Από το Μυστήριο
Κι όμως, αν και έχουν περάσει 2 1/2 μόνο μήνες από τις εκλογές, η Κυβέρνηση παραπαίει, η κυβερνητική πλειοψηφία στην Βουλή είναι υπό αμφισβήτηση. Ο δε Τσίπρας, παρόλο που παίζει δίχως αντίπαλο, είναι αναγκασμένος να ζητά συνεργασία από τον Βασίλη Λεβέντη.
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα περί αντιθέτου θρυλούμενα από τα μιντιακά παπαγαλάκια, ούτε ακτύπητος είναι, ούτε έχει επιβάλει πολιτική ηγεμονία. Έχει καταφέρει μεν να κερδίσει απανωτές εκλογικές μάχες σε ένα μόλις χρόνο, αλλά σε κάθε αναμέτρηση ήταν το απόλυτο φαβορί, οι δε εκάστοτε κύριοι αντίπαλοί του (Σαμαράς - Μεϊμαράκης) ήταν αδύναμοι και γνώριζαν εκ των προτέρων ότι δεν είχαν καμία τύχη να νικήσουν.
Εξάλλου, και μόνο το γεγονός ότι οι νίκες αυτές επιτεύχθηκαν εντός πολύ μικρού χρονικού διαστήματος και όχι σε βάθος χρόνου, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως απόλυτες νίκες, βεβαιωτικές της κυριαρχίας του Τσίπρα.
Έτσι, ο Πρωθυπουργός καλείται το επόμενο διάστημα να διαχειριστεί την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και να της επιβάλει να ψηφίσει μέτρα, όπως το νέο ασφαλιστικό και η αναμόρφωση του φορολογικού, τα οποία οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ούτε που τόλμησαν να σκεφτούν ότι είναι σε θέση να τα περάσουν από την Βουλή.
Ο Τσίπρας καλείται λοιπόν να αντιμετωπίσει πρώτα απ' όλα τον προηγούμενο εαυτό του, ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν εν εξάλλω κατηγορούσε τους τότε κυβερνώντες ότι "πίνουν το αίμα του λαού" και "ξεπουλάνε την Ελλάδα στους δανειστές", υποσχόμενος συνάμα τα πάντα σε όλους. Σήμερα ο Τσίπρας θα πρέπει να εξηγήσει, γιατί αυτός και η κυβέρνησή του πίνει το αίμα του λαού και ξεπουλάει την Ελλάδα στους τοκογλύφους, όπως προσφάτως έπραξε με τις ελληνικές τράπεζες.
Είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει να περάσει αλώβητος αυτά τα μέτρα. Σχεδόν αδύνατο. Γι' αυτό θέλει "μαξιλάρακια", γι' αυτό "ξεπέφτει" παρακαλώντας τον Λεβέντη να του δώσει σανίδα σωτηρίας. Ξέρει όμως πολύ καλά ότι μόνο με τους βουλευτές της Ένωσης Κεντρώων δεν νομιμοποιείται να σταθεί στην εξουσία. Χρειάζεται και τις ψήφους των παραδοσιακών κομμάτων, και κυρίως της ΝΔ. Εξού και η δυστοκία (sic) στις εσωκομματικές εκλογές της, αφού ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της προσβλέπει σε μια κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως προσβλέπει σε υπουργεία, μοίρασμα εξουσίας κλπ, και "παίζει καθυστερήσεις"...
Ο Τσίπρας δεν είναι λοιπόν παντοδύναμος επειδή απλώς κερδίζει, αφού οι αντίπαλοι του είναι ανύπαρκτοι. Προς το παρόν.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης, ότι μετά το πρώτο μνημόνιο, ο πολιτικός χρόνος έχει συμπυκνωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε κόμματα και πολιτικοί εξαφανίζονται εν μία νυκτί (βλ. Γ. Παπανδρέου, και μύριους όσους άλλους πολιτικούς, ΠΑΣΟΚ), χωρίς να λείψουν σε κανένα, και νέα κόμματα πρωταγωνιστούν από το πουθενά (ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή, ακόμη και το Ποτάμι).
Ουδείς αναντικατάστατος λοιπόν, οπότε ουδείς δύναται να προβλέψει σήμερα, ποια θα είναι η πολιτική κατάσταση του χρόνου τέτοια εποχή και ποιος θα πρωταγωνιστεί σε αυτή.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
Ο Τσίπρας καλείται λοιπόν να αντιμετωπίσει πρώτα απ' όλα τον προηγούμενο εαυτό του, ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν εν εξάλλω κατηγορούσε τους τότε κυβερνώντες ότι "πίνουν το αίμα του λαού" και "ξεπουλάνε την Ελλάδα στους δανειστές", υποσχόμενος συνάμα τα πάντα σε όλους. Σήμερα ο Τσίπρας θα πρέπει να εξηγήσει, γιατί αυτός και η κυβέρνησή του πίνει το αίμα του λαού και ξεπουλάει την Ελλάδα στους τοκογλύφους, όπως προσφάτως έπραξε με τις ελληνικές τράπεζες.
Είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει να περάσει αλώβητος αυτά τα μέτρα. Σχεδόν αδύνατο. Γι' αυτό θέλει "μαξιλάρακια", γι' αυτό "ξεπέφτει" παρακαλώντας τον Λεβέντη να του δώσει σανίδα σωτηρίας. Ξέρει όμως πολύ καλά ότι μόνο με τους βουλευτές της Ένωσης Κεντρώων δεν νομιμοποιείται να σταθεί στην εξουσία. Χρειάζεται και τις ψήφους των παραδοσιακών κομμάτων, και κυρίως της ΝΔ. Εξού και η δυστοκία (sic) στις εσωκομματικές εκλογές της, αφού ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της προσβλέπει σε μια κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως προσβλέπει σε υπουργεία, μοίρασμα εξουσίας κλπ, και "παίζει καθυστερήσεις"...
Ο Τσίπρας δεν είναι λοιπόν παντοδύναμος επειδή απλώς κερδίζει, αφού οι αντίπαλοι του είναι ανύπαρκτοι. Προς το παρόν.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης, ότι μετά το πρώτο μνημόνιο, ο πολιτικός χρόνος έχει συμπυκνωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε κόμματα και πολιτικοί εξαφανίζονται εν μία νυκτί (βλ. Γ. Παπανδρέου, και μύριους όσους άλλους πολιτικούς, ΠΑΣΟΚ), χωρίς να λείψουν σε κανένα, και νέα κόμματα πρωταγωνιστούν από το πουθενά (ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή, ακόμη και το Ποτάμι).
Ουδείς αναντικατάστατος λοιπόν, οπότε ουδείς δύναται να προβλέψει σήμερα, ποια θα είναι η πολιτική κατάσταση του χρόνου τέτοια εποχή και ποιος θα πρωταγωνιστεί σε αυτή.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
