«Kiss and Tell»
ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΡΥΜΙΩΤΗΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Ο ιδιωματισμός «Kiss and Tell», που έγινε ευρύτερα γνωστός τα τελευταία χρόνια, έχει πολύ μακρά ιστορία. Πρωτοεμφανίσθηκε σε ένα θεατρικό έργο το 1695 και έγινε ταινία με τον ίδιο τίτλο το 1945.
Από τότε απέκτησε ιδιαίτερη σημασία και στις μέρες μας αναφέρεται και σαν «Kiss and Sell». Η ακριβής ερμηνεία της φράσης αφορά τη δημόσια αποκάλυψη λεπτομερειών από μια ερωτική σχέση, συνήθως για λόγους αντεκδικήσεως ή για οικονομικά οφέλη. Πάντως έχει καθιερωθεί να αναφέρεται και σε άλλες σχέσεις (όχι μόνο ερωτικές) όπου κάποιος αποκαλύπτει λεπτομέρειες για ίδιον όφελος.
Για παράδειγμα, το 1963 το περιοδικό The New Yorker, στην κριτική του για το βιβλίο του Emmet John Hughes «The Ordeal of Power: A Political Memoir of the Eisenhower Years», το χαρακτήρισε σαν «a political memoir... of highly questionable taste and propriety. It is a kiss-and-tell book».
Φυσικά και στη χώρα μας έχουμε πολλές περιπτώσεις «Kiss and Tell» στον χώρο των λεγομένων celebrities που βγάζουν τα άπλυτά τους στη φόρα, κυρίως στα κουτσομπολίστικα περιοδικά. Να όμως που πρόσφατα αποκτήσαμε και πρωταγωνιστές στο «Kiss and Tell» στην πολιτική. Αναφέρομαι φυσικά στον ένα και μοναδικό πρωταγωνιστή του 2015, τον Νάρκισσο Βαρουφάκη, ο οποίος αφού πρώτα έπαιξε τα ρέστα της Χώρας μας σε μια μπλόφα, στη συνέχεια άρχισε να δημοσιοποιεί διαλόγους και περιστατικά που είχε με τον πρωθυπουργό, ο οποίος τον εμπιστεύθηκε δίνοντάς του το σημαντικότερο υπουργείο της κυβέρνησης.
Εχω γνωρίσει πολλούς πολιτικούς τα τελευταία 30 χρόνια. Δεν θυμάμαι κανένα να δημοσιοποιεί εμπιστευτικές συνομιλίες που είχε στο Μέγαρο Μαξίμου. Ακόμα και υπουργοί που αποπέμφθηκαν από την κυβέρνηση δεν βγήκαν να εκθέσουν ποτέ τον πρωθυπουργό τους. Με τον Νάρκισσο όμως αποκτήσαμε νέα ήθη και έθιμα.
Το πρώτο χτύπημα κατά του πρωθυπουργού έγινε αμέσως μετά την αντικατάστασή του. Ο πρώην υπουργός προφασίστηκε σοβαρούς οικογενειακούς λόγους για να μην πάει στη Βουλή να ψηφίσει την εξουσιοδότηση στον Αλέξη Τσίπρα και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να διαπραγματευτούν στις Βρυξέλλες. Λίγη ώρα αργότερα βρισκόταν στο πλοίο για την Αίγινα, για ένα χαλαρό διήμερο στο εξοχικό του.
Στη συνέχεια έγινε πιο επιθετικός. Σε συνέντευξη στο αυστραλιανό ABC στα τέλη Αυγούστου, παρομοίασε τον πρωθυπουργό με τον «ανόητο Σίσυφο», ο οποίος αντί να σπρώχνει την πέτρα, έπρεπε να σταματήσει την προσπάθεια αυτή.
