Μια κυβέρνηση που υπερηφανεύεται ότι κάθε τρεις και λίγο καίνε το σπίτι ενός υπουργού της
Του Αντώνη Πανούτσου
(Πηγή : http://www.liberal.gr)
Στην κοινοβουλευτική συζήτηση των αρχηγών για την βία ο Αλέξης Τσίπρα αναφέρθηκε σε κάτι το οποίο θα γίνει κομβικό στις επιλογές των πολιτών στις επόμενες εκλογές.
Στην αντίληψη του περί νόμου και τάξης. «Η δική μας λογική είναι ο απόλυτος επαγγελματισμός. Μια αστυνομία που δεν θα χτυπάει περαστικούς και δεν θα κλωτσά 15χρονα που φορούν χειροπέδες» είπε σε κάποιο σημείο της ομιλίας του ο πρωθυπουργός. Δημιουργώντας το ερώτημα. Πράγματι πιστεύει ότι στην Ελλάδα έχουμε μια σκληρή αστυνομία που συστηματικά δέρνει περαστικούς και κλοτσάει 15χρονα ή εσκεμμένα προβάλει μια περιορισμένη αστυνομική βία ώστε να στείλει το μήνυμα ότι καλός αστυνομικός είναι ο ανύπαρκτος αστυνομικός.
Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην την αστυνόμευση είναι γνωστή από τις εποχές που ζητούσε τον αφοπλισμό της αστυνομίας στις διαδηλώσεις. Άγνωστη όμως παραμένει η γνώμη των πολιτών. Η πλειοψηφία θέλει «νόμο και τάξη» με τον κίνδυνο, κάποιος να χτυπηθεί κατά λάθος ή μια ληθαργική αστυνομία που θα κρατάει τις αποστάσεις με τον κίνδυνο να καούν και πέντε τρόλεϊ; Και τα δύο δεν γίνονται. Αμφότερα δεν χρειάζεται να έχουν σχέση με την ατιμωρησία αστυνομικών που παραβαίνουν τον νόμο. Μια κυβέρνηση μπορεί να έχει σκληρή αστυνομία και ταυτόχρονα να είναι σκληρή στους αστυφύλακες που παραβαίνουν τον νόμο. Η σταθερή ως προς τον νόμο προσέγγιση της κυβέρνησης απέναντι στους πολίτες μπορεί να κάνει ευκολότερη και την σκληρή του εφαρμογή στην αστυνομία. Το ερώτημα αφορά τους πολίτες και είναι σαφές. Θέλουν τον έλληνα αστυνομικό να βγάζει το πιστόλι στις αντίστοιχες περιπτώσεις που θα το έβγαζε ο γάλλος, άγγλος, γερμανός ή το έχει στην θήκη διακοσμητικό όπως το έχει κατά κανόνα ο έλληνας αστυνομικός σήμερα; Η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη. Αν το βγάζει είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα γίνει το λάθος και θα υπάρξει αθώο θύμα. Ιδιαίτερα την πρώτη περίοδο που ο κόσμος θα περιμένει χαλαρή αστυνόμευση.
Το δεύτερο ενδιαφέρον σημείο που έθιξε ο Τσίπρας είναι η σχέση του χουλιγκανισμού με τους κουκουλοφόρους των Εξαρχείων. Λέγοντας «Ο χουλιγκανισμός είναι χουλιγκανισμός. Δεν είναι άλλο η βία στα γήπεδα και η βία στα Εξάρχεια. Εσείς όμως δεν ασχολείστε καθόλου με το θέμα της ποδοσφαιρικής βίας. Εμείς σταματήσαμε 3 φορές το πρωτάθλημα. Γιατί δεν ασχολείστε με αυτό το θέμα; Γιατί δεν κάνατε τίποτα για την βία στα γήπεδα; Σας νοιάζει μόνο η βία στην οποία μπορείτε να κολλήσετε μια ιδεολογική ρετσινιά». Εδώ κατά λάθος μάλλον είπε μεγάλη αλήθεια. Όντως η βία στα γήπεδα και η βία στα Εξάρχεια είναι το ίδιο πράγμα. Προξενείτε από λίγα άτομα με μεγάλες όμως ζημιές. Η πιτσιρικάδα που λόγω ανύπαρκτης αστυνόμευσης το αντιλαμβάνεται σαν ακίνδυνη μαγκιά του μιμείται. Με αποτέλεσμα το φαινόμενο του «πουτάνα όλα». Το οποίο εκτός των τοίχων των Εξαρχείων ήταν γραφόταν και σε ένα πανό στον τελικό του μπάσκετ.
