Από το Σεμνό & Ταπεινό
Μας λένε οι Συριζαίοι: Θα καταγγείλουμε τα μνημόνια, αλλά όχι τη δανειακή σύμβαση (αν και κάποιοι εξ αυτών, είτε επειδή ανήκουν σε άλλη συνιστώσα είτε επειδή δεν έχουν ακόμα μάθει να διαβάζουν (το πρόγραμμα του κόμματος) λένε ότι θα καταγγείλουν και τη δανειακή σύμβαση.
Ναι, τους αντιτείνεις εσύ με τα ελάχιστα νομικά που ξέρεις, αλλά η καταγγελία του μνημονίου δεν επάγεται και καταγγελία της δανειακής σύμβασης, η οποία αποτελεί απόρροια του μνημονίου; Ή για να το πω αλλιώς, η ισχύς της δανειακής σύμβασης δεν έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση της δημοσιονομική προσαρμογή που εδράζεται στις διατάξεις του μνημονίου.
Όχι και πάλι, κάνεις λάθος, σου λένε. Καλά, εγώ κάνω λάθος, αλλά αν «κάνει λάθος» και η Τρόικα και «κατά λάθος» μας κόψει τη χρηματοδότηση, αφού έχουμε καταγγείλει μονομερώς το μνημόνιο, υπάρχει Plan-B, ρε παιδιά;
Όχι, δεν υπάρχει λένε, διότι η Τρόικα και, προπαντός οι Ευρωπαίοι, δεν θα τολμήσουν να μας κόψουν τη χρηματοδότηση, διότι θα καταρρεύσει όλη η Ευρωζώνη.
Κι αν αυτοί οι μοχθηροί κουτόφραγκοι το κάνουν, υπάρχει Plan-B, επιμένεις ο τάλας ... Όχι, δεν θα τολμήσουν, λένε. Κι αν τολμήσουν (;), ξαναρωτάς. Δεν θα τολμήσουν, και πάει λέγοντας.....
Η «παιδική» αυτή στιχομυθία δεν είναι αποκύημα φαντασίας, το αντιλαμβάνεστε, φαντάζομαι, καθώς την ακούμε καθημερινά σε τηλεοπτικά πάνελς, ραδιοφωνικές συνεντέυξεις, ακόμα και στις συζητήσεις που εμείς οι ίδιοι μετέχουμε.
Το απλό συμπέρασμα που εξάγεται από αυτή τη στιχομυθία και την «επιχειρηματολογία» των ... Τσιριζαίων είναι ότι η βασική – κομβική – στρατηγικη πολιτική επιλογή τους, της καταγγελίας των μνημονίων, είναι τόσο σοβαρή και εμπεριστατωμένη όσο οι προβλέψεις του Γιώργου Γεωργίου για το στοίχημα.
Τζόγος, λοιπόν. Σαν να παίζουν το μέλλον της χώρας στο μπαρμπούτι οι φωστήρες της Κουμουνδούρου και των πέριξ σοκακίων.
Συνεπώς, το προεκλογικό τους σλόγκαν έπρεπε να είναι: «Τό ξερες, το παιξες;» ή το «κι αν σου κάτσει;»
Βεβαίως, όταν μπαίνουμε σε άλλες λεπτομέρειες του προεκλογικού προγράμματός τους ξεκινάει το άλλο παραμύθι:
«Ναι, καλά, τώρα ρωτάς και για προγράμματα; Μήπως οι άλλοι που είχαν τόσα χρόνια πρόγραμμα δεν μας κατάντησαν εδώ που μας κατάντησαν» .... Ωραία απάντηση για ένα κόμμα που ευαγγελίζεται νέα πολιτικά ήθη και πρακτική.
