Οι Κούρδοι θα αποκτήσουν κράτος – Το θέλει και το Ισραήλ
Του δρ Edy Cohen
(Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.gr)
Στις 25 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα για το μέλλον της περιοχής του Κουρδιστάν στο Ιράκ. Η ψηφοφορία θα αποφασίσει, εάν το αυτόνομο Κουρδιστάν πρέπει να απεμπλακεί από το Ιράκ και να γίνει ανεξάρτητο κράτος ή να παραμείνει στο ιρακινό κράτος.
Το δημοψήφισμα θα είναι το πρώτο ισχυρό βήμα των ιρακινών Κούρδων, για την πραγματοποίηση του υπεραιωνόβιου ονείρου, ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι νικηφόρες δυνάμεις υποσχέθηκαν την ανεξαρτησία των Κούρδων.
Αυτό όμως δεν υλοποιήθηκε, κυρίως λόγω της αντίθεσης του Μουσταφά Κεμάλ, ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας. Έκτοτε, οι Κούρδοι υπέστησαν διώξεις και καταπίεση στις χώρες στις οποίες διαμένουν: το Ιράκ, το Ιράν, τη Συρία και την Τουρκία. Οι Κούρδοι αποτελούν πλέον τη μεγαλύτερη εθνική ομάδα στον κόσμο, χωρίς δικό της κράτος.
Μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν το 2003, οι Κούρδοι απολάμβαναν μια ευρεία αυτονομία, που αναζωπύρωσε την επιθυμία τους για ανεξαρτησία. Αυτή η φιλοδοξία απέκτησε momentum, λόγω της σημαντικής βοήθειας που παρείχαν οι στρατιωτικές πολιτοφυλακές των Πεσμεργκά στην πολεμική προσπάθεια εναντίον του ISIS, χωρίς την οποία ο ιρακινός στρατός δεν θα είχε κατορθώσει να απελευθερώσει την περιοχή της Μοσούλης από την ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση. Αλλά υπάρχει κάποια ειρωνεία στις ιρακινές νίκες στο Κουρδιστάν: οδήγησαν σε μια μίνι κρίση μεταξύ της κυβέρνησης της Βαγδάτης και της περιφερειακής κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG), λόγω της αναβίωσης των κουρδικών εθνικών φιλοδοξιών.
Σχετικά με αυτό το θέμα, φαίνεται ότι δεν υπήρξε καμία αλλαγή στη θέση της τωρινής ιρακινής κυβέρνησης, σε σχέση με αυτή των προκατόχων της.
Σύμφωνα με την κεντρική κυβέρνηση και ιρακινές δημόσιες προσωπικότητες που αντιτίθενται στην κουρδική ανεξαρτησία, οι Κούρδοι –όπως οι Ασσύριοι, οι Γιαζίντι και οι Τουρκμένοι– αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιρακινής κοινωνίας που δεν πρέπει να αποσχιστούν από την ιρακινή πατρίδα.
Επιπλέον, υπάρχουν σκληρές διαφωνίες μεταξύ της KRG και της ιρακινής κυβέρνησης, σχετικά με την ιδιοκτησία του πετρελαίου του Κουρδιστάν και την απόδοση των κεφαλαίων που απαιτεί η κυβέρνηση, για την πώληση αυτού του πετρελαίου. Μια μη αναμενόμενη υποστήριξη στο το θέμα αυτό, ήρθε πρόσφατα από τη Σαουδική Αραβία, η οποία προσπάθησε να εκδικηθεί την Άγκυρα για την υποστήριξή της στο Κατάρ.
Όσο για το Ισραήλ, ενώ υπάρχει μια εκκωφαντική επίσημη σιωπή σχετικά με το θέμα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ιερουσαλήμ θα υποστήριζε ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος. Πριν από περίπου τρία χρόνια, ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου δήλωσε τη στήριξη του Ισραήλ στην ίδρυση ενός τέτοιου κράτους, στο τμήμα του Ιράκ όπου είναι σήμερα η κουρδική αυτονομία. «Πρέπει να υποστηρίξουμε τις προσδοκίες των Κούρδων για ανεξαρτησία. Το αξίζουν», δήλωσε ο Νετανιάχου, σε ομιλία του στο Ινστιτούτο Μελετών Εθνικής Ασφάλειας στο Τελ Αβίβ.
Η δήλωση αυτή έλαβε μια σκληρή απάντηση από τον Νουρί αλ Μαλίκι, πρώην πρωθυπουργό του Ιράκ (2006-14), ο οποίος επανειλημμένα δήλωσε στα μέσα ενημέρωσης πειστικά, ότι το Κουρδιστάν θα ήταν ένα «δεύτερο Ισραήλ».
