Από τον Μυστήριο
Πολλοί εξανίστανται, αν όχι να με επιπλήττουν κιόλας, για τη σκληρή μου στάση έναντι του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Με το λογικοφανές κατ’ αρχήν επιχείρημα, γιατί να μην εμπιστευτούμε και να δοκιμάσουμε νέα πρόσωπα και νέες πολιτικές, αποδοκιμάζοντας τις παρατάξεις και τα πρόσωπα εκείνα που μας οδήγησαν στην καταστροφή.
Κατ’ αρχήν φρονώ ότι ούτε τα πρόσωπα είναι φρέσκα, ούτε οι πολιτικές είναι ούτε νέες. Το συνονθύλευμα ιδεών και εκπροσώπων αποτελούμενο από μαρξιστές, τροτσκιστές, θιασώτες του αντάρτικου πόλεων, εργατοπατέρες του παλαιού ΠΑΣΟΚ, κρατικιστές, πολέμιους της ενωμένης Ευρώπης, ουδέν χρήσιμο και νέο έχουν να κομίσουν. Εκτός και αν ο μαρξισμός θριάμβευσε εν τέλει το 1989 και δεν μας το έχουν ακόμη πει.
Η Αριστερά μπορεί μεν να μην κυβέρνησε ποτέ τυπικά, επικράτησε όμως ιδεολογικά από το 1974, η δε νοοτροπία της διαχύθηκε σε όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου και έγινε κυρίαρχη άποψη.
Το να προσπαθώ να αυτοτιμωρηθώ για τα λάθη μου, διαπράττοντας μεγαλύτερα, ενέχει υποψία μάλλον μαζοχισμού.
Σαφέστατα και δεν έχω πειστεί ότι η ΝΔ είναι σε θέση να πετύχει.
Φυσικά και δεν με έχει πείσει ο κ. Σαμαράς ότι μπορεί να τα καταφέρει ώστε να ορθοποδήσει η χώρα.
Εννοείται ότι δεν με έχει πείσει ούτε η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών της ΝΔ, με τα οποία πρόκειται να κυβερνήσει, θεού θέλοντος και Τσίπρα επιτρέποντος. Οι περισσότεροι είναι άχρηστοι, ανεπάγγελτοι, γόνοι ή παιδιά του κομματικού σωλήνα.
Εννοείται ότι επουδενί δε μπορώ να χαρακτηρίσω ως θετική την επιστροφή της κ. Μπακογιάννη και σύσσωμου του μητσοτακέικου, όταν προ ενός μηνός μόλις ο ελληνικός λαός τους έχει αποδοκιμάσει. Από αποτυχημένους πολιτικούς, η ΝΔ είχε άλλωστε περίσσευμα.
Φυσικά και είναι απολύτως ανούσια η μεταγραφή από το ΛΑΟΣ των λοιπών του. Εκτός και αν νομίζει κανείς ότι οι κύριοι Ανατολάκης, Πλεύρης, Βελόπουλος και φυσικά ο Μπουμπούκος, έχουν κάτι, οτιδήποτε έστω, χρήσιμο να προσφέρουν.
Ούτε φυσικά έχω παρωπίδες, ώστε να μην μπορώ να δω τις εγκληματικές ευθύνες της ΝΔ για την καταστροφή που συντελείται στον τόπο.
Άλλωστε, από τούτω δω τον ιστοτόπο, οι πιο παλιοί θα θυμούνται τη σκληρή κριτική που είχαμε ασκήσει για την αποτυχία και την ανικανότητα των κυβερνήσεων του κ. Καραμανλή. Ή αργότερα, είχαμε καυτηριάσει την παράλογη επιμονή του κ. Σαμαρά να δαιμονοποιεί το Μνημόνιο προκειμένου να αποκομίσει πρόσκαιρα μικροκομματικά οφέλη, τη στιγμή που ήταν βέβαιο ότι στο τέλος θα αναγκαστεί και εκείνος να αποδεχθεί την αναγκαιότητα εφαρμογής του.
Το πιο εύκολο πράγμα σήμερα είναι να το «παίξει» κάποιος αντιμνημονιακός. Είναι άλλωστε της μοδός. Να καταγγείλει τους πάντες και τα πάντα, να κάνει «like» στο facebook σε αντιμνημονιακές ομάδες και σχόλια, να καταδικάσει τους ξένους που επιβουλεύονται τον ήλιο, τα πετρέλαια, την ελευθερία μας και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, και μετά να πάει να κοιμηθεί με την αυτοϊκανοποίηση ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα του διαδικτύου. Τα παραδείγματα πάμπολλα. Αντιθέτως, επιλέξαμε να μην χαϊδέψουμε τα αυτιά κανενός, για να κερδίσουμε κάποια παραπάνω χτυπήματα στο μπλογκ. Τολμήσαμε ευθέως να πούμε την άποψή μας, έστω και αν δεν ήταν mainstream...
Θεωρώ ότι η έξοδος της Ελλάδος από το Ευρώ θα έχει συνέπειες εθνικής καταστροφής. Η Ελλάδα μπορεί να ανακάμψει, έστω και μακροπρόθεσμα και με ακόμη περισσότερο μόχθο και κόπο, μόνο εντός της Ευρώπης, διότι έτσι οι εγχώριοι αποδειγμένα ολίγιστοι πολιτικοί δεν θα μπορούν να ασκήσουν πια την ίδια καταστροφική πολιτική με ρουσφέτια, μίζες και μπόλικη διαφθορά. Θα θέλουν, αλλά δεν θα μπορούν, καθώς ο έλεγχος από τις Βρυξέλλες θα είναι ασφυκτικός, μια και εκείνοι δανείζουν τα χρήματά τους. Μα, αυτό αποτελεί παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας μας, θα ισχυριστούν οι πιο «ευαίσθητοι». Δυστυχώς, ναι είναι. Και πρέπει πράγματι εκείνοι που μας οδήγησαν ως εδώ να λογοδοτήσουν ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων.
Όμως καθώς θεωρώ ότι η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί καταστροφή για την Ελλάδα, προτιμώ να ψηφίσω εκείνους που εκών – άκων θα μας κρατήσουν εντός της Ευρώπης.
Η επιλογή δύσκολη, το τίμημα βαρύ...
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
