Η Θάτσερ «μέσα» από το αγγλικό ποδόσφαιρο
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Ο ρόλος της «Σιδηράς Κυρίας» μετά το Χέιζελ και το Χίλσμπορο
Η είδηση του θανάτου της Μάργκαρετ Θάτσερ την περασμένη Δευτέρα, βρήκε «απροετοίμαστη» την ποδοσφαιρική Αγγλία. Την ίδια ημέρα ήταν προγραμματισμένη η αναμέτρηση των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Σίτι.
Η διοίκηση της Γιουνάιτεντ αποφάσισε να μην τηρήσει ενός λεπτού σιγή εις μνήμην της, και η απόφαση σχολιάστηκε ιδιαίτερα.
Η σημερινή Πρέμιερ Λιγκ θεωρείται από πολλούς το κορυφαίο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του κόσμου. Δεδομένα προσελκύει τους καλύτερους από όλη τη Γη, προσφέροντας θέαμα στους φιλάθλους, αλλά και πολλά χρήματα στους συλλόγους. Την περίοδο 1979 -1990 η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική. Το ποδόσφαιρο μαστιζόταν από συχνότατα κρούσματα χουλιγκανισμού, επεισοδίων, ανοχής από το κράτος σε κρούσματα βίας, ενώ σημαδεύτηκε από τα δύο τραγικά γεγονότα σε Χέιζελ (’85) και Χίλσμπορο (’89), που στοίχισαν τη ζωή σε 131 ανθρώπους.
Οι φίλοι της Λίβερπουλ ήταν πρωταγωνιστές και στις δυο περιπτώσεις. Στην πρώτη -ήταν ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών- οπαδοί των «κόκκινων» επιτέθηκαν στους αντίστοιχους της Γιουβέντους, οι οποίοι μη έχοντας άλλη έξοδο διαφυγής υποχώρησαν με τον τοίχο της κερκίδας να καταρρέει και την κατάληξη να είναι τραγική. Η Θάτσερ παρότρυνε την ευρωπαϊκή ομοσπονδία να εξαντλήσει την αυστηρότητα στην ποινή της, κάτι που επέφερε τον αποκλεισμό των αγγλικών ομάδων από της ευρωπαϊκές διοργανώσεις για πέντε χρόνια, ενώ για τη Λίβερπουλ η αντίστοιχη ήταν εξαετής.
Η περίπτωση όμως του Χίλσμπορο, προκαλεί μεγάλες συζητήσεις ακόμη και σήμερα καθώς οι φίλοι της Λίβερπουλ θεώρησαν πως δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη, κατηγορώντας ευθέως την κυβέρνηση της Θάτσερ για προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης. Ο στόχος σύμφωνα με τους φιλάθλους ήταν η αποφυγή οποιασδήποτε τιμωρίας αστυνομικών.
Στο Χίλσμπορο η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική σε σχέση με το Χέιζελ των Βρυξελλών. Λίβερπουλ και Νότιγχαμ Φόρεστ συγκρούονταν για μια θέση στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας. Το γήπεδο ήταν ακατάλληλο, η αστυνομία γνώριζε πως υπήρχαν υπεράριθμοι θεατές, ωστόσο επέτρεψε σε 2.000 επιπλέον θεατές να μπουν στο γήπεδο. Ο συνωστισμός, ο πανικός και η ασυνεννοησία, στοίχισε τη ζωή σε 96 φίλους της Λίβερπουλ.
Οι συγγενείς των θυμάτων συνέστησαν μια οργάνωση προκειμένου να βρεθούν αλλά και να τιμωρηθούν οι ένοχοι της υπόθεσης. Μία από τις πολλές καταγγελίες τους, αφορούσε την κυβέρνηση Θάτσερ. Το πόρισμα της Ανεξάρτητης Αρχής που συστάθηκε για να δώσει απαντήσεις, ωστόσο, δεν έδειξε κάτι τέτοιο δικαιώνοντας τη «Σιδηρά Κυρία».
Ο νυν πρωθυπουργός της Αγγλίας, Ντέιβιντ Κάμερον, ζήτησε «δημόσια συγγνώμη» από τους συγγενείς των θυμάτων για τις ευθύνες της αστυνομίας, καθώς πράγματι δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη, ενώ ορισμένες εκθέσεις αστυνομικών αποδείχθηκε ότι παραποιήθηκαν.
