Οι φράουλες της Μανωλάδας
Αντώνης Πανούτσος
(Πηγή : http://www.protothema.gr)
Το πού βρίσκεται η Ελλάδα φάνηκε με την υπόθεση της Μανωλάδας. Λεπτά μετά την ανακοίνωση της είδησης στο Twitter, είχε εμφανιστεί το «Μποϊκοτάρετε τις φράουλες από τη Μανωλάδα» συνοδευόμενο από αφίσα και από χώρους άποψης όπου τα μηνύματα γράφονταν στα αγγλικά για να περάσει το μήνυμα παντού.
Ζητώντας όχι να μποϊκοταριστούν οι φράουλες του συγκεκριμένου παραγωγού, αλλά όλες οι φράουλες της Μανωλάδας. Επίσης να μποϊκοταριστούν τα σούπερ μάρκετ που έχουν αγοράσει φράουλες από τον παραγωγό, σαν να ξέρει ο υπεύθυνος αγορών του σούπερ μάρκετ ποιος είναι ο παραγωγός από τον οποίο έχει αγοράσει φράουλες ο μεσάζοντας.
Ζητώντας όχι να μποϊκοταριστούν οι φράουλες του συγκεκριμένου παραγωγού, αλλά όλες οι φράουλες της Μανωλάδας. Επίσης να μποϊκοταριστούν τα σούπερ μάρκετ που έχουν αγοράσει φράουλες από τον παραγωγό, σαν να ξέρει ο υπεύθυνος αγορών του σούπερ μάρκετ ποιος είναι ο παραγωγός από τον οποίο έχει αγοράσει φράουλες ο μεσάζοντας.
Δεν θα πω ότι το περιστατικό στη Μανωλάδα είναι μεμονωμένο. Στο ίδιο μέρος είχαν σύρει πέρσι Αιγύπτιο δεμένο με αυτοκίνητο, στο ίδιο μέρος επιτέθηκαν σε δημοσιογράφους που έκαναν ρεπορτάζ για τις συνθήκες εργασίας των αλλοδαπών και στο ίδιο μέρος τα τελευταία τέσσερα χρόνια υπήρξαν 200 καταγγελίες για αδικήματα κατά αλλοδαπών, εκ των οποίων οι 40 ήταν για άρνηση καταβολής δεδουλευμένων. Θα πω όμως ότι είναι ηλίθια η προσπάθεια με μποϊκοτάζ καταστροφής της παραγωγής φράουλας στη Μανωλάδα. Δεν έχει να ωφεληθεί κανένας, ούτε προφανώς οι παραγωγοί, αλλά ούτε και οι ξένοι εργάτες που θα μείνουν άνεργοι.
Ποιος λοιπόν ο λόγος που η κίνηση για μποϊκοτάζ της φράουλας Μανωλάδας ήταν σχεδόν ταυτόχρονη με την επίθεση στους ξένους εργάτες. Ο πρώτος είναι πολιτικός. «Για να είναι αγροτικός παραγωγός και να έχει ξένους εργάτες στο χωράφι του αποκλείεται να είναι από εμάς». Αρα ο στόχος για την εναλλακτική αριστερά ήταν ασφαλής. Δεύτερον, πολιτιστικός. Ο παραγωγός φράουλας στη Μανωλάδα κατά πάσα πιθανότητα δεν διαβάζει Τσόμσκι, δεν ακούει Νατάσα Μποφίλιου και δεν ενημερώνεται από το left.gr. Αλλο είδος με άλλα ήθη, έθιμα και γούστα. Τρίτον, πολιτική του κόμιξ. Με τα γαλατικά χωριά στην Ιερισσό και την Κερατέα ασχοληθήκαμε. Δεν πρέπει τώρα να ασχοληθούμε και με ένα στρατόπεδο με Ρωμαίους και να είναι η Μανωλάδα; Τέταρτον, η λογική στους στίχους του «Ληστέψανε την τράπεζα» του Παύλου Σιδηρόπουλου. «Ληστέψανε την τράπεζα και τι με νοιάζει εμένα». Παραγωγός φράουλας, Μαρινόπουλος ή ξένος αγροτικός εργάτης είμαι εγώ να με νοιάζει το μποϊκοτάζ; Ολα στη λογική του «εμείς και οι άλλοι» που ξεκίνησε σαν σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ και έγινε πραγματικότητα με τους «άλλους», όσο περνάει ο καιρός, να γίνονται εχθροί.
Οποιος θέλει μπορεί να σταματήσει να τρώει φράουλες από τη Μανωλάδα και έχει το δικαίωμα να ζητάει και από τους άλλους Ελληνες και ξένους να το κάνουν. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Δένδιας έχει όμως μια υποχρέωση. Να εξετάσει αν η Αστυνομία Μανωλάδας έκανε τα στραβά μάτια στις παραβάσεις, μέχρι τα πταίσματα να γίνουν πλημμελήματα και τα πλημμελήματα κακουργήματα. Να εξετάσει πώς προχώρησαν οι έρευνες στις 200 καταγγελίες των ξένων εργατών και αν οι αστυνομικοί της περιοχής έκαναν τους κινέζους, το «επίορκος» ισχύει και για την αστυνομία - και φράουλες στα χωράφια μπορούν να μαζεύουν και πρώην αστυνομικοί.
Η Ριζούπολη
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ασχολείστε με το ποδόσφαιρο και από όσους ασχολείστε πόσοι έχετε πάει να παρακολουθήσετε ματς στο γήπεδο του Απόλλωνα Σμύρνης στη Ριζούπολη. Οσοι το έχετε κάνει, ξέρετε ότι το συγκεκριμένο γήπεδο έχει πιθανόν την καλύτερη ατμόσφαιρα στην Αττική. Την περασμένη Δευτέρα μετά το ματς του Απόλλωνα με τη Λάρισα καθίσαμε στο συμπαθητικό κυλικείο κάτω από την κερκίδα καταναλώνοντας τις τελευταίες μπίρες του ψυγείου. Στο μισάωρο, δύο 20άρηδες μπήκαν κρατώντας μια λιπόθυμη κοκκινομάλλα και φωνάζοντας ότι είχε χτυπηθεί με κλομπ από άνδρα των ΜΑΤ.
Τα ΜΑΤ
Βγήκα λοιπόν στην κεντρική είσοδο να δω πώς στο διάολο είχαν καταφέρει να πλακωθούν. Δεν φωτίστηκα, ούτε μπορώ να σας φωτίσω. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι τη στιγμή που βγήκα η συμπεριφορά των ΜΑΤ ήταν απαράδεκτη. Εκτός του ότι ένας καθ’ όλα πολιτισμένος φίλαθλος που καθόταν δίπλα μου στο κυλικείο μέσα σε δευτερόλεπτα έφαγε μία από κλομπ στον καρπό που είχε πρηστεί και ένας σεκιουριτάς ήταν γεμάτος αίματα από σκίσιμο στο κεφάλι, ένας κοντός ματατζής χοροπηδούσε μπροστά σε έναν αδύνατο ψευτοχούλιγκαν φωνάζοντάς του: «Αϊ γαμήσου».
Γελοιοποίηση
Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μια αστυνομία είναι να γελοιοποιείται, και το να χοροπηδάνε σαν μαϊμούδες αστυνομικοί, βρίζοντας μπροστά σε ανύπαρκτους χούλιγκαν, είναι υπόδειγμα γελοιοποίησης.
