Δεν είναι ηλίθιοι, είναι ΠΑΣΟΚ
ΜΑΝΟΣ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΣ
(Πηγή : http://www.athensvoice.gr)
Παρακολουθώντας –για επαγγελματικούς λόγους, δεν είμαι άρρωστος– την πολιτική ζωή της ωραίας μας χώρας, είχα αρχίσει να σχηματίζω την εντύπωση πως όσο περνάει ο καιρός τόσο μετατρέπεται σε ένα μεγάλο διαγωνισμό ηλιθιότητας στον οποίο δεν υπάρχουν φαβορί και όλοι οι διαγωνιζόμενοι έχουν τις ίδιες ελπίδες να κατακτήσουν την κορυφή. Η έντονη προσπάθεια των στελεχών της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης να αυτοαναιρεθούν και να αυτογελοιοποιηθούν, η σπουδή, δηλαδή, της κυβέρνησης να εφαρμόσει αυτά για τα οποία διαμαρτύρονταν σε συνδυασμό με τη διαμαρτυρία της αντιπολίτευσης γι’ αυτά που εφάρμοζε, δεν μου άφηνε πολλά περιθώρια να σκεφτώ κάτι πέρα από αυτό. Όπως ίσως να υποψιάζεστε η επιπολαιότητά μου λίγο έλειψε να χρίσει εμένα νικητή του διαγωνισμού στον οποίο αναφέρθηκα, καθώς, ο ηλίθιος, είχα αφαιρέσει από τη σκέψη μου τον παράγοντα ΠΑΣΟΚ. Και όλοι ξέρουμε πως το να σκέφτεσαι την Ελλάδα χωρίς να σκέφτεσαι το ΠΑΣΟΚ είναι σαν να σκέφτεσαι ένα μαρξιστή υπουργό χωρίς να σκέφτεσαι τις τραπεζικές του καταθέσεις.
Όταν λέω ΠΑΣΟΚ, προφανώς δεν αναφέρομαι στο κόμμα του οποίου ηγείται μια κυρία της οποίας το μοναδικό προσόν είναι το ότι είναι κόρη ενός παλαιού στελέχους που είχε την ατυχία να αφήσει αρκετά νωρίς το μάταιο σοσιαλιστικό κόσμο. Αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ ως ιδέα. Στο αγέρωχο και μαχητικό ΠΑΣΟΚ του Αντρέα. Στο ΠΑΣΟΚ που ενέπνευσε έναν Γιώργο Κουρή, έναν Γιώργο Λιάνη, έναν Λευτέρη Παπαδόπουλο κι έναν Γιώργο Κοσκωτά. Αναφέρομαι σ’ αυτό το ωραίο κράμα τριτοκοσμικού εθνικιστικού λαϊκισμού και ωχαδερφίστικου ελληναρισμού το οποίο έλκει τους ψηφοφόρους πιο πολύ κι από όσο έλκει τον Γιάνη τον Βαρουφάκη το είδωλό του στον καθρέφτη.
Με λίγα λόγια, κατάλαβα πως τα στελέχη των κομμάτων δεν γελοιοποιούνται και δεν εξευτελίζονται διαγωνιζόμενοι για τον τίτλο του πιο ηλίθιου. Γελοιοποιούνται και εξευτελίζονται για τον τίτλο του πιο ΠΑΣΟΚ. Έχουν καταλάβει πως απευθύνονται σε ψηφοφόρους οι οποίοι επίμονα ψηφίζουν τον πιο απροκάλυπτα ψεύτη αφού –και πολύ σωστά– δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν να ψηφίσουν κάποιον που μπορεί να φαίνεται κάπως έντιμος και σχετικά σοβαρός μην τυχόν και διαψευσθούν και χάσουν την πίστη τους στο ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Ψηφίζοντας τους ολοφάνερα απατεώνες (με την πολιτική έννοια του όρου), ψηφίζοντας τους πιο ΠΑΣΟΚ απ’ όλους, οι ψηφοφόροι κρατούν ζωντανή την ελπίδα πως υπάρχουν έντιμοι και ειλικρινείς.
Δυστυχώς για τους υπόλοιπους, ενώ η μάχη της ηλιθιότητας είναι αμφίρροπη, η μάχη για το ποιος είναι πιο ΠΑΣΟΚ έχει ένα αδιαφιλονίκητο φαβορί. Μπορεί η ΝΔ να είναι κι αυτή ένα κόμμα Βαλκάνιων φυλάρχων με πυρήνα της ιδεολογίας της τον κρατισμό, μπορεί το Ποτάμι να πουλάει και φιλελευθερισμό και αριστεροσύνη ταυτόχρονα, μπορεί το κόμμα της Φώφης να έχει για σήμα το πράσινο ήλιο, μπορεί ο Καμμένος και η Χρυσή η Αυγή να φωνάζουν για Ελλάδα που ανήκει στους Έλληνες, μπορεί ο Βασίλης ο Λεβέντης να είναι ο ηγέτης του δημοκρατικού Κέντρου και μπορεί το ΚΚΕ να μη θέλει να στεναχωρήσει τους μικροαστούς ψηφοφόρους του στηρίζοντας το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά κανείς από όλους αυτούς δεν θα καταφέρει ποτέ να γίνει τόσο ΠΑΣΟΚ όσο ο ΣΥΡΙΖΑ: ο πρόεδρός του μιμείται τη φωνή του Αντρέα του Παπαντρέου στις ομιλίες, πολλά στελέχη του δεν ήταν στελέχη του μέχρι που κατάλαβαν προς τα πού φυσάει ο άνεμος, τον στηρίζει ο Γιώργος ο Κουρής και ο Θάνος ο Μικρούτσικος, η αισθητική των βουλευτών του εναλλάσσεται από το Λαχαναγορίτης στο Λιμοκοντόρος χωρίς άλλη εναλλακτική, οι υπουργοί του πονούν όταν εφαρμόζουν το μνημόνιο που ψήφισαν και για να ξεχάσουν τον πόνο τους ρίχνουν αλαζονικές ζεμπεκιές στις πίστες πολιτιστικών κέντρων κι αυτά είναι μόνο λίγα από τα δείγματα ατόφιου πασοκισμού που συναντά κανείς στο κυβερνών κόμμα.
Όμως το πιο σημαντικό, αυτό που από μόνο του είναι ικανό να του χαρίσει τον τίτλο του πιο ΠΑΣΟΚ κόμματος της χώρας, είναι το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μάθει πολύ καλά το μάθημα που δίδαξαν σπουδαίοι πολιτικοί όπως ο Αντρέας ο Παπαντρέου, ο Μένιος ο Κουτσόγιωργας, ο Ευάγγελος ο Γιαννόπουλος, ο Άκης ο Τσοχατζόπουλος, ο Κώστας ο Σημίτης, ο Κώστας ο Καραμανλής και όλοι οι μεγάλοι του σοσιαλισμού: Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλο είναι το ψέμα που θα σε φέρει στην εξουσία, ούτε πόσο εντυπωσιακή είναι η κωλοτούμπα που θα κάνεις μετά. Το μόνο που έχει σημασία είναι οι μισθοί και οι προσλήψεις των δημοσίων υπαλλήλων. Και μπράβο τους.
