Ανίκανοι και λαϊκιστές πολιτικοί
Tου Αθανασιου Ελλις
Βρέθηκα πρόσφατα σε συνάντηση των πλέον υψηλόβαθμων οικονομικών παραγόντων και τραπεζιτών στην Ουάσιγκτον. Είχα μια μοναδική ευκαιρία να ακούσω από «πρώτο χέρι» τι πιστεύουν για την Ελλάδα οι άνθρωποι που εν πολλοίς διαμορφώνουν τις τύχες του κόσμου.
Οι συζητήσεις ήταν ανοιχτές και τις διέκρινε μια αφοπλιστική ειλικρίνεια, απόρροια της σοβαρότητος της κατάστασης, του πρωταγωνιστικού ρόλου που, δυστυχώς, διαδραματίζει η Ελλάδα, αλλά και της δέσμευσης του γράφοντος ότι δεν θα δημοσιοποιηθεί η ταυτότητα των συνομιλητών.
Η έντονη δυσφορία που εισέπραξα για τις μέχρι τώρα επιδόσεις της Ελλάδας ήταν αναμενόμενη. Με εξέπληξαν, όμως, η απρόσμενα καλή γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, αλλά και η τόσο επικριτική στάση έναντι της ελληνικής άρχουσας τάξης. Δύο χρόνια στενής παρακολούθησης της ελληνικής κοινωνίας και σωρεία εκθέσεων και αναλύσεων για την πορεία της Ελλάδας έχουν ως αποτέλεσμα να γνωρίζουν λεπτομέρειες για τη χώρα μας όχι μόνον οι αρμόδιοι αξιωματούχοι που ασχολούνται επισταμένως με αυτήν, αλλά και οι ίδιοι οι επικεφαλής διεθνών οργανισμών και θεσμών χωρών του G8 που έχουν ενημερωθεί για τις δυσλειτουργίες, το πελατειακό κράτος και την εκτεταμένη διαφθορά και διαπλοκή.
Υπήρχε διάχυτη απογοήτευση, αν όχι οργή, για τη συμπεριφορά πρωτίστως της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ, και δευτερευόντως, των πολιτών για τους οποίους οι συνομιλητές ήταν μεν επικριτικοί, με αιχμή τις συνεχείς απαιτήσεις και τα «κεκτημένα» των τελευταίων δεκαετιών που δεν δικαιολογούσε η χαμηλή παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας, αλλά αναγνώρισαν ότι κατά την τελευταία διετία εργαζόμενοι και συνταξιούχοι έχουν επιδείξει αξιοσημείωτη αντοχή και ανοχή.
Η κριτική τους επικεντρώθηκε στην ανικανότητα των πολιτικών που διαχειρίσθηκαν τις τύχες της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά και στη λαϊκίστικη στάση των σημερινών ηγετών, οι οποίοι συνεχίζουν να παραπλανούν τους πολίτες και να υπόσχονται πράγματα που δεν γίνονται, κάτι που δεν παρατηρείται σε άλλες χώρες που βρίσκονται σε κρίση και εφαρμόζουν επώδυνα προγράμματα προσαρμογής.
«Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν έχετε αίσθηση πατριωτισμού» τόνισε κορυφαίος Ευρωπαίος τραπεζίτης και προέβη σε αρνητικές συγκρίσεις με «την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, αλλά ακόμη και την Ισπανία και την Ιταλία, στις οποίες υπάρχει μια σαφής αίσθηση εθνικού συμφέροντος, η οποία απουσιάζει στην Ελλάδα όπου οι πολιτικοί σας συχνά δίνουν την εντύπωση ότι κοροϊδεύουν και εσάς και εμάς». Αναφερόμενος στις περιπτώσεις της Πορτογαλίας πέρυσι, και τώρα της Ισπανίας, υπογράμμισε ότι τα κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης στήριξαν αντιλαϊκά αλλά αναγκαία μέτρα που αναγκάζονται να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις για να διασώσουν τις χώρες τους.
Το τρίτο συμπέρασμα που προέκυψε από τις συζητήσεις ήταν η έκπληξη για το γεγονός ότι οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις δεν ακολούθησαν το παράδειγμα της Ιταλίας και δεν συσπειρώθηκαν γύρω από τον Λουκά Παπαδήμο, έναν διεθνώς αναγνωρισμένο τεχνοκράτη, αλλά επέλεξαν να οδηγήσουν βεβιασμένα τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, και εν συνεχεία επέμειναν μαξιμαλιστικά και ανεύθυνα σε νέα προσφυγή στις κάλπες, με αποτέλεσμα να βιώνουμε σήμερα μια παρατεταμένη αβεβαιότητα που απειλεί όχι μόνον την ελληνική, αλλά και την ευρωπαϊκή, και, τελικά, την παγκόσμια οικονομία.
Εφυγα από την εκδήλωση έχοντας αποκομίσει την επώδυνη αίσθηση ότι οι Ελληνες πολιτικοί «κατάφεραν» να πείσουν τους ιθύνοντες στις Βρυξέλλες, στη Φραγκφούρτη και την Ουάσιγκτον ότι η Ελλάδα αποτελεί μια «ιδιαίτερη περίπτωση» που δεν αξίζει να είναι μέλος της Ευρωζώνης, αλλά ούτε και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
