Και αυτοί έξω, όλοι έξω
Του Σταύρου Θεοδωράκη
(Πηγή : http://www.protagon.gr)
Είχε αράξει την μηχανή του, εκατό μέτρα από την Ομόνοια, στην 3η Σεπτεμβρίου και περίμενε έναν φίλο. Δύο «τύποι» σταμάτησαν μπροστά του και του φώναξαν «τα λεφτά σου». Ο Πέτρος πήγε να γελάσει.
Άκου εκεί «τα λεφτά σου», μέρα μεσημέρι, με τα μαγαζιά ανοιχτά και όλο τον κόσμο στον δρόμο. Χωρίς να το πολυσκεφθεί αντί για λεφτά, τους δίνει μια δυο άτσαλες μπουνιές. Ενστικτωδώς δηλαδή, όπως κλωτσάς ένα λυσσασμένο σκυλί που πάει να σε δαγκώσει. Οι «κακοί» υποχωρούν αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Ένας συνεργός τους, βγάζει από το μπουφάν του ένα πτυσσόμενο ρόπαλο και, πισώπλατα, χτυπά τον Πέτρο στο κεφάλι. Τον ρίχνει στα γόνατα με τα μεταλλικά ρόπαλα -δύο; τρία;- να συνεχίζουν να τον χτυπούν ανηλεώς. Με τα χέρια προσπαθεί να καλύψει το κεφάλι του. Κυλιέται πια στο έδαφος, αυτοί, όμως, δεν φεύγουν. Άλλωστε, κανείς δεν αντιδρά. Οι περαστικοί επιταχύνουν το βήμα τους γιατί «πού να μπλέκεις τώρα». Οι μαγαζάτορες τραβιούνται και αυτοί πίσω. Ούτε την αστυνομία δεν καλούν. Οι «τύποι» αδειάζουν τις τσέπες του Πέτρου και φεύγουν βρίζοντας, στα ρώσικα λένε – αλλά και κυπριακά να μιλούσαν, τι σημασία έχει;
Άκου εκεί «τα λεφτά σου», μέρα μεσημέρι, με τα μαγαζιά ανοιχτά και όλο τον κόσμο στον δρόμο. Χωρίς να το πολυσκεφθεί αντί για λεφτά, τους δίνει μια δυο άτσαλες μπουνιές. Ενστικτωδώς δηλαδή, όπως κλωτσάς ένα λυσσασμένο σκυλί που πάει να σε δαγκώσει. Οι «κακοί» υποχωρούν αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Ένας συνεργός τους, βγάζει από το μπουφάν του ένα πτυσσόμενο ρόπαλο και, πισώπλατα, χτυπά τον Πέτρο στο κεφάλι. Τον ρίχνει στα γόνατα με τα μεταλλικά ρόπαλα -δύο; τρία;- να συνεχίζουν να τον χτυπούν ανηλεώς. Με τα χέρια προσπαθεί να καλύψει το κεφάλι του. Κυλιέται πια στο έδαφος, αυτοί, όμως, δεν φεύγουν. Άλλωστε, κανείς δεν αντιδρά. Οι περαστικοί επιταχύνουν το βήμα τους γιατί «πού να μπλέκεις τώρα». Οι μαγαζάτορες τραβιούνται και αυτοί πίσω. Ούτε την αστυνομία δεν καλούν. Οι «τύποι» αδειάζουν τις τσέπες του Πέτρου και φεύγουν βρίζοντας, στα ρώσικα λένε – αλλά και κυπριακά να μιλούσαν, τι σημασία έχει;
Ο Πέτρος, λιπόθυμος, μεταφέρεται στα επείγοντα του Ευαγγελισμού. Η αξονική αργεί οκτώ ώρες. Η επέμβαση για να του κολλήσουν ένα τμήμα του μεσαίου δεξιού δάκτυλου καθυστερεί τέσσερις ώρες. Αλλά εκείνο που θυμούνται περισσότερο οι συγγενείς του Πέτρου, από εκείνη την ημέρα, είναι η εξομολόγηση του αστυνομικού που ανέλαβε την υπόθεση. «Και να τους πιάσουμε, δύσκολα θα μείνουν «μέσα». Εκτός κι αν έχουν σκοτώσει. Άλλωστε, πολλοί από αυτούς βγήκαν πέρυσι από τις φυλακές, τότε που αποφασίστηκε η αποσυμφόρηση». Ναι, δεν είχε άδικο. Στην Ελλάδα η παραμονή κάποιου στη φυλακή δεν εξαρτάται από το αδίκημα, τη μεταμέλειά του ή το ποινικό του μητρώο, αλλά με το αν υπάρχει ουρά στην είσοδο. Και αυτή την εποχή έχει μεγάλη αναμονή.
