Από τον ΣΣ
Στις αρχές του 2014 το Δ.Ν.Τ. έκρινε ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Η κυβέρνηση Σαμαρά υπέβαλε αίτημα να υλοποιηθεί η συμφωνία του Νοεμβρίου 2012 που προέβλεπε την ελάφρυνσή του.
Η Ελλάδα δανείζεται με επιτυχία δύο φορές στις αγορές.
Οι καταθέσεις σημειώνουν αύξηση για πρώτη φορά από το 2008, το κλίμα στην πραγματική οικονομία είναι κατά γενική ομολογία καλύτερο και για όσους- σκληρά ή μη- δοκιμασθέντες από αλλεπάλληλα κύματα αναπόφευκτων ή μη μέτρων πολίτες αναρωτιούνται "πότε έρχεται, επιτέλους, αυτή η Ανάπτυξη", η απάντηση έρχεται με το σκαρφάλωμα της χώρας από την 147η στην 36η θέση στην ίδρυση νέων επιχειρήσεων -το μόνο υγιές δείγμα ότι ανοίγουν, επιτέλους, νέες δουλειές μέσα σε 2 χρόνια.
Το φαγητό κοστίζει λιγότερο με τη σημαντική μείωση ΦΠΑ στην εστίαση, το πετρέλαιο το ίδιο, αυξάνεται το αφορολόγητο,1,5 εκ.φορολογούμενοι πληρώνουν μικρότερο φόρο (βγάζω εντελώς έξω αυτούς που με το αφορολόγητο στις 9500 δεν πληρώνουν καθόλου φόρο), τα νησιά και οι αγρότες έχουν ακόμα μειωμένο ΦΠΑ, καθιερώνεται το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, ο τουρισμός σημειώνει νέο ρεκόρ.
Κάπου εκεί, εγκρίνεται πιστοληπτική γραμμή για την Ελλάδα, για να έχει εξασφαλισμένα χρήματα στην περίπτωση που οι ανάγκες της δεν καλυφθούν πλήρως απ’ τις αγορές. Δανειστές ζητούν έναντι αυτής της χρηματοδότησης νέα μέτρα 2 δισ., η ελληνική κυβέρνηση "μένει" στο 1 δισ. -το περίφημο mail Χαρδούβελη μπαίνει στο στόμα ή στο πληκτρολόγιο κάθε Έλληνα.
Μια μεγάλη πλειοψηφία το απορρίπτει ως θηλιά στο λαιμό και τελικό όριο ενός "δεν πάει άλλο" βλέποντάς το ως επιβαρυντικό παράγοντα ενός περίεργου αθροίσματος που περιλαμβάνει όλα τα μέτρα που προηγήθηκαν (και όχι ως την τελευταία θυσία, όπως ήταν στην πραγματικότητα), αλλά και τη χαμένη ευημερία της 40ετούς ήδη διακυβέρνησης της χώρας (κυρίως από το ΠΑΣΟΚ). Πέφτει η Κουρτίνα 1. Το mail Χαρδούβελη που θα ήταν το τελευταίο επεισόδιο, του τελευταίου μνημονίου για την Ελλάδα γίνεται καταλύτης ασύλληπτων εξελίξεων.
Αυτή η εκτίμησή της πλειοψηφίας φέρνει σε απόσταση βολής από την εξουσία δυνάμεις που υπόσχονται πολύ περισσότερα, σχεδόν απίστευτα πράγματα. Ένα σχήμα της Αριστεράς, που μεθοδικά επί δεκαετίες έχει χτίσει ένα δήθεν ηθικό πλεονέκτημα, κυρίως στις νεότερες και πιο παραγωγικές ηλικίες, επειδή κυρίως "δεν κυβέρνησαν ποτέ" και είχε επικεφαλής ένα πρόσωπο στην ηλικία των 40 μόλις ετών εμφανίζεται και προσφέρει στο κοινό την Κουρτίνα 2: δυναμικός τσαμπουκάς με όλη την υφήλιο, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, «Ευρωπαϊκό New Deal», δωρεάν φαγητό, ρεύμα, μετακίνηση και στέγη για χιλιάδες ανθρώπους,"Σχέδιο Μάρσαλ" με δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη και άφθονη χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ποσοτική χαλάρωση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων.
Η κυβέρνηση πέφτει, λόγω αδυναμίας εκλογής ΠτΔ και προκηρύσσονται εκλογές για τον Ιανουάριο του 2015. Δεν θα κουνηθεί κανένα δάχτυλο σε κανέναν για την επιλογή του. Άλλωστε μεταξύ της Κουρτίνας 1 και της Κουρτίνας 2, ίσως πολλοί λαοί πιθανόν να έμπαιναν στο πειρασμό να κάνουν ό,τι συνέβη κι εδώ.
Σήμερα, η Ελλάδα έχοντας την κυβέρνηση που επέλεξε σε απανωτές εκλογές και δημοψηφίσματα, δεν έχει την πολυτέλεια να βρει ξανά το αρχικό της δίλημμα και να αποφασίσει αλλιώς.
Κουρτίνα 2 δεν υπήρξε ποτέ ως πραγματική δυνατότητα, παρά μόνο ως οργανωμένη μεθόδευση λίγων εκατοντάδων πολιτευομένων, για να απολαύσουν την εξουσία, που πράγματι είναι μία από τις επιδιώξεις στην πολιτική -όχι η μόνη και όχι με οποιοδήποτε κόστος, όμως.
Και Κουρτίνα 1 δεν είναι πλέον νοητή. Δεν έχει καν μια Κυβέρνηση που θα σταθεί μπροστά της με την υπευθυνότητα που αρμόζει και να πει ότι απίθανες και ατελείωτες διαπραγματεύσεις δεν έφεραν τίποτα από τα ράφια της Κουρτίνας 2. Μονάχα κρύβεται πίσω της, επιτρέποντας σε άλλους παράγοντες της διαπραγμάτευσης να αποκαλύπτουν τι πραγματικά έχει συμβεί. Ούτε χρέος, ούτε παροχές, ούτε ποσοτική χαλάρωση υπάρχει.
Αντίθετα, μένουν πίσω δύο ακόμα Μνημόνια, συνολικής επιβάρυνσης 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, η ακίνητη περιουσία της χώρας δεσμευμένη για 99 χρόνια, οι τράπεζές της κουφάρια, βασικές της υποδομές διαλυμένες με αξίες αστείες,η ανεργία σε ασύλληπτα επίπεδα, διάχυτη απογοήτευση και μιζέρια παντού και κυρίως η τραγική διάψευση μιας ελπίδας που μπορεί όντως να μην υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα, ωστόσο καλλιεργήθηκε μεθοδικά και έπεισε. Ως οργανωμένη μεθόδευση και όχι ως αυταπάτη.
ΣΣ
