Ο σχιζοφρενής Σίσυφος
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Θα σας απασχολήσω και σήμερα με τον φιλόσοφο της κυβέρνησης, διότι σήμερα ειδικά η φιλοσοφία του είναι περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ για την κυβέρνηση. Ο Αριστείδης Μπαλτάς μάς εξήγησε προχθές πώς αντιλαμβάνονται στον ΣΥΡΙΖΑ τον δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό.
Για να συνοψίσω, είπε ότι η σταθερότητα της κατεύθυνσης (σοσιαλισμός) δεν αλλάζει, όταν όμως «υπέρτεροι συσχετισμοί» οδηγούν σε ήττα, ο αριστερός αναγνωρίζει την ήττα και προσαρμόζεται, όχι επειδή αλλάζει πορεία, αλλά για να συνεχίσει την πορεία προς τον σοσιαλισμό. (Είναι μια τεχνική ψυχοθεραπείας, αν θέλετε...)
Για να συνοψίσω, είπε ότι η σταθερότητα της κατεύθυνσης (σοσιαλισμός) δεν αλλάζει, όταν όμως «υπέρτεροι συσχετισμοί» οδηγούν σε ήττα, ο αριστερός αναγνωρίζει την ήττα και προσαρμόζεται, όχι επειδή αλλάζει πορεία, αλλά για να συνεχίσει την πορεία προς τον σοσιαλισμό. (Είναι μια τεχνική ψυχοθεραπείας, αν θέλετε...)
Φαντάζομαι ότι η τεχνική θα λειτουργεί κάπως παρηγορητικά για το Ελληνικό. Από χθες όμως έχουμε έξι νέες ήττες αναλόγου μεγέθους. Μέχρι την προσεχή Τρίτη, πρέπει να έχει ψηφισθεί νομοσχέδιο, βάσει του οποίου έξι ακόμη ΔΕΚΟ περνούν στο υπερταμείο: ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΒΟ, ΕΑΒ, Αττικό Μετρό και Κτιριακές Υποδομές! Πώς να βοηθήσει η ψυχοθεραπεία Μπαλτά έναν αγαθό αριστερό, όταν πρέπει να καταπιεί ένα Ελληνικό επί έξι; Αυτό δεν είναι ο «δημοκρατικός δρόμος του σοσιαλισμού», κατά τη διατύπωση Μπαλτά αυτός είναι ο δρόμος του Σισύφου.
Ομως η κατάσταση περιπλέκεται, διότι ήδη έχουμε έναν Σίσυφο. Αφότου χρεοκόπησε το ελληνικό κράτος, όλη η παραγωγική Ελλάδα είναι ένας Σίσυφος. Εχει την πολυτέλεια αυτός ο Σίσυφος να σπρώχνει τον βράχο προς τις αγορές και, ταυτοχρόνως, προς τον σοσιαλισμό; Δεν την έχει, όμως συμβαίνει, όπως βλέπουμε και, γι’ αυτό, επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, ο Σίσυφος εκτός από το μαρτύριό του είναι πια και σχιζοφρενής.
Δεν είναι να απορείς, λοιπόν, γιατί η Ελλάδα πέτυχε τη «διάκριση» της έβδομης θέσης στον κατάλογο με τους πιο «περιζήτητους προορισμούς περιπέτειας» – μαζί με Κούβα, Ρουμανία, Μπελίζ, Περού κ.ά. Με τη σχιζοφρένεια να οδηγεί τη χώρα, η ζωή εδώ μοιάζει όλο και περισσότερο με extreme sport. Τουλάχιστον, ας το εκμεταλλευθούμε τουριστικά. (Αν και αυτό το κάνει ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ στην αγορά του πολυτελούς τουρισμού, προσπαθώντας να προσελκύσει επενδυτές...)
Πάντως, η θεωρία του δημοκρατικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό δίνει και ένα χρήσιμο μάθημα για τον επαγγελματικό προσανατολισμό των νέων. Αν το μέλλον της χώρας είναι προς την ελευθερία, το επάγγελμα αριστερός θα εκλείψει, αν όμως η χώρα παραμείνει στον αστερισμό του εθνολαϊκισμού ή άλλης παραλλαγής του εθνικοσοσιαλισμού, το επάγγελμα θα εξακολουθεί να υφίσταται και να ευημερεί. Προσοχή, όμως, οι ενδιαφερόμενοι! Αν την Αριστερά τη δείτε ως επάγγελμα, μπορείτε να γίνετε πλούσιοι, διάσημοι και ισχυροί. Αν όμως την πάρετε σοβαρά, αν δηλαδή την πιστέψετε και στηρίξετε όλη τη ζωή σας στην «αλήθεια» της πίστης αυτής, κινδυνεύετε να αποκτήσετε το πρόσωπο του Αριστείδη Μπαλτά...
