Χωρίς ελιά, αλλά και χωρίς τσίπουρο;
Του Νίκου Φιλιππίδη
(Πηγή : http://www.liberal.gr/)
Για πολλά χρόνια για λόγους καθαρά μικροπολιτικούς είχε καταχωρηθεί η περίφημη «Ελιά Καλαμών» - το πιο ισχυρό ίσως ελληνικό brand στο εξωτερικό - ως προϊόν ονομασίας προέλευσης που παράγεται μόνο στην Μεσσηνία (όπου παράγεται το 5% της εθνικής παραγωγής) και όχι ως ελληνική ποικιλία ώστε την προστιθέμενη αξία της ονομασίας της να μπορούν να την απολαύσουν και άλλες περιοχές.
Παρεμπιπτόντως στην Αιτωλοακαρνανία παράγεται το 50% της ελληνικής παραγωγής, ενώ η Λακωνία (και όχι η Μεσσηνία) είναι δεύτερη παραγωγική περιοχή της χώρας.
Κάποια στιγμή στα τέλη του 2016 και μετά από προσφυγές άλλων ευρωπαϊκών χωρών για κατάχρηση του όρου ΠΟΠ από ελληνικές εταιρείες, το αρμόδιο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ξεκίνησε την διαδικασία ένταξης της ελιάς ποικιλίας Καλαμάτας στον Εθνικό Κατάλογο. Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Νίκος Αντώνογλου προχώρησε στη δημοσίευση του σχετικού ΦΕΚ ανοίγοντας το δρόμο για τη διακίνηση και εμπορία με την ονομασία «Ελιές Καλαμάτας» ή «Kalamata olives». Η απόφαση αυτή ανακλήθηκε από τον προϊστάμενο υπουργό του Ε. Αποστόλου μέσα σε λίγες ώρες.
Προφανώς το πολιτικό και ενδεχομένως το κομματικό κόστος μέτρησε..
Η ενδιαφέρουσα εξέλιξη είναι ότι η ποικιλία Kalamata Olives τελικά κατοχυρώθηκε και οι ελληνικές εταιρείες ξεκίνησαν ξανά τις εξαγωγές. Όχι όμως με ελληνική πρωτοβουλία αλλά με πρωτοβουλία δύο άλλων ευρωπαϊκών χωρών, της Ιταλίας και της Κύπρου οι οποίες ως ελαιοπαραγωγικές έσπευσαν να δηλώσουν την εν λόγω ποικιλία ελιάς, όχι βέβαια ως ελληνική, αλλά ως ευρωπαϊκή με την ονομασία Variety Kalamata.
Η υπόθεση της ελιάς Καλαμών, θα έλεγε κανείς ότι θα ήταν διδακτική για την χώρα μας. Αλλά εις μάτην. Όπως κατήγγειλε ο Σύνδεσμος Ελλήνων Παραγωγών Αποσταγμάτων Αλκοολούχων Ποτών (ΣΕΑΟΠ), κοινοτικός κανονισμός που προωθείται, προφανώς εν αγνοία των συναρμόδιων υπουργείων προβλέπει ότι τα αποστάγματα με γεωγραφική ένδειξη θα μπορούν να εμφιαλώνονται και εκτός της συγκεκριμένης γεωγραφικής ζώνης από την οποία προέρχονται. Ορατός, λοιπόν, είναι ο κίνδυνος ελληνικά παραδοσιακά ποτά όπως το ούζο, το τσίπουρο και η μαστίχα να εξάγονται χύμα στο εξωτερικό και να εμφιαλώνονται εκεί, κάτι που υπολογίζεται ότι θα έχει ως συνέπεια τον αφανισμό πολλών μικρών επιχειρήσεων και την απώλεια του 75% των θέσεων εργασίας.
Θα έλεγε κανείς μικρό το κακό, ειδικά την στιγμή που τα συναρμόδια υπουργεία ανέχονται το παραεμπόριο χύμα τσίπουρου της τάξεως των 24 εκατ. λίτρων ετησίως, όταν τα επίσημα αποσταγματοποιία δηλώνει μια παραγωγή της τάξεως των 2,6 εκ. λίτρων...
