Ας μιλήσουμε ψύχραιμα για την τρομοκρατία…
Γιώργος Καρελιάς
(Πηγή : http://www.protagon.gr/)
Είναι άλλο οι αθλιότητες και τα εμέσματα ψε-κα(σ)μένων πολιτικών και γελοίων διασκεδαστών και άλλο η σύνδεσή τους με δολοφονικές ενέργειες. Ας μη δίνουμε άλλοθι σε ανεγκέφαλους, που αύριο μπορεί να χτυπήσουν αλλούΗ βόμβα που έσκασε στα χέρια του Λουκά Παπαδήμου τείνει να αναζωπυρώσει τη συζήτηση περί τρομοκρατίας στην Ελλάδα, με όρους της αντίστοιχης που γινόταν στις δεκαετίες του ’80 και του ’90.
Τι γινόταν τότε; Η μια παράταξη (ΝΔ) κατηγορούσε την άλλη (ΠΑΣΟΚ) ότι, στην «καλύτερη» περίπτωση, υπέθαλπε την τρομοκρατία και στη χειρότερη ότι την καθοδηγούσε κιόλας. Οι παλαιότεροι θυμούνται ότι ο ντετέκτιβ Πάνος Καμμένος είχε «αποκαλύψει» ότι πίσω από την 17 Νοέμβρη ήταν… στελέχη του ΠΑΣΟΚ! Ως και ολόκληρο βιβλίο είχε γράψει (αν ήταν δικό του, διότι ο περιβόητος Γεωργαλάς άλλα έλεγε…). Ωσπου μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνέλαβε τα μέλη της 17 Νοέμβρη και το παραμύθι πήγε περίπατο.
Σήμερα δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Οι αντιδράσεις για την τρομοκρατική επίθεση στον πρώην Πρωθυπουργό ήταν προσεκτικές και μετρημένες. Η καταδίκη καθολική, μαζί με επισημάνσεις για τη «ρητορική του μίσους» που (μπορεί να) θρέφει τέτοιες ενέργειες. Ουδείς, πάντως, έφτασε στο σημείο να πει ή να υπονοήσει ότι πίσω από τους «Πυρήνες» (που στέλνουν τα τρομοδέματα) βρίσκεται κάποιος ΣΥΡΙΖΑίος. Ευτυχώς!
Ας τα δούμε όσο πιο ψύχραιμα γίνεται:
Πρώτον, πράγματι τα τελευταία χρόνια -και ειδικά τα πρώτο χρόνια της κρίσης- η πολιτική ζωή της χώρας δηλητηριάστηκε, επικράτησε ένα είδος παράνοιας. Για να περιοριστούμε στην περίπτωση Παπαδήμου, τείνουν να ξεχαστούν οι αθλιότητες ψε-κα(σ)μένων πολιτικών και διασκεδαστών) εναντίον του ανθρώπου που κλήθηκε τον Νοέμβριο του 2011 να αναλάβει την πρωθυπουργία, επειδή η πολιτική τάξη τα είχε κάνει μούσκεμα.
Και δεν ήταν μόνον οι Καμμένοι και οι Χαϊκάληδες. Ηταν και ραδιοφωνατζήδες τύπου Τράγκα, οι οποίοι δοτό ανέβαζαν τον Παπαδήμο, πράκτορα των Γερμανών τον κατέβαζαν. Για να μην θυμηθούμε ότι και «κλασικοί» πολιτικοί (πχ από την ΝΔ) είχαν για ψωμοτύρι τον χαρακτηρισμό «δοτός» για τον Παπαδήμο.
Δεύτερον, πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά αν όλα αυτά αποτελούν ένα είδος «ηθικής αυτουργίας» στη συγκεκριμένη τρομοκρατική ενέργεια. Αν, δηλαδή, οι ανεγκέφαλοι «πυρηνοκίνητοι» αποστολείς των τρομοδεμάτων διάβασαν ή ακουσαν Καμμένο, Χαϊκάλη, Τράγκα και λοιπούς, «εμπνεύστηκαν» και έστειλαν ένα στον Παπαδήμο. Δεν θεωρώ σοβαρή αυτήν την «ανάλυση». Ας είμαστε προσεκτικοί. Στη δεκαετία του ’80 η μισή ΝΔ θεωρούσε το ΠΑΣΟΚ «ηθικό αυτουργό» για τις τότε τρομοκρατικές επιθέσεις. Οι οποίες, όμως, δεν σταμάτησαν την περίοδο 1989-1993, όταν το ΠΑΣΟΚ έφυγε από την κυβέρνηση. Και ήταν μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που εξάρθρωσε την 17 Νοέμβρη (2002). Πάλι κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχαμε όταν μια τρομοβόμβα παραλίγο να σκοτώσει τον υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη (σκότωσε τον υπασπιστή του). Ουδείς τότε καταλόγισε ηθική αυτουργία σε κάποιον πολιτικό αντίπαλο. Ευτυχώς.
Τρίτον, όλα αυτά σημαίνουν ότι η «λογική» των τρομοκρατών (αν υπάρχει κάτι τέτοιο σε τέτοιους τύπους) δεν συγκροτείται από κανόνες της κανονικής λογικής. Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών. Ομως, αν αύριο θύμα μιας τέτοιας τρομοβόμβας γίνει ένας σημερινός υπουργός, με τα ίδια επιχειρήματα που έχουν χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν (είναι «όργανα των Γερμανών» «ξεπουλάνε τη χώρα» και τα παρόμοια- τα ίδια δεν κάνει και η σημερινή κυβέρνηση, με βάση αυτήν την αρρωστημένη λογική;), ποιοι θα είναι «ηθικοί αυτουργοί»;
Εν κατακλείδι: είναι άλλο οι κατά καιρούς αθλιότητες και τα εμέσματα ψε-κα(σ)μένων πολιτικών και γελοίων διασκεδαστών και άλλο η σύνδεσή τους με δολοφονικές πράξεις. Υπάρχει μια λεπτή διαφορά και θέλει μεγάλη προσοχή. Οπως έχει δείξει και το παρελθόν, αυτοί οι ισχυρισμοί δεν είναι σοβαροί και, όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις, γίνονται μπούμερανγκ. Ας μη δίνουμε άλλοθι σε ανεγκέφαλους που δεν έχουν τέτοια κριτήρια και αύριο μπορεί να χτυπήσουν αλλού.
Υστερόγραφο: έχει κατακλυσθεί το Διαδίκτυο από το αίτημα «να παραιτηθεί ο Τόσκας». Πρόκειται για ελαφρότητα. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης πρέπει να παραιτηθεί για την αποδεδειγμένη αδυναμία του να χτυπήσει την ανομία στην Αθήνα (Εξάρχεια, Πολυτεχνείο κ.α) και όχι το τρομοδέμα στον Παπαδήμο. Αν έτσι έπρεπε να γίνει, τότε από το 1975 μέχρι σήμερα, με τις εκατοντάδες τρομοκρατικές επιθέσεις, στο υπουργείο αυτό δεν έπρεπε να έχει μείνει κουνούπι από τις παραιτήσεις. Οχι στις υπερβολές, λοιπόν.