Στις 9.700 θέσεις των ελληνικών φυλακών στοιβάζονται ήδη 12.850 άνθρωποι! Και στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων περιμένουν άλλοι 800! Κάθε μήνα προστίθενται πλέον στις φυλακές 300 με 400 άτομα. Κάπως έτσι κατάντησαν οι ελληνικές φυλακές εργοστάσια κακοποιών. Μπαίνεις πρεζόνι και βγαίνεις ληστής. Είσαι ληστής και γίνεσαι δολοφόνος. Συνθήκες άθλιες που σε κάνουν να μισείς ακόμη περισσότερο την κοινωνία. Και το κράτος αντί να πάρει δέκα χρόνια τώρα, δυο-τρεις σοβαρές αποφάσεις, νομοθετεί αποφυλακίσεις με συνοπτικές διαδικασίες. Σαν την τροπολογία του περασμένου χειμώνα, που παραχώρησε τη δυνατότητα στη Βουλή να αποφασίζει την αποφυλάκιση όσων έχουν ποινές μέχρι δέκα χρόνια!
Αντί να ενισχύσουμε τον θεσμό της εναλλακτικής φυλάκισης, αντί να αποποινικοποιήσουμε κάποια αδικήματα και να γίνουμε αυστηρότεροι σε άλλα, αντί να κάνουμε αγροτικές φυλακές (δύο παλιά στρατόπεδα θα αρκούσαν) αλλά ταυτοχρόνως και μια φυλακή υψίστης ασφαλείας, παίζουμε το «βγες εσύ - έλα εσύ». Στον Νικηφόρο Δράμας και στην Αγιά των Χανίων θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μέχρι το καλοκαίρι, άλλες 1.000 θέσεις (αν ολοκλήρωναν τις εργασίες που εκκρεμούν και έβαζαν και μερικούς σωφρονιστικούς υπαλλήλους). Να πάψουν να κοιμούνται οι κρατούμενοι στα δάπεδα (στον Κορυδαλλό, στην Πάτρα, στα Γρεβενά, την Άμφισσα, την Τρίπολη…) αλλά και να «σπάσουν» οι μαφίες που έχουν δημιουργηθεί σε όλες πια τις φυλακές.
Αλλά ποιος νοιάζεται για την ασφάλεια και τον σωφρονισμό σε αυτή εδώ την χώρα; Πάντως, όχι τα κόμματα που μάχονται για την εξουσία. Κάπως έτσι φτάσαμε η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου να έχει αρνητική γνώμη για τη Δεξιά και την Αριστερά, αλλά (συντριπτικά, επίσης) θετική γνώμη για τον νόμο, την ασφάλεια και την τάξη (δες και την έρευνα της 23ης Μαρτίου, της Metron Analysis που δημοσίευσε η «Ελευθεροτυπία»). Και όταν βρεθεί ο «πονηρός» που θα τρυγήσει αυτά τα πλειοψηφικά ποσοστά που ζητούν «νόμο και τάξη», οι «δεξιοί» και «αριστεροί» που κατάντησαν την ασφάλεια περιζήτητο αγαθό, θα παριστάνουν τους έκπληκτους.
