Ο χρόνος τελειώνει...
Αντώνης Πανούτσος
(Πηγή : http://www.protothema.gr/)
Μια από τις κοινότερες θρησκευτικές δοξασίες είναι τα λεγόμενα «σαράντα». Από τις 49 των Ινδονησίων, μέχρι τις 40 των χριστιανών και των Θιβετιανών βουδιστών, σε αυτή την περίοδο υπάρχει η πίστη ότι η ψυχή προσπαθεί να επιστρέψει στο σώμα.
Μέχρις ότου πάρει απόφαση ότι δεν υπάρχει ελπίδα επιστροφής και εγκαταλείψει οριστικά τον κόσμο. Η διαδήλωση της περασμένης Πέμπτης έδειξε ότι πολύς κόσμος έπαψε να πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η λύση. Διαδηλώνει όμως για ένα κόμμα που θα ξανακάνει την Ελλάδα όπως ήταν πριν την κρίση. Για να αναλάβει ο επόμενος πολιτικός αγύρτης να τα κάνει χειρότερα, να ξαναδιαδηλώσουν μέχρι να αποφασίσουν ότι η Ελλάδα της σύνταξης στα 45 έχει πεθάνει. Η ψυχή της περιπλανιέται ακόμα πάνω από την πλατεία Συντάγματος αλλά ο χρόνος τελειώνει.
Στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να σωθεί εν μέσω παραληρήματος παραλογισμού. Το πρόβλημα με το Συνταξιοδοτικό είναι ότι τα χρήματα για τις συντάξεις δεν είναι αποθεματικό από τις κρατήσεις των συνταξιούχων αλλά λεφτά από τις κρατήσεις σημερινών εργαζομένων ή δίνονται από το κράτος. Το 2009 από τα 32 δισ. για τα Ταμεία τα 23 δόθηκαν από το κράτος, δηλαδή από φόρους, και τα υπόλοιπα 9 από τις εισφορές των εργαζομένων. Κάθε λογικό κράτος θα σκεφτόταν να μεγαλώσει τον αριθμό των εργαζομένων. Το ελληνικό σκέφτεται πώς να αυξήσει τους φόρους σε όσους έχουν ακόμα δουλειά. Ο λόγος είναι ιδεολογικός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν πιστεύει ότι υπάρχει λόγος ύπαρξης της ιδιωτικής οικονομίας. Την ανέχεται λόγω δυτικοευρωπαϊκού κοινοβουλευτικού συστήματος, ωστόσο δεν πρόκειται ούτε να την εμπιστευτεί, ούτε να τη βοηθήσει. Πιστεύει ότι το κράτος είναι ανιδιοτελές, άσπιλο και αμόλυντο. Αντίθετα οι ιδιώτες είναι άπληστοι, αδίστακτοι, διεφθαρμένοι. Οσο λιγότεροι ιδιώτες υπάρχουν στην οικονομία, τόσο το καλύτερο, αφού ο πολίτης θα εξαρτά την ύπαρξή του μόνο από το κράτος. Ετσι η εξοντωτική φορολογία που οι ελεύθεροι επαγγελματίες την επόμενη χρονιά θα πληρώσουν προκαταβολή ίση με το 75% των κερδών τους είναι συμβατή με την ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ιδιώτες είναι τα υποζύγια που θα δουλεύουν μέχρι οικονομικής εξόντωσης.
Το γιατί ο κόσμος δεν επαναστατεί οφείλεται στη μεταπολιτευτική ψύχωση με το κράτος. Εκφράστηκε με το κλισέ «τι κάνει το κράτος;», που μπορούσε να σημαίνει ότι χάλασαν οι καιροί, μέχρι ότι έπεσαν οι μετοχές Λαναρά στο Χρηματιστήριο. Το κράτος για τη μεταπολιτευτική Ελλάδα ήταν θεότητα που ο κόσμος προσκυνούσε για να δώσει τα πλούσια ελέη του ή τοτέμ που ήταν υπεύθυνο για κάθε νόσο και μαλακία της φυλής.
Οι περισσότεροι διαδηλωτές της περασμένης Πέμπτης το μόνο που ήθελαν ήταν έναν καινούριο ΣΥΡΙΖΑ. Να υποσχεθεί τα ίδια που υποσχέθηκε ο σημερινός, να μην μπορέσει να τα κάνει και να φανούν και πάλι ανεύθυνοι επειδή «προδόθηκαν». Δεν χρειάζονται όμως προδομένα όνειρα αλλά περισσότερη λογική και κρίση. Από ένα εκλογικό σώμα που σε έναν χρόνο πρόλαβε να βγάλει δύο φορές κυβέρνηση το ίδιο κόμμα και να διαδηλώνει για την παραίτησή του.