Όταν ρωτάς (ανεξαρτήτως του αν κοπεί η δανειακή συμβαση ή όχι) που θα βρουν τα επιπλέον χρήματα που απαιτούνται για τις επανακρατικοποιήσεις των ΔΕΚΟ, τις 150.000 προσλήψεις στο Δημόσιο (καλά για θέσεις εργασίας στον Ιδιωτικό Τομέα ούτε λόγος, διότι επί ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν θα υπάρχει ιδιωτικός τομέας...), για επαναφορά μισθών και συντάξεων στα προ μνημονίου επίπεδα, για το τι σημαίνει χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων σε παράνομους μετανάστες (άλλη πατάτα) κλπ, λαμβάνεις την πολύ συγκεκριμένη και σαφή απάντηση:
Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι γκάπα γκουμ μπιρλί γκαγκά αούγκιγκι αούγκιγκι μπάγκαλα γκάουγκα γκα (δισ) ... (Είμαι σίγουρος ότι όλοι οι αναγνώστες της ΜΥΣΤΗΡΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ έχουν ακούσει το καταπληκτικό αυτό τραγούδι του ΧΑΡΥ ΚΛΥΝΝ).
Οφείλω, δε, να υπομνήσω στους αναγνώστες μας – συντρόφους (εκ των οποίων ορισμένοι σίγουρα αισθάνονται θιγμένοι) ότι η στάση μου έναντι του ΣΥΡΙΖΑ (όπως και των περισσοτέρων μελών της ΜΥΣΤΗΡΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ) δεν είναι όψιμη, ούτε υποκινούμενη από την πρεμούρα μας να κυβερνήσει τη χώρα ο Antoine. Ό,τι γράφουμε, όλον αυτόν τον καιρό που έχει μεσολαβήσει από τις εκλογές της 6ης Μαίου, είναι απολύτως συνεπές με όσα γράφαμε και πριν την 6η Μαίου, απ’ απαρχής της γέννησης αυτού του Blog.
Εγώ προσωπικά θεωρώ αυτό το μόρφωμα των γκρουπούσκουλων, των (επί το πλείστον) ημιμαθών, αδαών, βολεμένων στο δημόσιο, αλλά πάντοτε ομιλούντων με ύφος 1000 καρδιναλίων και βάλε και με την έπαρση του γνωστού ξερόλα, ό,τι χειρότερο έχει γνωρίσει ο τόπος μετά το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80.
Και όπως φαίνεται τα παληκάρια αυτά είναι άξιοι συνεχιστές του παλαιοπασοκισμού που κατέστρεψε τη χώρα. Άλλωστε, το πρόγραμμά τους δεν διαφέρει και πολύ από αυτά που ευαγγελιζόταν ο Ανδρέας με το ζιβάγκο του και τους συν αυτώ τότε άνεργους – άεργους, οι οποίοι μετεξελίχθηκαν στους μεγαλύτερους χρυσοκάνθαρους – κηφήνες που λεηλάτησαν το κράτος ...
Άλλωστε, η φυσική συνέχεια επισφραγίζεται με τον πρόσφατο «εισοδισμό» περιώνυμων «μπουμπουκιών» του παλαιοπασοκισμού : Φωτόπουλος, Ραυτόπουλος, Κοτσακάς και λοιποί, ων ουκ έστι ο αριθμός.
Επειδή, ωστόσο, όπως είπε ένας φίλος μου πρόσφατα, «ο Έλληνας θέλει τον Αντρέα του», γουστάρει την Πασοκάρα του, ρε αδερφέ, δεν θα μου προκαλέσει τίποτε έκπληξη στις 17 Ιουνίου.
Απλά, στις 18 Ιουνίου, θα δικαιούμαστε πια κι εμείς εδώ, όπως και το ΚΚΕ, να ισχυριστούμε: «Εμείς σας τα λέγαμε» ... κι ο Θεός (της Ελλάδας) να βάλει το χέρι του.
(Το εκπληκτικό σκίτσο είναι του Ανδρέα Πετρουλάκη και δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Καθημερινή στις 3.6.2012)
Σεμνός & Ταπεινός