Για το «πουτάνα όλα» ο χούλιγκαν θα πετάξει την φωτοβολίδα στην απέναντι κερκίδα ξέροντας ότι η «ομάδα του» θα τιμωρηθεί, αφού το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι η ομάδα. Για το «πουτάνα όλα» ο κουκουλοφόρος θα καταστρέψει το ακυρωτικό στα λεωφορεία, λέγοντας ότι το κάνει για τους φτωχούς. Τους ίδιους φτωχούς που θα κατεβάσει από το λεωφορείο ενώ πηγαίνουν στην δουλειά τους για να το κάψει
Ενδιαφέρον έχει και το πώς ο Αλέξης Τσίπρας αντιλαμβάνεται την επιτυχημένη αστυνόμευση. «Για τα επεισόδια στα Εξάρχεια δεν είπατε κάτι. Ότι κάθε τρεις και λίγο κουκουλοφόροι επιτίθενται στο σπίτι του υπουργού Αλέκου Φλαμπουράρη». Το ότι οι κουκουλοφόροι επιτίθενται «κάθε τρεις και λίγο» στο σπίτι ενός υπουργού και δεν τρέχει τίποτα πρέπει να είναι μεγάλη παρηγοριά για τους κατοίκους της περιοχής όταν παίρνουν τηλέφωνο την αστυνομία και ζητάνε την βοήθεια της.
Όπως και το «Παραβατικότητα υπάρχει στον τόπο. Αλλά δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον κόσμο. Και στην Γερμανία που δεν κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ». Πράγματι παραβατικότητα υπάρχει σε όλο τον κόσμο. Το θέμα είναι πως αντιμετωπίζεται. Το 2009 όταν ο Παναθηναϊκός έπαιξε στο φάιναλ φορ του Βερολίνου σε κάθε πούλμαν οπαδών ανέβηκε ένας αστυνομικός. Δεν κουνήθηκε κανένας. Στο Αλεξάνδρειο 10 ματατζήδες παρακολουθούσαν έναν χούλιγκαν να τους πετάει καθίσματα. Τα άτομα που ανέβουν στην κερκίδα είναι τα ίδια. Η αστυνομία διαφέρει. Και για πρώτη ίσως φορά μεταπολιτευτικά οι έλληνες πολίτες πρέπει να αποφασίσουν καθαρά ποια αστυνομία θέλουν.
Το τελευταίο πάντως που χρειάζεται η Ελλάδα είναι μία κομματική αστυνομία που κινητοποιείται όταν οι κουκουλοφόροι τολμήσουν να αγγίξουν τα άδυτα των αδύτων. Όπως έγινε με την επίθεση στα ΜΑΤ έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Κουμουνδούρου. Ούτε μία προσαγωγή για εμπρησμό τρόλεϊ, καταστροφή ακυρωτικού μηχανήματος ή τις επιθέσεις στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και 35 επειδή τόλμησαν να επιτεθούν στην Κουμουνδούρου, είναι γελοιοποίηση κάθε έννοιας ισονομίας. Ένα μήνυμα ότι όλα συγχωρούνται, όχι όμως η αχαριστία όπως είναι τα «παιδιά» να καίνε τα γραφεία του κόμματος που ποτέ δεν τα είχε ενοχλήσει.
