Ναι, και οι αστυνομικοί έχουν μάνες
Του Πάσχου Μανδραβέλη
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Πέρασαν σχεδόν σαράντα χρόνια από τη μεταπολίτευση και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ) ένιωσε την ανάγκη να πραγματοποιήσει ημερίδα για το προφανές.
Ο τίτλος της ημερίδας (τον συντονισμό της οποίας ο γράφων είχε την τιμή να κάνει) είναι: «Και οι αστυνομικοί έχουν μάνες». Κατά τη διάρκειά της δεν βραβεύθηκαν μόνο οι αστυνομικοί που συνέλαβαν τους οπλισμένους με Καλάσνικοφ στη Βέροια. Βραβεύθηκε και η κ. Λ. Τσολερίδου, μητέρα αστυνομικού, η οποία κατά την προσαγωγή των κατηγορουμένων είχε το... κουράγιο να διαδηλώσει με αυτό το σύνθημα.
Είναι φυσιολογικό να υπάρχει δημοκρατική χώρα στην οποία μια γυναίκα χρειάζεται θάρρος για να δηλώσει το προφανές; Είναι φυσιολογικό το ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών να κάνει ημερίδα με τίτλο «Και οι αστυνομικοί έχουν μάνες»; Οχι δεν είναι φυσιολογικό, αλλά είναι αναγκαίο.
Δυστυχώς στην Ελλάδα της κρίσης πρέπει να ξαναδούμε όλες τις εμπεδωμένες παραδοχές του κοινού μας βίου, αυτά που σήμερα είναι σκληρά δόγματα. Δεν έχουμε να συζητήσουμε μόνο τα στοιχειώδη της οικονομίας -αν μπορούμε π.χ. να ξοδεύουμε εσαεί περισσότερα απ’ όσα βγάζουμε- αλλά να απαντήσουμε και σε άλλα ερωτήματα όπως: πώς συμβιώνουμε σε μια κοινωνία; Χρειαζόμαστε αστυνομία; Τι σημαίνει νόμιμη βία; Τι σημαίνει παρανομία; Τι σημαίνει υπέρβαση εξουσίας; Πρέπει να μάθουμε όλα όσα έπρεπε ήδη να γνωρίζουμε από το γυμνασιακό μάθημα «Αγωγή του Πολίτη».
Τίποτε δεν είναι προφανές στην Ελλάδα. Ούτε καν ότι «Και οι αστυνομικοί έχουν μάνες». Τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Ούτε καν ότι νόμος είναι αυτό που ψηφίζει η Βουλή. Δεν είναι προφανές ούτε στους πολίτες ούτε στους αστυνομικούς· λογικό διότι και η αστυνομία μέρος της κοινωνίας είναι και συνεπώς όλοι κουβαλάμε τα ίδια ελλείμματα παιδείας, τις ίδιες παθογένειες της μεταπολίτευσης.
Ομως κάτι πρέπει να γίνει για να αλλάξουν τα πράγματα. Κάποιοι πρέπει να σπάσουν και αυτόν τον φαύλο κύκλο της μεταπολίτευσης. Κάποιος πρέπει να διδάξει την αξία του νόμου. Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι άνθρωποι του πνεύματος έχουν μεγάλο μερίδιο από αυτήν τη δουλειά. Εχει όμως και ο αστυνομικός. Δεν αρκεί να κάνει καλά τη δουλειά του· χρειάζεται να κάνει και κάτι παραπάνω για να σβήσουν παλιές προκαταλήψεις, που δικαιολογημένα γεννήθηκαν από το μετεμφυλιακό κράτος και τη δικτατορία και αδίκως επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Επιβιώνουν επειδή κάποιοι αστυνομικοί υπερβαίνουν τα όρια της αρμοδιότητάς τους και δίνουν δικαιολογίες σε άλλους να λιπαίνουν το χωράφι της προκατάληψης. Η αστυνομία πρέπει, λόγω και έργω, να διδάσκει καθημερινώς τη νομιμότητα. Πρέπει να κάνει τη δουλειά της κινούμενη μέσα στο δυσδιάκριτο πολλές φορές, αλλά τόσο αναγκαίο για τη συμβίωσή μας, πλέγμα του νόμου.
Η νομιμότητα δεν είναι κάτι που απλώς μας κάνει καλούς ανθρώπους. Δεν εφευρέθηκε για να κάνει δύσκολη τη δουλειά του αστυνομικού, αλλά αντιθέτως: υπάρχει για να την κάνει μακροπρόθεσμα πιο εύκολη. Η αστυνομία δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική χωρίς τον σεβασμό και την αποδοχή της κοινωνίας. Ο σεβασμός και η αποδοχή της κοινωνίας δεν γεννιούνται στο κενό. Χτίζονται όταν κάθε πολίτης και κάθε αστυνομικός κατανοήσουν ότι οι νόμοι δεν φτιάχτηκαν για να τους παραβαίνουμε, αλλά για να τους τηρούμε.
Πρέπει να δούμε τα πάντα από την αρχή. Κυρίως να αποδεχθούμε ότι η συμβίωση απαιτεί κανόνες τους οποίους πρέπει να εφαρμόζουν όλοι. Αν το καταφέρουμε, τα άλλα είναι εύκολα...