Αλλά το πραγματικό «Kiss and Tell» μας ήλθε λίγο αργότερα. Στις αρχές του Οκτωβρίου σε συνέντευξή του στο περιοδικό «L’Ods» μας αποκαλύπτει ότι τη νύχτα μετά το δημοψήφισμα, ο πρωθυπουργός του είπε:
«Είναι ώρα να παραδοθούμε» και εκείνος του απάντησε: «Οχι εγώ». Και συνεχίζοντας τις αποκαλύψεις λέει ακόμα: «Μιλήσαμε φιλικά, γεμάτοι θλίψη. Πίστευε ότι η Ελλάδα θα καταστρεφόταν αν επιμέναμε. Δεν συμφώνησα μαζί του και έφυγα». Τέλος, σημειώνει ότι ενώ μεν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν μεγαλειώδες, «αλλά ήταν γραμμένο στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα ότι δεν ήταν αυτό που επιθυμούσε».
Δέχομαι ότι όλα έγιναν όπως τα περιγράφει. Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι είναι σωστό να κάνει αυτές τις αποκαλύψεις και να εκθέτει τον πρωθυπουργό; Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του πολιτικού αμοραλισμού, δεν μπορώ να φανταστώ ποιος άλλος είναι.
Το μόνο ερώτημα που παραμένει αφορά τα κίνητρά του για τις αποκαλύψεις. Εμένα μάλλον για «Kiss and Sell» μου φαίνεται. Αν κρίνουμε από το γεγονός ότι πληρώθηκε 1.000 ευρώ για κάθε λεπτό (σύνολο 24.000 ευρώ) από τη συνέντευξη που έδωσε στην ιταλική τηλεόραση, φαίνεται ότι οι συνεχείς αποκαλύψεις μάλλον γίνονται για να ανεβάζει το κασέ του. Ισως αυτό να επεδίωκε από την αρχή που πρωτοεμφανίσθηκε στο προσκήνιο.
Θυμάμαι ότι πριν υπουργοποιηθεί τον βλέπαμε στην τηλεόραση σε τακτά διαστήματα. Ειδικά στην εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου στον Σκάι, ήταν παρών σχεδόν κάθε εβδομάδα. Υποθέτω ότι τότε οι συνεντεύξεις του ήταν δωρεάν. Σαν τα δείγματα ενός προϊόντος που μας δίνουν για να το δοκιμάσουμε. Ακόμα αν κάποιος κάνει αναζήτηση στο protagon.gr με συγγραφέα τον «Βαρουφάκη» θα διαπιστώσει ότι στο διάστημα μεταξύ 18/12/2010 και 16/12/2014 υπάρχουν 264 αναφορές! Και τότε υποθέτω ότι τα κείμενά του ήταν δωρεάν, παρά το γεγονός ότι μερικά είναι μακροσκελέστατα. Είναι ευνόητο ότι δεν κάθισα να τα διαβάσω, αλλά από περιέργεια διάβασα τα τρία τελευταία κείμενά του. Ειλικρινά έμεινα άναυδος! Περιγράφουν με λεπτομέρεια το τι μας περίμενε σε περίπτωση που θα κέρδιζε τις εκλογές του Ιανουαρίου ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Νάρκισσος είχε σχέδιο και το εφάρμοσε κατά γράμμα για να φτάσουμε στην απελπιστική κατάσταση του Ιουλίου 2015. Θα σας παραθέσω αποσπάσματα από τα τρία κείμενα για να διαπιστώσετε το σχέδιό του.
Αυτός τα έλεγε. Εμείς δεν ακούγαμε.
«Ο πανικός τους η ελπίδα μας» (8/12/2014). «...Οσο διαρκεί μια τέτοια διαπραγμάτευση, κατά τη διάρκεια της οποίας θα απειλούμαστε με κλείσιμο των ΑΤΜ από το Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη, οι αγορές θα έρθουν και πάλι στα όρια του νευρικού κλονισμού, τα spreads θα φτάσουν στα ουράνια, το χρηματιστήριο στις 600 μονάδες, τα ανόητα hedge funds θα τραβάνε τα μαλλιά τους. Δεν πειράζει. Δεν έχει σημασία το επιτόκιο δανεισμού του Δημοσίου όσο το Δημόσιο δεν δανείζεται. Δεν έχει σημασία η τιμή της μετοχής μιας τράπεζας που ήταν και παραμένει πτωχευμένη και η οποία είχε τσιμπήσει μερικά ευρώ λόγω μιας πολιτικά κατασκευασμένης φούσκας...».
