Η δικτατορία της ενιαίας σκέψης
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Ο Μίλο Γιαννόπουλος είναι ένα γελοίο πρόσωπο. Το γνωρίζουμε γιατί έχει την ευχέρεια να προκαλεί. Σταδιοδρόμησε ως ακραίος τραμπιστής μέχρι την ημέρα που υπερασπίστηκε δημόσια την παιδοφιλία. Διάβασα πως κατ’ αυτόν τον τρόπο ανέδειξε και τις βλαβερές συνέπειες όσων μάχονται την «πολιτική ορθότητα». Οσων δηλαδή τολμούν να πουν ότι δεν είναι όλοι οι πολιτισμοί ισότιμοι, ότι δεν είναι όλες οι θρησκείες ίδιες, ότι τα φύλα οφείλουν μεν να έχουν ίσα κοινωνικά δικαιώματα, αλλά δεν είναι ίδια, ή ότι το φύλο δεν είναι ζήτημα κοινωνικής ταυτότητας και επιλογής. Κοινώς, οποιαδήποτε αμφισβήτηση της «πολιτικής ορθότητας» θα οδηγήσει αναπόφευκτα και στην υπεράσπιση της παιδοφιλίας. Πώς το έλεγε η Τρίτη Διεθνής πριν ο Χίτλερ επιτεθεί στην ΕΣΣΔ; Μα πρόκειται για πόλεμο ανάμεσα σε καπιταλιστές. Δεν αφορά το παγκόσμιο προλεταριάτο. Γλιτώσαμε από τη δικτατορία του προλεταριάτου. Τώρα να δούμε πώς θα γλιτώσουμε από τη δικτατορία της ενιαίας σκέψης.
Η «πολιτική ορθότητα» στηρίζεται σε μια πολύ απλή αρχή. Ολες οι κοινωνικές αξίες είναι συμβατικές, άρα ιστορικά προσδιορισμένες και απολύτως σχετικές. Ολα είναι σχετικά. Υπάρχει μόνον ένα απόλυτο. Η αρχή ότι όλα είναι σχετικά. Από τη στιγμή, μάλιστα,που όλες οι κοινωνικές αξίες είναι σχετικές, οτιδήποτε υιοθετείται από μία μερίδα, ομάδα, ή έστω και άτομο στο πλαίσιο της κοινότητας, μπορεί να θεωρηθεί κοινωνική αξία. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη χορτοφαγία. Δεν είναι θέμα γούστου, ή έστω κάποιας στρεβλής απόψεως για την υγιεινή διατροφή, ή έστω θέμα σεβασμού κάποιου θρησκευτικού τυπικού, όπως η Σαρακοστή. Οι vegan έχουν κοινωνική ταυτότητα. Οπως και οι ποδηλάτες. Το ποδήλατο είναι ένα ευγενές μέσον το οποίο δεν ρυπαίνει, βοηθάει τη σωματική άσκηση και την ψυχική ευεξία. Οταν όμως καμιά εκατοστή ποδήλατα διακόπτουν την κυκλοφορία στο κέντρο της πόλης, τότε το ποδήλατο μετατρέπεται σε όργανο άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Διεκδικεί τα δικαιώματα μιας κοινότητας, του ποδηλάτη. Αν είναι και vegan ακόμη καλύτερα.
Οπως δεν υπήρξαν ποτέ άθεες κοινωνίες, έτσι και δεν υπήρξαν κοινωνίες παιδοφιλικές. Και μην μου πείτε για την Ελλάδα της κλασικής εποχής, διότι και εκεί η παιδοφιλία ήταν αδίκημα. Η ανάλυσή της, δε, στο πλατωνικό «Συμπόσιο» δεν έχει καμία σχέση με την παιδοφιλία. Κοινώς τον αποτρόπαιο βιασμό. Υπάρχουν ηθικές αξίες οι οποίες υπερβαίνουν και την ιστορικότητα και τις σχετικές περί δικαίου αντιλήψεις κάθε κοινωνίας. Αυτές που ο Λίο Στράους κατατάσσει στο λεγόμενο «Φυσικό Δίκαιο». Η μεγάλη απάτη του «πολιτικώς ορθού» είναι ότι εξισώνει τις μεν με τις δε.
Ο Μίλο Γιαννόπουλος είναι γελοίο πρόσωπο. Ηταν γελοίος και επικίνδυνος και πριν υπερασπιστεί την παιδοφιλία. Οπως επικίνδυνος για ολόκληρη τη Δύση είναι και ο Τραμπ. Οπως επικίνδυνη για τη δημοκρατική Ευρώπη είναι η Μαρίν Λεπέν. Μήπως ήρθε ο καιρός να καταλάβουμε πως όλοι αυτοί βγήκαν μέσα από τη δικτατορία της ενιαίας σκέψης που έχει καταπονήσει τους ιστούς των δυτικών κοινωνιών;
