Από τον Μυστήριο
Ελάχιστες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, όλα δείχνουν ότι το αποτέλεσμα θα οριακό, γεγονός που θα αποδείξει και τυπικά πια ότι ο ελληνικός λαός έχει διχαστεί.
Ο διχασμός που έχει επέλθει δεν είναι κομματικός ή έστω πολιτικός. Έχει κυρίως κοινωνικά, οικονομικά, ακόμη και ταξικά χαρακτηριστικά. Είναι οριζόντιος διαπερνώντας τα πολιτικά κόμματα, καθώς πολλοί ψηφοφόροι τους στηρίζουν διαφορετικές επιλογές από την ηγεσία, ανάλογα με τα συμφέροντα και τις παραστάσεις τους.
Βλέπεις φερ' ειπείν να υποστηρίζουν το ΝΑΙ πολίτες που ανήκουν παραδοσιακά στην ευρύτερη Αριστερά, και δεξιούς, νεοδημοκράτες από τα γεννοφάσκια τους, να δηλώνουν κατηγορηματικά ότι θα ψηφίσουν ΟΧΙ.
Ως καθ' όλα διχαστική ενέργεια το δημοψήφισμα, είχε ως συνέπεια να κυριαρχήσει το θυμικό και το συναίσθημα και όχι η λογική. Έτσι οι θιασώτες του ΟΧΙ χαρακτηρίζονται ως γενναίοι και άφοβοι, νέοι Κολοκοτρώνηδες και Καραϊσκάκηδες, ενώ οι του ΝΑΙ, στην καλύτερη φοβισμένοι και ανθρωπάκια, στη δε χειρότερη "γερμανοτσολιάδες" και "νενέκοι".
Ακούς νέους ανθρώπους να διακηρύσσουν με στόμφο ότι δεν θέλουν να ζήσουν με ένα μισθό των 300-400 ευρώ (δικαίως), αδιαφορώντας όμως ότι η εναλλακτική του ΟΧΙ είναι οι μισθοί των 0 ευρώ.
Καθώς όμως έχει ξεκάθαρα επικρατήσει το θυμικό, το ΟΧΙ προβλέπεται να ψηφισθεί από την πλειοψηφία των νέων 18-30. Πρόκειται για τη γενιά που έμαθε να ζει με την πλαστή ευμάρεια των γονιών της, δεν πρόλαβε να ζήσει και εκείνη ανάλογα, και για αυτό έχει εξοργιστεί.
Στις μεσαίες ηλικίες, 30-55, ο διχασμός είναι πιο έντονος. Από τη μια είναι εκείνοι που, είτε καταστράφηκαν εν μέσω της κρίσης, είτε ιδεολογικά είναι τοποθετημένοι αντιευρωπαϊκά. Από την άλλη, είναι όσοι ακόμη αντέχουν να πληρώνουν φόρους και φοβούνται το κούρεμα των καταθέσεών τους, καθώς και οι κοσμοπολίτες στην θεώρηση των πραγμάτων.
Στις μεγάλες ηλικίες θα παίξει μεγάλο ρόλο ο φόβος, η απελπισία, αλλά και η έννοια και αγωνία για τα εγγόνια. Οι ουρές στα ΑΤΜ θα βαρύνουν την ψήφο των ηλικιωμένων.
Κομβική θα είναι επίσης η ψήφος της επαρχίας, η οποία, αν και πιο συντηρητική, είναι στα κάγκελα από την υπερφορολόγηση των τελευταίων ετών. Αν το ΟΧΙ λάβει εκεί ποσοστά άνω του 45-46%, τότε θα επικρατήσει πανελλαδικά.
Τέλος, ο παράγων εκείνος που καθόρισε εν πολλοίς τις εξελίξεις, είναι εκείνος που προτίμησε να διχάσει το έθνος, παρά να χάσει την εξουσία. Εκείνος που από την πρώτη στιγμή δεν ήθελε τη συμφωνία με την Ευρώπη τορπιλίζοντας κάθε δυνατή λύση, με μόνο σκοπό να φτάσουν τα πράγματα στα άκρα και στην οριακή κατάσταση που ζει το έθνος. Ο Τσίπρας είναι το πολύ δυνατό ατού των υποστηρικτών του ΟΧΙ. Έχει την ικανότητα να πείθει και να ξεσηκώνει. Από τη στιγμή που πήρε την εκλογική μάχη πάνω του, από Τρίτη περίπου, το ΟΧΙ απέκτησε δυναμική νίκης.
Από την άλλη το ΝΑΙ εκπροσωπείται σε μεγάλο ποσοστό από πολιτικούς ή δημόσια πρόσωπα καταδικασμένα στη συνείδηση του κόσμου, ως οι πρωταίτιοι της χρεοκοπίας. Ηγέτης που να σηκώσει το βάρος του αγώνα, δεν υπάρχει, ενώ κάθε φορά που εμφανίζεται ο νυν αρχηγός της ΝΔ, το ΝΑΙ χάνει ψήφους.
Καθώς λοιπόν το αποτέλεσμα είναι τόσο αμφίρροπο, οι λεπτομέρειες θα κάνουν την διαφορά, και φυσικά η έλλειψη ενός προσώπου - σημείου αναφοράς ενδέχεται να φανεί στο τέλος μοιραία.
Σε κάθε περίπτωση, ευελπιστώ ότι το ΝΑΙ θα επικρατήσει, για να γλυτώσουμε τα πολύ χειρότερα. Έστω και για μία ψήφο. Γιατί και η μία ψήφος, νίκη θα αποτελέσει.
Εναποθέτω λοιπόν και εγώ τις ελπίδες στον θεό της Ελλάδος (αν και δεν το συνηθίζω), καλώντας τον να βάλει το χέρι του επιτέλους.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