Προσέξτε, τα ΑΤΜ όντως έκλεισαν, τα spreads πήγαν «στα ουράνια», οι μετοχές των τραπεζών ουσιαστικά μηδενίστηκαν και το Χρηματιστήριο πήγε στις 600 μονάδες, αλλά οι αγορές και τα ανόητα hedge funds δεν έπαθαν τίποτα!
«Ετσι θα χορέψουν πεντοζάλη» (15/12/2014). «...Πώς μπορεί να μετατραπεί επιτέλους η ελληνική κυβέρνηση σε λυράρη, από αλυσοδεμένο χρεο-δουλοπάροικο που χορεύει στους σκοπούς των δανειστών; Μόνο μέσα από μια πραγματική διαπραγμάτευση που θα γίνει μόνο αν είμαστε έτοιμοι να πούμε ΟΧΙ σε συνθήκες συνεχιζόμενης επέκτασης της συνολικής χρεοκοπίας στο μέλλον. Οσο διαρκούν αυτές οι διαπραγματεύσεις, οι αγορές και οι κερδοσκόποι θα είναι σε κατάσταση αποπληξίας. Οταν ολοκληρωθούν, με την Ελλάδα ξανά βιώσιμη χώρα, τότε, πράγματι, οι αγορές θα σπεύσουν να χορέψουν από πεντοζάλη έως και βαλς στους δικούς μας σκοπούς...».
Και πάλι η αυτοεκπληρούμενη προφητεία. «Να είμαστε έτοιμοι να πούμε ΟΧΙ». Αυτό ακριβώς έκανε όσο προσποιούνταν ότι διαπραγματευόταν.
«Λεπτές Κόκκινες Γραμμές» (16/12/2014). «...Με άλλα λόγια, ο κ. Σαμαράς ζητεί από τη Βουλή και τον λαό να τον κρατήσει στην εξουσία επειδή εκείνος δεν μπορεί να διανοηθεί ότι θα μπορούσε ποτέ, π.χ. λίγο πριν από την ωρίμανση ενός ομολόγου μας στα χέρια της ΕΚΤ, να πει: “δεν θα προσυπογράψω αυτά που μου ζητάτε κι ας μην μπορώ να αποπληρώσω το εν λόγω ομόλογο”... Με ρωτούν, εύλογα, πολλοί αναγνώστες:
“Και τι θα έκανες εσύ αν το Βερολίνο και η Φρανκφούρτη σου πουν ένα μέγα NEIN, διαβούν με το έτσι θέλω την κόκκινή σου γραμμή και σου κλείσουν τη ρευστότητα;”. Είναι πραγματικά εύλογο το ερώτημα, καθώς μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν ιδιαίτερα δυσάρεστη για την Ελλάδα. Απαντώ όμως και μ’ ένα δικό μου ερώτημα, το οποίο θέτω σε αυτούς τους συγκεκριμένους επικριτές: “Υπάρχει κάποια απαίτηση των δανειστών στην οποία θα λέγατε ΟΧΙ, με αποτέλεσμα μια αντίστοιχη περίοδο αστάθειας και αγωνίας; Εσείς δεν έχετε καμία λεπτή κόκκινη γραμμή;”. Αν δεν έχετε, ελπίζω να κατανοείτε πως απλά αφήνεστε στην καλοσύνη των δανειστών».
Είναι αξιοσημείωτο ότι στην αρχή αναφέρεται στη ΜΗ αποπληρωμή ενός ομολόγου, πράγμα που έκανε μη πληρώνοντας τη δόση στο ΔΝΤ στο τέλος Ιουνίου και στη συνέχεια, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι η ΕΚΤ θα μας κόψει τη ρευστότητα με δυσάρεστες συνέπειες, εντούτοις το έπραξε και μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση που είναι πολύ χειρότερη από την κατάσταση που είμαστε στο τέλος του 2014.
«Οπερ έδει δείξαι», όπως καταλήγαμε και στα μαθητικά μας χρόνια.
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
