Μπορεί οι Κούρδοι να ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους;
Άρθρο του Φικρέτ Μπιλά (Fikret Bila) στην εφ. Hürriyet
(Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.gr)
Η Ουάσιγκτον, για να πετύχει την ανατροπή του Σαντάμ και την κατοχή του Ιράκ με την επιχείρηση του 2003, ζήτησε άδεια από την Τουρκία για να διέλθουν τα στρατεύματα των ΗΠΑ από το έδαφός της και να ανοίξουν μέτωπο από το βορρά.
Η τουρκική βουλή απέρριψε το σχετικό νομοσχέδιο και αυτό ανάγκασε τις ΗΠΑ να κάνουν στενή στρατιωτική συνεργασία με τις κουρδικές δυνάμεις του Μασούντ Μπαρζανί και του Τζαλάλ Ταλαμπανί.
Επιβράβευση της συνεργασίας-συμμαχίας ήταν να γίνει πρόεδρος του Ιράκ ο Ταλαμπανί και πρόεδρος της Περιφερειακής Κουρδικής Διοίκησης ο Μπαρζανί. Επιπλέον, οι ΗΠΑ έδωσαν αρκετή στρατιωτική βοήθεια στους πεσμεργκά που συμμετείχαν τις επιχειρήσεις εναντίον του Σαντάμ. Τους έδωσαν επίσης και τα όπλα του στρατού του Ιράκ που είχαν μείνει στην περιοχή.
Από την κατάσταση αυτή δεν επωφελήθηκε μόνο ο Μπαρζανί και ο Ταλαμπανί, αλλά και το ΡΚΚ. Οι ΗΠΑ στήριξαν πολιτικά και στρατιωτικά το ΡΚΚ και βοήθησαν να εγκατασταθεί και να ισχυροποιηθεί στην περιοχή.
Μπαρζανί ή Οτζαλάν;
Είναι γνωστό ότι μετά από τις παραπάνω εξελίξεις στο Βόρειο Ιράκ, άρχισε ένας ενδοκουρδικός ανταγωνισμός μεταξύ του Οτζαλάν και του Μπαρζανί, για το ποιος θα ηγηθεί όλων των Κούρδων. Παρότι ο Οτζαλάν παραδόθηκε στην Τουρκία και παρότι καταδικάστηκε σε ισόβια,ο ανταγωνισμός αυτός συνεχίστηκε μεταξύ του ΡΚΚ και του Μπαρζανί. Με δεδομένη τη σημερινή κατάσταση, το ΡΚΚ άρχισε να απειλεί τον Μπαρζανί, όσον αφορά τη στρατιωτική δύναμη.
Όσον αφορά στον πολιτικό τομέα, το ΡΚΚ θέλει να ανατρέψει τον Μπαρζανί και να γίνει αυτό κυρίαρχη δύναμη στο Β. Ιράκ.
Η Τουρκία, μετά τις εξελίξεις του 2003, σταδιακά άλλαξε πολιτκή. Ενώ μέχρι τότε ήταν «κόκκινη γραμμή» για την Τουρκία η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας από τους Κούρδους του Νότιου Ιράκ, συμμάχησε με τον Μπαρζανί και ακολούθησε πολιτική καλής γειτονίας, για να αντιμετωπίσει την ισχυροποίηση του ΡΚΚ. Έτσι άρχισε να βοηθάει το Βόρειο Ιράκ. Οι σχέσεις Άγκυρας-Ερμπίλ αναπτύχθηκαν πολύ, κυρίως στον οικονομικό τομέα και τον τομέα των επενδύσεων.
Και ο Μπαρζανί από την πλευρά του, άρχισε να αλλάζει ρητορική και στάση και να γίνεται θετικός προς την Άγκυρα. Πήρε αποστάσεις από το ΡΚΚ και έμεινε έξω από το σχέδιο δημιουργίας του «Συνομοσπονδιακού Κουρδιστάν» του Οτζαλάν.
Αν ενωθούν οι δυο περιοχές...
Ένας από τους στόχους του PKK-PYD είναι η ανατροπή του Μπαρζανί και η συνένωση των δυο περιοχών, του Βορείου Ιράκ και της Βόρειας Συρίας (ΣτΜ. Νότιο και Δυτικό Κουρδιστάν), κάνοντας έτσι πράξη τουλάχιστον το μισό του σχεδίου του «Ενιαίου Κουρδιστάν». Φυσικά, μια τέτοια εξέλιξη θα βρει αντίθετες τις κυβερνήσεις Τουρκίας, Ιράν, Ιράκ και Συρίας.
Από πλευράς στρατιωτικής ισχύος, οι κυβερνήσεις της Τουρκίας δεν έχουν πρόβλημα για να αντιμετωπίσουν το θέμα. Έχουν τη δύναμη και τη δυνατότητα να επέμβουν.
Όμως δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο για τις κυβερνήσεις της Βαγδάτης και της Δαμασκού. Κι αυτό γιατί οι κυβερνήσεις του Ιράκ και της Συρίας δεν ελέγχουν το σύνολο της επικράτειάς τους, ενώ ο στρατός τους είναι σε μεγάλο βαθμό διαλυμένος. Η βιασύνη του PKK-PYD να επεκτείνει και να εμπεδώσει την κυριαρχία του, οφείλεται σ’ αυτό.
ΗΠΑ και Ρωσία
Πολύ σημαντικό ρόλο στην πραγματοποίηση του σχεδίου για ενοποίηση των περιοχών που ελέγχει το PKK-PYD στο Β. Ιράκ και τη Β. Συρία, θα παίξει η στάση που θα κρατήσουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Αν υποστηρίξουν το PKK-PYD, που ελέγχει πλέον αυτήν την περιοχή, την οποία πρακτικά δεν ελέγχουν η Βαγδάτη και η Δαμασκός, τότε η κατάσταση θα ανατραπεί σε βάρος του Μπαρζανί. Όμως πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο Μπαρζανί διατηρεί καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ και τις χώρες της Δύσης.
Η Τουρκία, θα στηρίξει τον Μπαρζανί, απέναντι στην ισχυροποίηση και την επεκτατικότητα του PKK-PYD. Όμως η Άγκυρα έχει συνειδητοποιήσει ότι και η ανακήρυξη ανεξαρτησίας από τον Μπαρζανί, θα προκαλέσει σοβαρότατα προβλήματα για την Τουρκία. Και δεν υπάρχει καμία αμφοβολία ότι θα κάνει τις απαραίτητες σχετικές προειδοποιήσεις προς τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Η προτεραιότητα της Τουρκίας είναι να σταματήσει αυτές τις εξελίξεις, που θέτουν σε κίνδυνο τη δική της εδαφική ακεραιότητα και την ακεραιότητα του τουρκικού έθνους, με περιφερειακές και διεθνείς συμμαχίες.
Ακόμα και αν έχουν την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ρωσίας, τέτοιες κινήσεις ανεξαρτητοποίησης στην περιοχή δεν θα είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν, κόντρα στη βούληση της Τουρκίας και του Ιράν.
Μετάφραση-επιμέλεια: Σάββας Καλεντερίδης