Δεν φοβήθηκε αποφάσεις
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως η Μάργκαρετ Θάτσερ έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στην ιστορία και την εξέλιξη του αγγλικού ποδοσφαίρου, σε αυτό που είναι σήμερα. Η πολιτική βούληση υπήρξε επί των ημερών της και δεν προσπάθησε να προστατεύσει τις ομάδες από την ποινή που αντικειμενικά τους αναλογούσε.
Πιθανώς, η συμμετοχή της να μην είναι τόσο μεγάλη όσο παρουσιάζεται συχνά στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά το γεγονός πως ανέθεσε σε έναν άνθρωπο να καταρτίσει ένα πλάνο βιωσιμότητας, νόμων και κριτηρίων ασφαλείας στις κατασκευές γηπέδων, άνοιξε επί της ουσίας τις πόρτες στον τηλεοπτικό κολοσσό του SKY για τα ηγεμονικά συμβόλαια των ομάδων από το 1992 κι έπειτα.
Ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα για τη συμβολή της στο ποδόσφαιρο, δίνει ρεπορτάζ του Guardian, ο οποίος αν και στο βασικό του άρθρο αμφισβήτησε μέρος των πολιτικών της επιλογών, αναγνώρισε τη συνεισφορά της στη δημιουργία της Πρέμιερ Λιγκ.
Η συνάντηση με τον αθλητισμό
The Guardian
Φαίνεται σαν παιχνίδι της μοίρας, αλλά αύριο είναι η 24η επέτειος από την τραγωδία του Χίλσμπορο, δύο ημέρες πριν από την προγραμματισμένη κηδεία της Μάργκαρετ Θάτσερ.
Φίλοι της Λίβερπουλ, είχαν ταχθεί αρνητικά κατά της πολιτικής της «Σιδηράς Κυρίας» στα θέματα του ποδοσφαίρου, ενώ δημιούργησαν ποικίλα σχόλια οι αντιδράσεις μερικών εξ αυτών που πανηγύριζαν (για τον θάνατό της...) σε κεντρικά σημεία της πόλης.
Θάτσερ και αθλητισμός συναντώνται για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980, τότε που απέτυχε να μποϊκοτάρει τη συμμετοχή της Mεγάλης Βρετανίας σε αυτούς, λόγω του ότι διεξάγονταν στη Μόσχα.
Η πρώην πρωθυπουργός έβλεπε τους φιλάθλους ποδοσφαίρου αλλά και το ποδόσφαιρο σε γενικό πλαίσιο, ως εχθρούς. Η ίδια αλλά και οι τότε συνεργάτες- υπουργοί της, θεωρούσαν το συγκεκριμένο θέμα κατώτερης σημασίας. Αυτό που είχε σημασία, ήταν ο χουλιγκανισμός και το γεγονός πως αμαύρωνε το όνομα της Βρετανίας στο εξωτερικό λόγω των συχνών επεισοδίων εντός αλλά και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου, δεν ήταν μόνο δουλειά του Λόρδου Τέιλορ που συνέταξε την έκθεση όσον αφορά τα γήπεδα με καθήμενους θεατές, την καλλιέργεια κλίματος οικονομικής άνθησης και εδάφους για προσοδοφόρες επενδύσεις. Ηταν και δουλειά άλλων.
Τα δάκρυα του Γκασκόιν γυρνώντας από το Μουντιάλ της Ιταλίας το 1990 με την 4η θέση, η θέληση του κόσμου να αγαπήσει το ποδόσφαιρο ξανά, η βελτίωση των μέτρων ασφαλείας, η «στροφή» της μεσαίας τάξης να ασχοληθεί με το άθλημα αγαπώντας το ξανά και βεβαίως τα τηλεοπτικά δικαιώματα και οι ηγεμονικές συμφωνίες εκτόξευσαν ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον των Αγγλων για τη «στρογγυλή θεά».
Το 1991 το πρωτάθλημα είχε έσοδα περίπου 200 εκατομμύρια στερλίνες, ενώ τώρα ξεπερνά τα 5 δισεκατομμύρια.
Το εθνικό μας σπορ, που δημιουργήθηκε επί των ημερών της και το γεγονός πως η Πρέμιερ Λιγκ τηρεί απαρέγκλιτα τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, παραπέμπει στον «Θατσερισμό», μεγαλώνοντας τις αποστάσεις μικρών και μεγάλων, νικητών και ηττημένων. Η στρατηγική του κέρδους με οποιοδήποτε τίμημα, μαρτυρά πως αυτή η Πρέμιερ Λιγκ είναι γνήσιο παιδί της Μάργκαρετ Θάτσερ.
