Είναι ανίκανες οι στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκίας;
Του Michael Rubin
(Πηγή : http://www.liberal.gr/)
Η Τουρκία ανακοίνωσε πως έπληξε στόχους του ΡΚΚ (του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν) τόσο στο Ιράκ, όσο και στη Συρία. Η ειδησεογραφία όμως καταδεικνύει ότι η Τουρκία είτε αστόχησε είτε η αντικατασκοπία της είναι προβληματική, καθώς φαίνεται ότι η τουρκική επίθεση στο Σιντζάρ σκότωσε πέντε πεσμεργκά της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης, της ντε φάκτο κυβέρνησης του Προέδρου Μασούντ Μπαρζανί στο ιρακινό Κουρδιστάν.
Συγκέντρωση κοντά στο αρχηγείο των Μονάδων Προστασίας του Κουρδικού Λαού μετά τις τουρκικές αεροπορικές επιθέσεις εναντίον τους στο όρος Καρατσόκ κοντά στην αλ Μαλικίγια της Συρίας, στις 25 Απριλίου 2017. REUTERS/ Rodi Said
Από μόνο του, αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα τραγικό λάθος, αλλά είναι μέρος ενός ευρύτερου και εντελώς προβλέψιμου μοτίβου. Για παράδειγμα, το 2012 ο συριακός στρατός κατέρριψε ένα τουρκικό F4 και εκτέλεσε τους πιλότους του. Αυτό είναι ισοδύναμο με την κατάρριψη ενός αμερικανικού μαχητικού αεροσκάφους από το Ελ Σαλβαδόρ. Στη συνέχεια, πέρσι, το Ισλαμικό Κράτος κοινοποίησε ένα βίντεο με τον πυρπολισμό μέχρι θανάτου δύο απαχθέντων νεαρών στρατιωτών σε μια άγνωστη τοποθεσία της Συρίας. H τουρκική κυβέρνηση αντί να αντιμετωπίσει την κρίση, έκλεισε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και απαγόρευσε τη δημοσιογραφική αναφορά του περιστατικού. Το τελευταίο περιστατικό φίλιων πυρών έρχεται με υπόβαθρο κάποιες υψηλού προφίλ τρομοκρατικές επιθέσεις τόσο στην Κωνσταντινούπολη, όσο και στην Άγκυρα. Την ευθύνη για κάθε τρομοκρατική επίθεση μπορεί να την έχουν οι τρομοκράτες που τη διέπραξαν, όμως αυτό δεν αθωώνει τον στρατό, τις υπηρεσίες ασφαλείας και τους φορείς αντικατασκοπίας, η δουλειά των οποίων είναι να προλαμβάνουν τέτοιες επιθέσεις, ιδίως μάλιστα όταν το λάθος επαναλαμβάνεται.
Το γεγονός είναι ότι η ευπάθεια της Τουρκίας στην τρομοκρατία και η ολοένα και λιγότερη αποτελεσματικότητα του στρατού της είναι άμεσες συνέπειες της εκκαθάρισης από τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν των επαγγελματιών της ασφάλειας. Η δικαιολόγηση των απολύσεων στο κυνήγι μαγισσών που ακολούθησε το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου παραγνωρίζει το γεγονός ότι οι λίστες εκκαθαρίσεων είχαν καταρτιστεί πολύ πριν τα γεγονότα εκείνης της νύχτας και ότι πολλοί από τους εκκαθαρισθέντες βρίσκονταν στο εξωτερικό και αποδεδειγμένα δεν είχαν εμπλοκή. Οι αμαρτίες τους φαίνεται ότι ήταν κοσμικού χαρακτήρα και δυτικού προσανατολισμού σε μια χρονική στιγμή που ο Ερντογάν επιδιώκει τον εξισλαμισμό της χώρας.
Σήμερα, η Τουρκία έχει δύο F-16 για κάθε έναν πιλότο και έχει κλείσει τις στρατιωτικές ακαδημίες που εκπαιδεύουν τις νέες γενιές των πιλότων. Οι εκκαθαρισθέντες είχαν δεκαετίες εμπειρίας η οποία πλέον χάθηκε. Η τουρκική πολεμική αεροπορία μετατράπηκε μέσα σε λίγα χρόνια από επαγγελματική σε τριτοκοσμική, και οι ευρύτερες στρατιωτικές δυνατότητες της χώρας δεν πάνε πολύ πίσω.
Με απλά λόγια, οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ μπορεί να συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν την Τουρκία σύμμαχο, και η χώρα μπορεί να έχει έναν τεράστιο αριθμό στρατολογημένων ανδρών, αλλά οι σημερινές τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν μπορούν να νικήσουν τους Κούρδους αντάρτες, να εμποδίσουν τρομοκρατικές επιθέσεις στο τουρκικό έδαφος, ή να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά, να συντηρήσουν, ή να πετάξουν τα αεροσκάφη τους. Ο ατυχής βομβαρδισμός συμμαχικών κουρδικών δυνάμεων μπορεί να είναι ένα λάθος, αλλά σίγουρα τέτοια λάθη γίνονται ολοένα και συνηθέστερα.
* Ο Michael Rubin είναι πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου, με κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα τη Μέση Ανατολή, την Τουρκία, το Ιράν και τη διπλωματία.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 25 Απριλίου 2017 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια American Enterprise Institute (ΑΕΙ) και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
(Φωτογραφία: Orhan Akkanat/Anadolu Agency/Getty Images/Ideal Image)
