Το δικαίωμα στην πληροφόρηση
Αντώνης Πανούτσος
(Πηγή : http://www.protothema.gr)
Η δημοκρατία βασίζεται στο δικαίωμα της επιλογής του πολίτη, o οποίος μπορεί να ψηφίσει το κόμμα της προτίμησής του όσο καταστροφική και αν είναι η επιλογή του και έχει το δικαίωμα της πληροφόρησης από το Μέσο που θέλει, όσο προπαγανδιστικό, λαϊκίστικο ή εξαρτώμενο μοιάζει να είναι. Είναι χαρακτηριστικό της δημοκρατίας το να αφήνει τον πολίτη να κάνει λάθος.
Οπως και είναι χαρακτηριστικό των απολυταρχικών καθεστώτων να «προστατεύουν» τον πολίτη από τον ίδιο του τον εαυτό. Να τον «προφυλάσσουν» από την «προπαγάνδα» ποτίζοντάς τον με την εγκεκριμένη πληροφόρηση. Οποιος αμφιβάλλει ότι αυτή είναι η λογική του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει παρά να δει το βίντεό του «για τα κανάλια της διαπλοκής».
Το βίντεο παίχτηκε στην επέτειο του ενός χρόνου διακυβέρνησης και αναμεταδόθηκε από την ΕΡΤ. Πριν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό ακούγεται μια γυναικεία δυναμική φωνή να λέει: «Από την πρώτη μέρα βρεθήκαμε μπροστά σε έναν συνασπισμό ντόπιων και ξένων συμφερόντων που επεδίωξαν να κλείσουν το παράθυρο ελπίδας». Και ακολουθεί το πάνθεον του δαιμονολόγιου του ΣΥΡΙΖΑ. Τρέμη, Μπάμπης Παπαδημητρίου, Πορτοσάλτε, Κοσιώνη, Ευαγγελάτος και ο Κουρουμπλής να κατηγορεί τον Πρετεντέρη για παραπληροφόρηση όταν «σας πληρώνω εγώ». Το επόμενο βήμα ήταν αναπόφευκτο: τέσσερις άδειες για κανάλια που θα πάνε σε αυτούς που πρέπει και τρία κρατικά για την επίσημη γραμμή. Το ότι τα κανάλια θα είναι τέσσερα και όχι 16, όσα δηλαδή μπορούν να χωρέσουν στις συχνότητες, είναι λιγότερο σημαντικό από το ότι το κράτος αναλαμβάνει πραξικοπηματικά τον ρόλο του μάνατζερ που αποφασίζει για τη βιωσιμότητα μιας επιχείρησης καταργώντας το δικαίωμα του ρίσκου του επενδυτή να βάλει τα λεφτά του και ας τα χάσει και καλύπτοντας την αυθαιρεσία με μια σειρά από κλισέ για χρεοκοπημένα κανάλια, διαφθορά και διαπλοκή.
Σαν να είναι πιο ηθικό να κλείσει αυθαίρετα ένα κανάλι από το να το κλείσει νόμιμα κινώντας διαδικασία χρεοκοπίας, προβάλλοντας παράλληλα το αστείο επιχείρημα της διαπλοκής. Διαπλοκή θα μπορούσε να υπάρχει αν στην κυβέρνηση βρισκόταν άλλο κόμμα, το οποίο θα συνεργαζόταν με τα κανάλια έναντι προβολής. Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση το πώς θα μπορούσε να υπάρξει διαπλοκή ξεπερνάει τη λογική.
Τη λογική που φοβάται να αντιμετωπίσει μια πραγματικότητα: ότι το πολίτευμα της Ελλάδας όλο και λιγότερο μοιάζει με δημοκρατικό. Oι καταθέσεις των πολιτών ελέγχονται με τα capital controls, οι μισθοί με τους φόρους και τώρα θα ελέγχεται και η ενημέρωση με τον περιορισμό των συχνοτήτων.
Η Ελλάδα από δυτικοευρωπαϊκή δημοκρατία πάει να γίνει μία από τις χώρες που το πολίτευμά τους, ελλείψει καλύτερου προσδιορισμού, παίρνει το όνομά του από το αντίστοιχο του ηγέτη τους. Κάτι σαν την Αίγυπτο του Νάσερ και τον νασερισμό. Μια χώρα που, όπως είπε ο Τσίπρας στην επίσκεψή του στην Τεχεράνη, «είναι γέφυρα ανάμεσα στην Ευρώπη και το Ιράν». Απομακρυνόμενη, όμως, συνεχώς από την Ευρώπη και πλησιάζοντας επικίνδυνα το Ιράν.
