Μέτρα νωρίτερα ή κόφτης το 2018
Του Νίκου Φιλιππίδη
(Πηγή : http://www.liberal.gr/)
Σε 13 μήνες από τώρα, τον Ιούνιο του 2018, το κλίμα θα «μυρίζει» έντονα όπως τον Δεκέμβριο του 2014. Η κυβέρνηση Τσίπρα θα βρεθεί όπως και η κυβέρνηση Σαμαρά, ενώπιον κρίσιμων αποφάσεων σε ένα περιβάλλον εξόδου από τα μνημόνια και με εξωγενείς κινδύνους να την περικυκλώνουν.
Οι γερμανικές εκλογές θα είναι τουλάχιστον 10 μήνες πίσω. Κυβέρνηση λογικά θα έχει σχηματιστεί στη Γερμανία και ο Schaeuble όπως όλα δείχνουν θα συνεχίσει να έχει το πάνω χέρι στα θέματα ευρωπαϊκής οικονομίας όπως το ελληνικό πρόγραμμα. Λογικά και στην Ελλάδα θα διατηρείται στην διακυβέρνηση της χώρας οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Σε κάθε περίπτωση το ΔΝΤ θα πρέπει να αποφανθεί εκείνον τον Ιούνιο, εάν μπορεί να βάλει την σφραγίδα του ότι δύο μήνες μετά το ελληνικό πρόγραμμα ολοκληρώνεται επιτυχημένα.
Θα περιμένει να ελέγξει εάν η χώρα έχει αποκτήσει σταθερή πρόσβαση στις αγορές, εάν έχει ένα ποσό διαθέσιμο για πάσα χρηματοδοτική ανάγκη, αλλά κυρίως εάν είναι επιτεύξιμοι οι δημοσιονομικοί στόχοι, ειδικά την περιόδο που η Ελλάδα θα έχει ακόμα οφειλές προς αυτό.
Σε αυτό το περιβάλλον θα πρέπει να κρίνει, χωρίς ελληνική συμμετοχή ή παρέμβαση, εάν είναι επιτεύξιμοι και με επαναλαμβανόμενα έσοδα οι στόχοι του 2018, προκειμένου να κρίνει αν είναι δυνατή η ενεργοποίηση των αντίμετρων. Αν κρίνει ότι στις 31/12/2018 ή πιο σωστά 28 Φεβρουαρίου 2019, το πρωτογενές πλεόνασμα φτάνει το 3,5%, όλα καλά. Ενεργοποιούνται τα αντίμετρα και συνεχίζεται η ζωή μας και η κυβέρνηση με καθυστέρηση 3 ετών ενεργοποιεί ένα ευρύ πρόγραμμα καταπολέμησης της φτώχειας, με αντίστοιχη αφαίμαξη εισοδήματος από άλλους πολίτες (συνταξιούχοι) οι οποίοι μοιραία θα βρεθούν λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το όριο της φτώχειας. «Ούτε γάτα δηλαδή, ούτε ζημιά».
Αν διαπιστώσει το ΔΝΤ ότι δεν επιτυγχάνεται ο στόχος του 2018, τότε τα πράγματα μπλέκουν. Ο κίνδυνος αυτός είναι σοβαρός, καθώς ακόμα και τώρα, το ΔΝΤ εκτιμά ότι το 2018 η ελληνική οικονομία θα πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% του ΑΕΠ. Πρέπει να υπενθυμιστεί, επίσης ότι η απόφαση σύμφωνα με το νομοσχέδιο είναι αποκλειστικό προνόμιο του ταμείου, το οποίο κρίνει με δικά του κριτήρια ποια έσοδα είναι επαναλαμβανόμενα. Σε αυτή την περίπτωση, σχεδόν αυτόματα θα πρέπει να ενεργοποιηθεί ο «κόφτης» που προέβλεπε η πρώτη αξιολόγηση και περιελάμβανε αυτόματες και ισόποσες περικοπές δαπανών, από όλους τους κωδικούς (μεταξύ των οποίων μισθοί, συντάξεις κλπ.) του προϋπολογισμού. Νέα μέτρα δηλαδή, που βάσει των αρχικών υπολογισμών του ΔΝΤ, φτάνουν τα 2 δις. ευρώ περίπου. Θα τα αντέξει να τα λάβει, έναν χρόνο πριν την κανονική ημερομηνία των εκλογών; Άγνωστο.
Όλα αυτά προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος το 2018 και να ενεργοποιηθούν μαζί με τις περικοπές στις συντάξεις, τα αντίμετρα.
Εκτός από τα μέτρα που μπορούν να ενεργοποιηθούν σε περίπτωση υποαπόδοσης, η κυβέρνηση απειλείται και με την εξαιρετικά πιθανή απόφαση του ΔΝΤ να εφαρμόσει την μείωση του αφορολόγητου από το 2019 αντί του 2020, φέρνοντας νωρίτερα μέτρα 2 δις. ευρώ, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομαλότητα την περίοδο μετά την λήξη του προγράμματος.
Όλα αυτά είναι απολύτως ρεαλιστικά ενδεχόμενα και εντάσσονται στα μη καταστροφικά σενάρια για την επόμενη χρονιά. Καταστροφικό αντίθετα για την κυβέρνηση και πιθανότατα για την χώρα αποτελεί το σενάριο να μη καταφέρει να ολοκληρώσει ομαλά το τρίτο μνημόνιο, βάζοντας νέα ψευτοδιλήμματα στους Έλληνες πολίτες..
