Φταίνε τα… λεωφορεία για την απίστευτη κίνηση;
Κοσμάς Βίδος
(Πηγή : http://www.protagon.gr)
Οι μετακινήσεις αποτελούν έναν από τους πιο επιβαρυντικούς για το νευρικό σύστημα του Αθηναίου παράγοντες, αλλά εφέτος το κακό παράγινε. Οι λόγοι πολλοί, αλλά μήπως ο κυριότερος είναι η υποβάθμιση των συγκοινωνιών, η οποία κάνει τη χρήση του ΙΧ (απατηλά) ελκυστικότερη;Εχω την ατυχία να κυκλοφορώ (σχεδόν) καθημερινά με το λεωφορείο 021, που πηγαίνει από την πλατεία Κάνιγγος στην πλατεία Γκύζη. Και λέω την ατυχία γιατί σε σχέση με τις άλλες γραμμές που χρησιμοποιώ είναι αυτή με τις μεγαλύτερες καθυστερήσεις. Εχει τύχει να περιμένω ακόμα και τρία τέταρτα της ώρας για να περάσει το μικρό λεωφορείο στη στάση δίπλα στο Χημείο, το οποίο ακριβώς επειδή είναι μικρό (για να στρίβει, υποθέτω, στους στενούς δρόμους) και έχει επιπλέον καθυστερήσει (για άλλο λόγο κάθε φορά), συχνά φτάνει τόσο γεμάτο που μετά βίας χωράει μερικούς ακόμα επιβάτες.
Το σκηνικό το φαντάζεστε: Στριμώγματα, καυγάδες, ανησυχία μην σου κλέψουν το κινητό και το πορτοφόλι, και άλλοι καυγάδες… Το στοιχείο που προσδίδει νότες σουρεαλισμού στην αναμονή στη στάση είναι η ηλεκτρονική πινακίδα με τα δρομολόγια, που μπορεί να σου βγάζει την ψυχή ώσπου να εμφανίσει το δικό σου δρομολόγιο, αλλά σε ενημερώνει για το πώς θα προμηθευτείς ηλεκτρονικό εισιτήριο (αν πας στο Μετρό, γιατί στη στάση δεν υπάρχει μηχάνημα) ή για τις ψυχαγωγικές εκδηλώσεις της πόλης: δεν ξέρεις τι ώρα θα φτάσεις στο σπίτι σου, μαθαίνεις όμως τι συναυλία θα γίνει στο «Παλλάς»!
Οι μετακινήσεις αποτελούν έναν από τους πιο επιβαρυντικούς για το νευρικό σύστημα του Αθηναίου παράγοντες, και εφέτος που (με όποιον οδηγό και αν το συζητήσεις το επιβεβαιώνεις) το κέντρο έχει αυξημένη κίνηση. Τα μποτιλιαρίσματα «επιμένουν» και μάλιστα αυξάνονται ακόμα και τώρα που «επέστρεψε» (με καθυστέρηση) ο δακτύλιος.
Η βενζίνη δεν έγινε φτηνότερη, ώστε αυτό να δικαιολογεί την εμφάνιση απίστευτα περισσότερων ΙΧ στους δρόμους, οπότε, τι φταίει; Λένε ότι η κατάσταση επιδεινώνεται από την παραβατικότητα και τον υποτυπώδη τροχονομικό έλεγχο –κοινώς ο καθένας σταθμεύει ή διπλοπαρκάρει όπου θέλει, προκαλώντας εκθετικά προβλήματα σε ένα ήδη επιβαρυμένο δίκτυο. Μήπως όμως είναι (και) η απαξίωση, υπονόμευση και υποβάθμιση των δημόσιων συγκοινωνιών, οι οποίες συχνά υπολειτουργούν και κάνουν τη χρήση του ΙΧ (απατηλά) ελκυστικότερη;
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΣΑ: Το 2016 πραγματοποιήθηκαν από λεωφορεία και τρόλεϊ 3.635.000 δρομολόγια, ενώ από Μετρό και τραμ 540.000 δρομολόγια. Οι επιβιβάσεις σε λεωφορεία και τρόλεϊ ανήλθαν σε 340 εκατομμύρια κατά μέσο όρο, ενώ σε μετρό και τραμ σε 274 εκατομμύρια. Πολύς ο κόσμος, πολλές και οι ανάγκες του. Το Μετρό παραμένει το καλύτερο μέσο για να μετακινηθείς, αν και κάτι οι απεργίες, κάτι τα μειωμένα δρομολόγια το Σαββατοκύριακο (λες και τότε δεν θέλουμε να κυκλοφορήσουμε), και εκεί τα προβλήματα δεν αποφεύγονται. Ευτυχώς, βεβαίως, που υπάρχει! Γιατί αν περιμένεις από τον γερασμένο στόλο των λεωφορείων… Πολλά οχήματα δεν κινούνται ή αποσύρονται ξανά και ξανά για επισκευές, με αποτέλεσμα σε αρκετές γραμμές τα δρομολόγια να είναι όλο και πιο αραιά. Αλλά και αυτά που κυκλοφορούν βρίσκονται πολύ συχνά σε άθλια κατάσταση. Στο θέμα της καθαριότητάς τους ας μην αναφερθούμε, αν και εδώ έχουμε μεγάλη ευθύνη και εμείς, οι επιβάτες.