Μασούντ Μπαρζανί
Όταν οι Ισραηλινοί δημοσιογράφοι έφτασαν στο Ιράκ για να καλύψουν τον πόλεμο εναντίον του ISIS, ο Μαλίκι δεν έκρυψε την οργή του. Πολλοί άλλοι ιρακινοί ηγέτες, εκτός από τον Μαλίκι, κατηγορούν τον πρόεδρο της αυτόνομης κουρδικής περιοχής, Μασούντ Μπαρζανί ότι συνεργάζεται με το Ισραήλ, υπονοώντας έτσι τη στρατιωτική βοήθεια που έδωσε το Ισραήλ στη δεκαετία του 1960 και του 1970 στους Κούρδους, υπό την ηγεσία του Μουσταφά Μπαρζάνι, στον πόλεμό τους εναντίον της κεντρικής κυβέρνησης.
Λίγες χώρες υποστηρίζουν το δημοψήφισμα και τη χορήγηση ανεξαρτησίας στο κουρδικό λαό από το κράτος τους. Η κουρδική περιοχή, η οποία δεν διαθέτει θαλάσσιο δίκτυο και περιβάλλεται από εχθρούς, μοιράζεται σύνορα με το Ιράκ, το Ιράν, τη Συρία και την Τουρκία. Αυτές οι χώρες, ιδίως το Ιράν και η Τουρκία, αντιτίθενται έντονα στη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Φοβούνται, όπως και ο Μαλίκι, ότι το Κουρδιστάν –που κατάφερε να γίνει μία φιλική «νήσος» ηρεμίας και σταθερότητας, σε μια περιοχή που περιβάλλεται από εχθρούς και πόλεμο– θα γίνει πράγματι αυτό το δυσάρεστο πράγμα, ένα «δεύτερο Ισραήλ». Η φράση αυτή χρησιμοποιήθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που το ζήτημα της ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν γινόταν πρώτος τίτλος των ειδήσεων.
Είναι απολύτως πιθανό οι Ιρανοί και οι Τούρκοι να προσπαθήσουν να εκτροχιάσουν το δημοψήφισμα και να χωρίσουν τις κουρδικές φατρίες.
Προς το συμφέρον του Ισραήλ
Από την πλευρά του, το Ισραήλ έχει συμφέρον οικονομικό και ασφάλειας να υποστηρίξει ένα κουρδικό κράτος. Λόγω της πληθώρας τζιχαντιστικών πολιτοφυλακών στη Συρία και το Ιράκ, η Ιερουσαλήμ πρέπει να συμμετέχει στις εξελίξεις στο Κουρδιστάν. Θα ήταν προς το συμφέρον του Ισραήλ να αναλάβουν οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) να εκπαιδεύσουν και να καθοδηγήσουν τους στρατιώτες των Πεσμεργκά, σε οποιοδήποτε μελλοντικό κουρδικό κράτος. Θα μπορούσε να προχωρήσει περισσότερο - ίσως θα ήταν λογικό να φτιαχτεί μια βάση αεροπορικών δυνάμεων στο Κουρδιστάν για την προστασία του κράτους.
Επιπλέον, το ανεξάρτητο κουρδικό κράτος μπορεί να επιτρέψει την αποκατάσταση του πρώην εβραϊκού πληθυσμού του, διωγμένου από το Ιράκ για τη λεηλατημένη περιουσία του, θέτοντας έτσι ένα σημαντικό προηγούμενο για τις μελλοντικές αραβο-ισραηλινές ειρηνευτικές συμφωνίες.
Πέρα από αυτά τα ζωτικά συμφέροντα, ο λαός του Ισραήλ συμπάσχει ιδιαιτέρως με τον δίκαιο αγώνα των Κούρδων. Υπάρχουν πολλά κοινά μεταξύ του κουρδικού και του εβραϊκού λαού, οι οποίοι έχουν υποστεί μακροχρόνιες διώξεις και είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο.
Το Ιράν, η Τουρκία και τα αραβικά κράτη δεν θα υποστηρίξουν ποτέ την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν. Οι Κούρδοι δεν πρέπει να χάσουν χρόνο μετά το δημοψήφισμα, και να δηλώσουν την αποχώρηση τους από το Ιράκ και την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους του Κουρδιστάν.
Κατά πάσα πιθανότητα, το κράτος του Κουρδιστάν θα είναι ένα νησί σταθερότητας που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Συνεπώς, θα διαφέρει ουσιαστικά από τις χώρες που το περιβάλλουν. Η κυβέρνηση Τραμπ θα πρέπει να στηρίξει το δημοψήφισμα και την ανεξαρτησία της περιοχής του Κουρδιστάν και την απεμπλοκή της από το Ιράκ, καθώς αυτή η εξέλιξη ενδιαφέρει ολόκληρη την περιοχή.
Ο κουρδικός λαός πρέπει να έχει ένα δικό του κράτος και όσο νωρίτερα το καλύτερο. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να υποστηρίξει την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, όχι μόνο την εγκαθίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους. Η αυτοδιάθεση και η ανεξαρτησία πρέπει να αποτελούν προνόμιο όλων των λαών, και όχι μία αρχή επιλεκτικά εφαρμοσμένη.
* Ο δρ Edy Cohen είναι συγγραφέας του βιβλίου Το Ολοκαύτωμα στα μάτια του Μαχμούντ Αμπάς.
Μετάφραση: Στέργιος Σεβαστιάν
