Ο πόλεμος στην Ουκρανία μπροστά σε δύο δρόμους
ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΜΠΕΡΣΗ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Η ταπεινωτική ήττα του ουκρανικού στρατού στο Ντεμπάλτσεβε, που επισφραγίστηκε με τη μεταμεσονύκτια αιματηρή έξοδο από την πόλη χιλιάδων Ουκρανών στρατιωτών υπό καταιγισμό πυρών στις 17 Φεβρουαρίου, ανοίγει δύο δρόμους για το μέλλον της πολύμηνης σύγκρουσης.
Ο πρώτος είναι η σταθεροποίηση του μετώπου στις ισχύουσες γραμμές, όπως προβλέπει η συμφωνία που συνήψαν στο Μινσκ οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ρωσίας. Το Ντεμπάλτσεβε είναι οδικός και σιδηροδρομικός κόμβος που συνδέει τις δύο κυριότερες πόλεις των φιλορώσων αυτονομιστών, το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, και η κατάληψή του από τους αντάρτες εγγυάται την εδαφική συνέχεια των περιοχών που ελέγχουν. Δημιουργεί, δηλαδή, προϋποθέσεις ώστε η αντιπαράθεση στην Ανατολική Ουκρανία να περάσει από τη θερμή ένοπλη σύρραξη στην πιο σταθερή φάση μιας «παγωμένης σύγκρουσης», όπως έχει συμβεί στο παρελθόν με τις συγκρούσεις στην Αμπχαζία, την Οσετία και την Υπερδνειστερία.
Η πλειονότητα των Ουκρανών, σε ποσοστό που φθάνει το 70%, δείχνει να προτιμάει τη λύση αυτή, προκειμένου να σταματήσει ο πόλεμος, που έχει προξενήσει χιλιάδες απώλειες, έχει τινάξει την οικονομία στον αέρα και αντί να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της πλατείας Μεϊντάν για εκδημοκρατισμό, έχει φέρει τη χώρα ένα βήμα πριν από την επιβολή στρατιωτικού νόμου. Μετά την ήττα στο Ντεμπάλσεβε και την απώλεια του αεροδρομίου του Ντονιέτσκ, ο Ουκρανός πρόεδρος Ποροσένκο έχει την επιλογή να παραδεχθεί τα τετελεσμένα.
Μέχρι στιγμής, ο Ποροσένκο αποδίδει τις στρατιωτικές αποτυχίες των δυνάμεων του Κιέβου στην έλλειψη κατάλληλου οπλισμού και απευθύνει προς τις Ηνωμένες Πολιτείες αιτήματα για παροχή οπλικών συστημάτων. Κάτι τέτοιο όμως θα συνιστούσε ποιοτικό άλμα κλιμάκωσης με απρόβλεπτες συνέπειες. Προκειμένου να αποτραπεί ένα τέτοιο σενάριο, έσπευσαν την περασμένη εβδομάδα η Αγκελα Μέρκελ και ο Φρανσουά Ολάντ να συναντήσουν τον Πούτιν στο Μινσκ και να υπογράψουν την εκεχειρία.
«Στην Ουκρανία γίνεται πόλεμος δι’ αντιπροσώπου. Η Ανατολή και η Δύση διεκδικούν το έδαφος αυτού του άτυχου κράτους. Ο πρόεδρος Ποροσένκο είναι το ίδιο ανεξάρτητος όσο και οι αντάρτες-μαριονέτες. Ο μεν χρειάζεται τα λεφτά της Δύσης, οι δε τα όπλα της Ανατολής. Οι μόνοι που μπορούν να τερματίσουν αυτόν τον πόλεμο είναι η Ανατολή και η Δύση», έγραψε στο περιοδικό Spiegel ο Γιάκομπ Αουγκστάιν.
Η εκεχειρία του Μινσκ, όμως, όπως και οι προηγούμενες, μπορεί να προσκρούσει στον δεδηλωμένο στόχο των ανταρτών να καταλάβουν τις επαρχίες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ στο σύνολό τους, ώστε να λειτουργήσουν ως γέφυρα ανάμεσα στη Ρωσία και τη χερσόνησο της Κριμαίας, την οποία η Ρωσία προσάρτησε τον Μάρτιο. Αν οι αυτονομιστές κινηθούν προς τη Μαριούπολη, τότε η σύγκρουση θα πάρει τον δεύτερο δρόμο, τον δρόμο της κλιμάκωσης.
«Το Βερολίνο και το Παρίσι έριξαν όλο τους το βάρος στη συμφωνία του Μινσκ, με υψηλό ρίσκο. Αν αποτύχει η προσπάθειά τους, η απώλεια κύρους για τη Μέρκελ και τον Ολάντ είναι το μικρότερο πρόβλημα. Αν συμβεί αυτό, η Ε.Ε. απειλεί με αυστηρότερες κυρώσεις – και ξέρει ότι σε αυτή την περίπτωση η Αμερική θα εξοπλίσει την Ουκρανία», έγραψε η γερμανική εφημερίδα FAZ.