Υπάρχουν και καλά νέα: Η Αθήνα ετοιμάζεται να υποδεχτεί τα πρώτα ηλεκτρικά λεωφορεία. «Κάνουμε προσπάθειες και με ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά μέσα, ώστε να ανανεώσουμε το στόλο» δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΑΣΑ Γιάννης Σκουμπούρης τον περασμένο Σεπτέμβριο. Ο δε πρόεδρος του ΟΑΣΑ Τάσος Ταστάνης, κατά τη διάρκεια του 8ου Διεθνούς Συνεδρίου για την Ερευνα στις Μεταφορές διαβεβαίωνε: «Παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνει η χώρα μας, βασική προτεραιότητά μας, σε συνεργασία με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, είναι η εφαρμογή ενός σχεδίου αναδιάρθρωσης, εξυγίανσης και αναβάθμισης του συστήματος αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας. Ένα σχέδιο με καινοτόμες και “έξυπνες” εφαρμογές στον τομέα των συγκοινωνιακών υποδομών της Αθήνας». Ηρθε και το ηλεκτρονικό εισιτήριο – πόσο αδέξια και κακοοργανωμένη η μετάβαση σε αυτό! Οπότε, παρά τις ελλείψεις και τις αγκυλώσεις, κάτι γίνεται. Η ταλαιπωρία, όμως, παραμένει ταλαιπωρία.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε θαύματα, το πρόβλημα είναι χρόνιο και σίγουρα δεν λύνεται εύκολα. Ομως, ο πολίτης δεν είναι ζώο για να ξεροσταλιάζει στις στάσεις με τις ώρες και μετά να στριμώχνεται στο 021 χωρίς να μπορεί να πάρει ανάσα. Την περασμένη εβδομάδα έγινα μάρτυρας ενός έντονου αλλά και αστείου καυγά: Μια κυρία έβγαλε αντισηπτικό μαντιλάκι για να πιάσει με αυτό τη χειρολαβή (η ελλιπής καθαριότητα που λέγαμε…). Το μαντιλάκι έπεσε χωρίς, αν κατάλαβα καλά, να το πάρει είδηση. Το πήρε είδηση όμως μια άλλη κυρία, που και είχε τα νεύρα της και δεν είχε τρόπο, και νομίζοντας πως το πέταξε επίτηδες άρχισε να ωρύεται: «Μάζευ’ το τώρα βρομιάρα! Σιχαμένη! Παλιοβρώμα». Η… παλιοβρώμα έγινε έξαλλη και απάντησε στον ίδιο τόνο. Το μισό λεωφορείο γελούσε, το άλλο μισό έριχνε λάδι στη φωτιά παίρνοντας το μέρος της μιας ή της άλλης. Με τέτοια ηχητική υπόκρουση έφτασα στον προορισμό μου. Νομίζω πως, αν δεν περιμέναμε στην στάση για μισή (και βάλε) ώρα, και αν δεν ήμασταν όρθιοι, στριμωγμένοι σαν τις σαρδέλες, αυτός ο καυγάς μπορεί και να είχε αποφευχθεί. Οπως πολλοί άλλοι… εν κινήσει καυγάδες που προκαλούνται από τις εντάσεις που δημιουργούν οι ανεπαρκείς και προβληματικές δημόσιες συγκοινωνίες. Νομίζω.
