Ο Βαρουφάκης ως εύστοχος Σάντσο Πάντσα
Αντώνης Παπαγιαννίδης
(Πηγή : http://www.protagon.gr/)
Πεντασέλιδο κόμικ, με υπέρτιτλο «Χρήμα κι ακόμη περισσότερα» αφιέρωσε η κατεστημένη Γερμανική FAZ στον ημέτερο Βαρουφάκη, σκεπτόμενη για χάρη των αναγνωστών της τι θα γινόταν αν εκείνος είχε γίνει Ντράγκι στην θέση του Μάριο Ντράγκι, έκοβε χρήμα, έφερνε την υφήλιο σε νέα εποχή. Απ’ αλλού, ο ίδιος Βαρουφάκης αναδεικνυόταν fashion icon για το 2015 που φεύγει…
Νόμιζε εξαρχής ο Γιάνης – με ένα «ν» – Βαρουφάκης ότι εκείνος θα μαχόταν απέναντι στους μεγάλους/τα θηρία του διεθνούς συστήματος, των ευρωπαϊκών θεσμών κοκ, κάπως σαν Αη Γιώργης απέναντι στο θηρίο. Ή κάτι τέτοιο. Οπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, οι εχθροί – το Eurogroup πρωτίστως – απέβησαν ανεμόμυλοι. Και εναντίον τους εξεστράτευσε, καβάλα στην ελληνική οικονομία (ως αδυνατισμένη Ροζινάνθη…) όχι ο Βαρουφάκης, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας. Ο οποίος, από ένα σημείο και πέρα υπήρξε ο μόνος που έβλεπαν απέναντί τους οι ανεμόμυλοι οι ίδιοι.
Και ο Βαρουφάκης; Αυτός, κατ’ εμάς, περισσότερο προς Σάντσο Πάντσα έφερνε από ένα σημείο και πέρα κι ας είχε την αίσθηση πως η θωριά του Δον Κιχώτη στον ίδιο μόνον έπρεπε…
Υπηρέτησε τον Τσίπρα πιστά (κατά την δική του αντίληψη, βέβαια). Συγκέντρωσε πάνω του τις βολές των ξένων, τους κεραυνούς των ανεμόμυλων – από Σόιμπλε μέχρι Ντάισελμπλουμ και από Ντομπρόβσκις μέχρι Μοσκοβισί. Βέβαια, όταν αντελήφθη ότι μάλλον ως ακόλουθος και όχι ως πρωταγωνιστής αντιμετωπιζόταν, παρ’ όλες τις εντυπωσιακές φωτογραφήσεις και τα τιτιβίσματα και τις πλανητικές συνεντεύξεις και τις διαρροές, άρχισε να στρέφεται κατά του άρχοντα που τον είχε προσλάβει. Να «εκδικείται» με τις δικές του διαρροές – τα γνωστά. Ομως…
…Ομως ποιος είπε ότι και ο Σάντσο Πάντσα δεν έχει τα δίκια του; Διαβάζοντας πρόσφατα, μέσα στις γιορτές, Βαρουφάκη – στην ΕφΣυν, όχι σε μια από τις χολιγουντιανές διεθνείς τοποθετήσεις του – είχαμε την ευκαιρία, δίπλα από την δονκιχωτική προαναγγελία ότι θα δημιουργήσει δικό του πανευρωπαϊκό κίνημα αμφισβήτησης της μονόδρομης πολιτικής της λιτότητας (αυτήν τη φορά, κανείς δεν θα του διεκδικήσει τον ρόλο του Δον Κιχώτη: οι δε ανεμόμυλοι θα είναι πλέον σαφώς πιο πειστικοί ως γίγαντες/εχθροί), να ξαναδούμε επικαιροποιημένη την κριτική του για εκείνο που πάει να εφαρμοσθεί ως (τρίτο, πάλι front-loaded) πρόγραμμα προσαρμογής στην ξέπνοη ελληνική οικονομία. Εντελώς άσχετα από την όποια ηθική/πολιτική νομιμοποίησή του να κηρύττει ο Βαρουφάκης τον λόγον της αληθείας – ιδίως μετά την ωμή αποκάλυψη προθέσεων και μεθοδεύσεων στο “This is a Coup” του Paul Mason – να το κηρύσσει δε προς το συλλογικό αντικείμενο της Βαρουφακιάδας, δηλαδή εμάς, τους ιθαγενείς/υπηκόους, οι προσεγγίσεις του Γιάνη πρέπει να διαβάζονται. Και οι προειδοποιήσεις για το πού/πώς είναι πιθανότατα να προσαράξει το σκάφος «Η Ωραία Ελλάς» αξίζει να σημειώνονται.
