ΝΑΙ
(Πηγή : http://www.eboulevard.gr/)
Ελληνίδες, Έλληνες.
Η Boulevard, μια νέα εφημερίδα, από το πρώτο φύλλο της κυκλοφορίας της διακήρυξε ότι θα σταθεί πάνω και πέρα από κόμματα, συμβάλλοντας αποκλειστικά στον προβληματισμό των σκεπτόμενων Ελλήνων.
Ανάγγειλε ακόμη ότι θα υπηρετήσει το ιδεολόγημα και τις αξίες του «δημοκρατικού πατριωτισμού», χωρίς ακρότητες και φανατισμό, με όπλο τον νηφάλιο και αφανάτιστο λόγο και με σημείο αναφοράς τον «κοσμοπολίτικο ελληνοκεντρισμό» του Ελύτη, του Σεφέρη και των άλλων μεγάλων της ελληνικής γραμματείας. Ωστόσο, χωρίς να εγκαταλείπουμε τις ήρεμες γραφίδες μας, δεν μπορούμε να σταθούμε αμέτοχοι στα όσα δραματικά συμβαίνουν στην πατρίδα, και να μην πάρουμε θέση εν όψει του δημοψηφίσματος. Αισθανόμαστε ότι διακυβεύονται όλα όσα ο ελληνικός λαός κατέκτησε στη μακραίωνη ιστορία του, με θυσίες, αίμα και μόχθο, και διαβλέπουμε πολύ καθαρά ότι η Ελλάδα μας οδηγείται σ’ έναν αδελφοκτόνο διχασμό που μόνο απερίγραπτα δεινά μπορεί να επιφέρει. Για αυτό, μιλώντας με όρους δημοκρατίας, μια και το ακατανόητο - διχαστικό δημοψήφισμα είναι γεγονός, η ταπεινή γνώμη μας είναι ότι η ψήφος των Ελλήνων πρέπει να κατευθυνθεί μαζικά στο «ΝΑΙ». Το «ΝΑΙ» αφορά τη συνέχιση της Ελλάδας, συμβολίζει την ακέραιη συμπόρευση μας με τους πολιτισμένους λαούς της Ευρώπης, σηματοδοτεί την συνεχή οδοιπορία μας στην ελληνική αιωνιότητα.
Με τον απλό κόσμο της Αριστεράς δεν μας χωρίζει απολύτως τίποτε. Δεν αμφισβητούμε τον πατριωτισμό κανενός. Αυτό που αμφισβητούμε σήμερα, είναι οι επιλογές, οι εμμονές, οι μισαλλοδοξίες του πολιτικού κόσμου της Αριστεράς, που απ’ ότι φαίνεται δεν ξέχασε και δεν έμαθε τίποτε από τα λάθη του παρελθόντος. Η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη από ομόνοια και αλληλεγγύη. Αξίες που δεν υπηρετούνται με το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, που με την ανώφελη ρήξη του οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο μαύρο χάος, σε οδυνηρές περιπέτειες, στον εξευτελισμό των τιμημένων γηρατειών, στον αφανισμό των ανθρώπων της έντιμης εργατιάς, στην ολοκληρωτική καταστροφή της μεσαίας τάξης.
Ελληνίδες, Έλληνες
Λάθη έγιναν πολλά. Και το ενυπάρχον πολιτικό σύστημα δεν είναι «αθώο του αίματος τούτου», που χρόνια τώρα καθυπόταζε την υπόσταση και το μέλλον μας με ασύστολους δανεισμούς, σ’ ένα πρότυπο ηδονιστικού καταναλωτισμού και σ’ ένα μοντέλο πελατειακών σχέσεων. Δεν είναι όμως η ώρα του επιμερισμού των ευθυνών. Της εκδίκησης. Ποτέ η οργή δεν στάθηκε καλός σύμβουλος. Είναι η ιστορική στιγμή της επιβίωσης. Της φυγής προς τα μπροστά. Της ανοικοδόμησης από την αρχή της πατρίδας μας. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με απομονωτισμό. Χωρίς συμμαχίες. Χωρίς προσαρμογή σε διεθνή γεωπολιτικά συμφέροντα. Με την Ευρώπη των λαών στραμμένη σε βάρος μας. Και κυρίως, σε ένα κλίμα διχόνοιας και αλληλοσπαραγμού.
Ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, αν και πρωτομάστορας της ελληνικότητας, ο οποίος μετρούσε την πατρίδα και τον ελληνισμό στην κλίμακα της ταπεινότητας («μια εσωτερική αυλή νησιώτικου σπιτιού ή ένας περίβολος μοναστηριού είναι σαν αντίληψη πολύ πιο κοντά στο πνεύμα που έκανε τους Παρθενώνες και τις Θεομήτορες, παρά όλες οι κολώνες και οι μετώπες των ευρωπαϊκών ανακτόρων»), δεν αμφιταλαντεύθηκε να ταχθεί υπέρ του ευρωπαϊκού δρόμου: «Αναρωτιέται κανείς σε τι πια ωφελεί η απομόνωση, τι πάει να προστατέψει. Λέω μήπως είναι σωφρονέστερο αντί να αντιταχθούμε στο ρου της ιστορίας μήπως μια διαφορετική στρατηγική θα μας βοηθούσε να διακριθούμε από έναν άλλο δρόμο. Ο Ελληνισμός έδειξε ανέκαθεν μια καταπληκτική ικανότητα να αφομοιώνει, να προσαρμόζεται και να δραστηριοποιείται μέσα στα ξένα σύνολα. Αυτό με κάνει λοιπόν να κατασιγάζω μέσα μου τον αισθηματία Έλληνα που κρύβω, και σκέπτομαι ότι ίσως είναι πιο σωστό να μην φοβηθούμε τη σύγκριση και την άμιλλα αλλά να προχωρήσουμε, φυσικά πάντοτε με την προοπτική να διακριθούμε στην ποιότητα που σημαίνει στο πνεύμα. Για αυτό επιμένω πολύ στο θέμα της παιδείας. Γιατί μόνο μ’ αυτή θα μπορέσουμε να διακριθούμε και να πορευτούμε σ’ ένα καινούργιο δρόμο αλλά και να διατηρήσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας μας».
Ελληνίδες, Έλληνες.
Ας επικρατήσει ετούτες τις δύσκολες ώρες η κρύα και ανθρώπινη φωνή της λογικής. Ας μην μείνουμε μόνοι σ’ ένα αθώρητο ορίζοντα. Ας μην απωλέσουμε την φωτεινότητα του γαλάζιου. Ας παραμείνει στην καρδιά της καρδιάς μας η Ελλάδα. Λέμε, λοιπόν, στο δημοψήφισμα, «ΝΑΙ» στην Ελλάδα. «ΝΑΙ» στη Ευρώπη.
Boulevard