Ταπεινή πρόταση
Μια και η κυβέρνηση δεν συμπαθεί ιδιαιτέρως (σχήμα λιτότητος, φυσικά) την Εκκλησία της Ελλάδος και αφού ετοιμάζεται το νομοσχέδιο για τις επόμενες ιδιωτικοποιήσεις, γιατί δεν τη χώνουν στον κατάλογο με τις έξι ΔΕΚΟ που περνούν στο υπερταμείο; Μια ΔΕΚΟ είναι και αυτή, σε τελευταία ανάλυση. Δεν θα υπάρχει κάποιος να ενδιαφέρεται; Κανένας Ρώσος ολιγάρχης, ας πούμε...
Cosmopolitan
Την κυβερνητική εκπρόσωπο Ολγα Γεροβασίλη την έχουν πει διάφορα: «Μπουζουκοβασίλη», τότε που εμφανίσθηκε στα μπουζούκια και έριξε τη φεμινιστική ζεϊμπεκιά της· «Βοσκοβασίλη» αρχίζουν να τη λένε τώρα, λόγω του γνωστού σκανδάλου. Εγώ, πάντως, της αναγνωρίζω ότι κρατάει το επίπεδό της. Να, προχθές, διάβαζα κάπου ότι έδωσε βαρυσήμαντη συνέντευξη στο διεθνές πρακτορείο Balkan News Agency. Με το καλό και στο CNN!
Αυλαία
Η Αννα Βαγενά ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να θέσει υποψηφιότητα ξανά – αυτό ήταν, αυλαία. Μεγάλη απόφαση. Ποιος αφήνει 7.000 τον μήνα, και μάλιστα όταν είναι ηθοποιός; Σε αυτή την εποχή της ανεργίας για τους ηθοποιούς, η Βουλή είναι σαν να παίζεις σε σίριαλ, με αμοιβές της εποχής που τα σίριαλ ήταν βιομηχανία. Πάντως, από την απολογία της προς τον αγροτικό κόσμο, με την οποία κλείνει την ανακοίνωσή της, εικάζω ότι μάλλον θα είπε καμιά χοντράδα και οι αγρότες τής μήνυσαν να ξεχάσει την ψήφο τους. Κρίμα. Είναι απώλεια. Και ειδικά σε μια εποχή, κατά την οποία όσο πιο ανισόρροπος, πιο εκκεντρικός και πιο παράλογος είσαι, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις στην πολιτική. Είναι ο καιρός των καρτούν στην πολιτική. Πόσο παραπάνω χρειάζεται για να το καταλάβουμε; Εδώ ετοιμάζεται να μπει στη Βουλή ο Σώρρας! Θα φύγει η Βαγενά;
Το σκέρτσο
Είναι σαγηνευτικό να παρακολουθείς πώς η αυταπάτη ρουφάει τον άνθρωπο και τον μεταμορφώνει. Ασφαλώς είδα και εγώ, όπως και εσείς πιστεύω, το προϊόν της επαγγελματικής φωτογράφισης του Αλέξη στη Νέα Υόρκη για το Reuters. Μου έκανε εντύπωση το σκέρτσο της πόζας και το μυαλό μου πήγε (για δες...) σε μια άλλη ιστορική φωτογράφιση, για το Paris Match, σε κείνο το σπίτι απέναντι από την Ακρόπολη, αν θυμάστε. Ο Αλέξης έχει αλλάξει.
Βλέπετε, πηγαίνει έξω συνεχώς, μιλάει με ξένους κάθε μέρα. Ακομπλεξάριστος είναι εκ φύσεως (μην πω αναίσθητος...), νιώθει πια διεθνής και ποζάρει ως τέτοιος. Νιώθει, πώς το λένε, έναν Βαρουφάκη να σπαρταράει μέσα του και τον αφήνει να εκδηλωθεί στο σκέρτσο της πόζας...
(Στην φωτογραφία : Εκτός από την εχθρότητα για τη Δύση και τους θεσμούς της, αναρωτιέμαι τι άλλο κοινό υπάρχει ανάμεσα στην Ελλάδα του εθνολαϊκισμού και στο Ισλαμικό Κράτος του Ιράν. Ισως η Δέσποινα Μοιραράκη! Διότι η μόνη χρησιμότητα τέτοιου είδους επαφών και, φυσικά, της συγκεκριμένης φωτογραφίας είναι ως διαφήμιση της επιχείρησης Μοιραράκη. Το στιγμιότυπο είναι από τις συναντήσεις της Νέας Υόρκης, στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.)
