Ο πόνος των αρχηγών χωρίς κόμμα
ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Είναι το θύμα μιας σειράς από ατυχή περιστατικά. Σα να μην έφτανε που το ΠΑΣΟΚ βγήκε έβδομο στις εκλογές, σα να μην ήταν αρκετό που του πήραν τη θωρακισμένη BMW και του έδωσαν ένα θλιβερό Skoda, σα να μην αρκούσε που τον πέταξαν έξω απ’ το γραφείο του αντιπροέδρου στη Βουλή και τον έβαλαν σ’ ένα καμαράκι δίπλα στις τουαλέτες, τώρα πλέον κατήντησε πρόεδρος σ’ ένα κόμμα που ο ένας στους δύο βουλευτές θέλει να γίνει αρχηγός.
Ακόμα χειρότερα, κανείς στη Βουλή δεν τον καταλαβαίνει. Γιατί η πικρή αλήθεια είναι πως μόνο ο άλλος αρχηγός που κινδυνεύει να μείνει χωρίς κόμμα, ο Αντ. Σαμαράς θα μπορούσε να συμμεριστεί τον πόνο του Ευ. Βενιζέλου. Εκείνος, τουλάχιστον ξέρει πώς νιώθεις όταν δέκα πεινασμένοι δελφίνοι δίνουν αλλεπάλληλα ραντεβού για φαγητό, έχοντας πάντοτε εσένα για πρώτο πιάτο.
Αλλωστε, στην ευρωπαϊκή αναμπουμπούλα, οι κομματικοί λύκοι πάντα χαίρονται, γι’ αυτό και ξεκινούν τις προ(σ)κλήσεις. Τα λυκόπουλα της γαλάζιας αγέλης, ας πούμε, που είχαν φροντίσει να ακονίσουν τα δόντια τους πριν από τις εκλογές, τώρα άρχισαν τα δείπνα. Στα οποία, ασχέτως οικοδεσπότη, ο σεφ καλείται πάντα να κάνει τον τέως πρωθυπουργό με τα κρεμμυδάκια.
Στην «Αθηναΐδα», για παράδειγμα, 8 υποψήφιοι αρχηγοί, απ’ την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Ευρ. Στυλιανίδη, μέχρι τον Αρη Σπηλιωτόπουλο και τον Απ. Τζιτζικώστα, τσιμπολόγησαν με μικρές μπουκίτσες το εκλεκτό έδεσμα – γιατί ως γνωστόν η εξουσία (των άλλων) δεν χωνεύεται με τίποτα. Παράλληλα, έντονες φήμες κυκλοφόρησαν για τα πρόωρα σαρακοστιανά που σερβιρίστηκαν στη Ραφήνα, στο τμήμα του τραπεζομάντιλου μεταξύ Κ. Καραμανλή και Β. Μεϊμαράκη. Κι ενώ στα γαλάζια εστιατόρια έχει βγει silver alert για τον Μ. Βορίδη (στην περιγραφή περιλαμβάνεται και ο Αδ. Γεωργιάδης), την Τρίτη που μας πέρασε, η Ντόρα Μπακογιάννη ακύρωσε τελευταία στιγμή το 2ο στη σειρά δείπνο τύπου Αθηναΐδας, μάλλον για να μη φαγωθούν πριν από την ώρα τους οι 8 δελφίνοι μεταξύ τους. Οπότε, ποιος μπορεί να ψέξει τον Μάκη Γιακουμάτο που όταν τον ρώτησαν αν είναι κι αυτός σε κάποια ομάδα αποκρίθηκε «ναι, είμαι Ολυμπιακός!», και όταν του είπαν «...αλλά μήπως πάτε για αρχηγός;», απήντησε «εδώ καράβια πνίγονται και γεύματα αρμενίζουν».
Βλέπετε, στη Ν.Δ. μπορεί να μην είναι λίγοι εκείνοι που έχουν... δαγκώσει τη λαμαρίνα της εξουσίας, είναι ελάχιστοι όμως αυτοί που το παραδέχονται ανοικτά. Οπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης που διέβη τον βουλευτικό Ρουβίκωνα το βράδυ της προεδρικής ψηφοφορίας, ή όπως ο Ν. Δένδιας που στον ελεύθερο χρόνο του κάνει αρχηγικά ανοίγματα μέσω twitter: «Αυτή την ώρα προέχει η πατρίδα», γράφει. «Θεωρώ πως η συνεδρίαση της Κ.Ο. για την Πέμπτη πρέπει να αναβληθεί». Αντιστοίχως, η Ολγα Κεφαλογιάννη ακολουθεί τακτική Κομφούκιου. «Δεν πρέπει στο κόμμα μας να δημιουργούνται συνιστώσες και φράξιες» λέει σα να άνοιξε μόλις το fortune cookie που σερβίρεται μετά το γεύμα. «Η εσωστρέφεια δεν μας έχει κάνει καλό».
Αλλά και η εξωστρέφεια δεν βοηθά και πολύ. Αν αμφιβάλλετε, ρωτήστε τον Ευ. Βενιζέλο, που δεν πρόλαβε καλά – καλά να πει πως μετά το Πάσχα αποχωρεί, και βρέθηκαν πέντε υποψήφιοι να τον ετοιμάσουν για σούβλισμα. Οι υποψήφιοι τσοπάνηδες, μάλιστα, πολύ θα ήθελαν να τον κλείσουν από τώρα στη στάνη. «Αν πραγματικά θες να φύγεις, πρόεδρε...», πέταξε δήθεν αδιάφορα η υποψήφια αρχηγός, Φ. Γεννηματά στο πολιτικό συμβούλιο, και ο Ευ. Βενιζέλος εξεμάνη. «Είναι ανήθικο αυτό που λες!» τη διέκοψε έξαλλος που αμφισβητεί τη δέσμευσή του να αποχωρήσει. Υπό άλλες συνθήκες, ο ίδιος καβγάς θα μπορούσε να οδηγήσει σε διάσπαση. Αλλά με το τρέχον μέγεθος του ΠΑΣΟΚ, η διάσπασή του θα ήταν εξίσου δύσκολη με τη διάσπαση του ατόμου.
Κι έτσι, στο μικρό κόμμα που κάποτε ήταν μεγάλο, τα μικρά στελέχη με τις μεγάλες φιλοδοξίες περιμένουν το Πάσχα για να σουβλίσουν τον πρόεδρο. Κι αν εκείνος βελάζει πως «εγώ δεν θα γίνω ούτε Ζίγδης, ούτε Κουβέλης», ο ιστορικός χρόνος προχωρά ταχύτατα. Μετά τις επόμενες εκλογές, είναι πολύ πιθανό η ατάκα του να σημαίνει το ίδιο ακριβώς με τη φράση «εγώ δεν θα γίνω ούτε Σαμαράς, ούτε Βενιζέλος».
(Στην φωτογραφία : Στη Βουλή, ο αρχηγός του κόμματος κάθεται πάντα στο μπροστινό έδρανο. Αυτό, δηλαδή, που μέσα στην ευρωπαϊκή κρίση εποφθαλμιούν οι δελφίνοι του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., και ψάχνουν πώς θα το κάνουν δικό τους)
