα που μας έχει κάτσει στο σβέρκο τριάντα χρόνια τώρα, δεν ήθελε με τίποτε να απωλέσει από τον έλεγχό του την εξουσία.
Το βαθύ ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου επιθυμούσαν σφόδρα την επιλογή ενός «ανδρείκελου» για Πρωθυπουργό. Δηλαδή είτε κάποιον «αχυράνθρωπο» προερχόμενο από τον κομματικό σωλήνα, είτε κάποιον «άχρωμο και άοσμο» καθηγητή, χωρίς δυνατότητα ουσιαστικής και ακηδεμόνευτης άσκησης εξουσίας.
Η Νέα Δημοκρατία, ομοίως, δεν επιθυμούσε να παραδοθεί η ηγεσία της χώρας σε ένα μη ελεγχόμενο από το «σύστημα» πρόσωπο και, βαθιά μέσα της, προτιμούσε μία πασοκική ή πασοκογενή «θεσμική» επιλογή, ώστε να μην ταυτιστεί η ίδια απόλυτα με την επιλογή – μονόδρομο της σύναψης της δανειακής σύμβασης με όλα τα περελκόμενά της που, κατά τα φαινόμενα, θα επιδρούσε αρνητικά στην εκλογική της επιλογή.
Ταυτοχρόνως, αμφότερα τα κόμματα εξουσίας δεν θέλουν ένα ακομμάτιστο, αύθαρτο, μη ελεγχόμενο από το σύστημα πρόσωπο να πάρει στα χέρια του τα ηνία της χώρας με τους δικούς του όρους.
Διότι, τότε, ο λαός θα καταλάβει τη διαφορά και θα αντιληφθεί ότι το υφιστάμενο – κατ’ επάγγελμα – πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν είναι αναντικατάστατο. Ότι υπάρχει εναλλακτική λύση.
Τελικώς, η οργισμένη αντίδραση και η κατακραυγή της κοινωνίας κατά της επιλογής «τύπου Πετσάλνικου», η οποία διοχετεύθηκε με κάθε τρόπο στα κέντρα λήψης αποφάσεων, καθώς και οι ανάλογες αντιδράσεις ορισμένων ωρίμως σκεπτόμενων στελεχών και των δύο κομμάτων, «έσωσε» τη χώρα από ένα νέο «έγκλημα».
Ίσως σήμερα να μην το αντιλαμβανόμαστε απόλυτα, αλλά βασίμως εκτιμώ ότι, πλέον, συντελείται στη χώρα μία πραγματική αλλαγή, μία νέα μεταπολίτευση.
Θέλω να είμαι αισιόδοξος και φρονώ ότι η ανάληψη της τύχης της χώρας από έναν σοβαρό άνθρωπο, γνώστη του αντικειμένου, χωρίς κομματικές εξαρτήσεις, θα κάνει άμεσα εμφανή τη διαφορά ποιότητας, κουλτούρας και αντίληψης για την άσκηση πολιτικής και εξουσίας.
Και γι’ αυτό το λόγο πιστεύω ότι ο Παπαδήμος και λίγους όρους έθεσε σε Παπανδρέου και Σαμαρά. Η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί υπό την Προεδρία Παπαδήμου ΔΕΝ πρέπει να έχει ημερομηνία λήξης στις 19 Φεβρουαρίου ή στις 19 Μαρτίου κ.ο.κ.
Αν έχουν οι κ.κ. πολιτικοί μας τα ... άντερα, ας του δώσουν χρόνο και ας αφήσουν τον άνθρωπο να κάνει τη δουλειά του. Και αν την κάνει σωστά, αν τολμούν, ας άρουν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό του.
Τώρα όμως, είναι και η ώρα ευθύνης για την κοινωνία, για τον κρατικό μηχανισμό, για τους συνδικαλιστές.
Ο δρόμος, πλέον, είναι μονόδρομος. Η συντριπτική πλειοψηφία ημών των πολιτών δηλώνουν αγανακτισμένοι, μπουχτισμένοι και αηδιασμένοι από την καθεστηκυία πολιτική τάξη.
Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα η καλή και η κρίσιμη να αφήσουμε, ως κοινωνία, να αναδειχθούν νέες δυνάμεις στον τόπο, ώστε να ξεφύγουμε, επιτέλους, από τα εκβιαστικά διλήμματα που μας έθεταν επί δεκαετίες.
Αλλιώς, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Σεμνός & Ταπεινός
