Από τον Ηλία Δημητρέλλο
(Πηγή : http://www.eboulevard.gr)
Το ασφαλιστικό το ψηφίσανε. Το νέο φορολογικό ομοίως. Τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της πολυθρύλητης και πολυαναμενόμενης δόσης επίσης.
Τα πρόσθετα προαπαιτούμενα εν ριπή οφθαλμού. Τα πρόσθετα προαπαιτούμενα των προσθέτων προαπαιτουμένων των προαπαιτουμένων εννοείται. Και ό,τι άλλο χρειαστεί για να εκταμιευθεί η δόση θα ψηφισθεί απνευστί. Και από Σεπτέμβριο, θα ψηφιστούν όλα όσα δεν πρόλαβαν να ψηφίσουν τώρα, πριν αρχίσει ο μεγάλος αγώνας εναντίον του Brexit που πρόκειται να συνεπάρει τα ευρωπαϊκά πλήθη. Τι άλλο θέλουν οι νέοι «φίλοι» μας, οι δανειστές; Μαζικές απολύσεις με μηδενικές αποζημιώσεις όσα χρόνια και αν εργάζεται κανείς; Θα τις έχουν. Απαγόρευση –επί της ουσίας– των απεργιών; Κανένα πρόβλημα. Περικοπή του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα; Εχθές έπρεπε να γίνει, για να μη ζηλεύουν και οι καλύτεροι πελάτες, οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Και όλα αυτά για να εκταμιευθεί η δόση 7,5 δισ., το 70% της οποίας θα παρακρατηθεί από τους δανειστές για την αποπληρωμή δανείων που έχουμε ήδη λάβει. Φορολογήθηκε ό,τι κινείται ή παραμένει ακίνητο, αυξήθηκαν προϊόντα και υπηρεσίες για νιοστή φορά κατά τη διάρκεια αυτών των έξι ετών, την ίδια στιγμή που μισθοί, συντάξεις και επαγγελματικές αμοιβές συρρικνώνονται. Δημόσια περιουσία εκποιείται αντί πινακίου φακής, το μέλλον της χώρας υποθηκεύεται για 99 χρόνια. Για ποιο λόγο; Για να δοθούν στην Ελλάδα λίγο πάνω από 2 δισ. ευρώ και να καταφέρει να βγάλει το καλοκαίρι. Για 2, άντε 3 δισ., δανεικά, εξαπολύεται η μεγαλύτερη φοροεπιδρομή, η οποία μετά βεβαιότητας θα καταστρέψει και τις λιγοστές πια υγιείς επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες, θα θεριέψει τη φοροδιαφυγή και εν τέλει θα αποτύχει να φέρει τα έσοδα που προσδοκούν οι κυβερνώντες.
Έτσι, φέρ’ ειπείν, για κάθε 100 ευρώ απόδειξης λιανικής ή τιμολογίου παροχής υπηρεσιών που θα εκδίδεται, θα πρέπει να αποδίδονται ακόμη και 60 ευρώ στο κράτος υπό μορφήν φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Ένας ελεύθερος επαγγελματίας πρέπει να καταβάλει το 65-70% των καθαρών εισοδημάτων του για ασφαλιστικές εισφορές και φόρους. Ένας εργοδότης επιβαρύνεται πλέον με 77.823 ευρώ τον χρόνο προκειμένου το στέλεχός του να εισπράττει στο τέλος καθαρά περίπου 2.370 ευρώ τον μήνα.
Υπάρχει ποτέ περίπτωση να εισπραχθούν αυτά τα έσοδα; Δυστυχώς δεν πρόκειται για μια απλή ρητορική ερώτηση, καθώς ανεξαρτήτως απαντήσεως είναι πλέον βέβαιον ότι θα στείλει στην ανεργία πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη εργαζομένους και ελεύθερους επαγγελματίες.
Μόνο ένας εκτός τόπου και χρόνου δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν βγαίνει αυτό το πρόγραμμα. Όσοι νέοι φόροι και αν επιβληθούν, απλώς θα παραμείνουν ανείσπρακτοι. Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας βαφτίζοντας το πλήρες αδιέξοδο αισιοδοξία. Η πραγματική οικονομία, η οικονομία δηλαδή των συναλλαγών εντός της κοινωνίας, θα βυθισθεί έτι περισσότερο στην ύφεση. Αλήθεια, υπάρχει ένας, έστω ένας λόγος, που να πείθει ότι θα έλθει η… ανάπτυξη και η οικονομία θα… απογειωθεί; Ας είμαστε επιτέλους σοβαροί και προσγειωμένοι. Πολύ ακριβά πληρώσαμε και συνεχίζουμε να πληρώνουμε την άρνηση της πραγματικότητας και την πίστη σε παντός είδους αυταπάτες.
Δεν γίνεται πια λόγος για υπερφορολόγηση. Πρόκειται για τη βίαιη καταστολή της επιχειρηματικότητας, μικρής, μεσαίας, μεγάλης, με προφανή στόχευση την ισοπέδωση των απολαβών. Θα είναι πια ανώφελο, ανούσιο, αδιάφορο να παράγει κανείς περισσότερο. Το κράτος δεν θα είναι πια συνεταίρος σου, όπως συνηθίζαμε να λέμε παλιότερα. Θα είναι το απόλυτο αφεντικό και εσύ θα πρέπει να εργάζεσαι για να συντηρείς αυτό και τους μοσχαναθρεμμένους του. Αν πραγματικά πιστεύει κάποιος, έστω και αυταπατώμενος, ότι έτσι χτίζεται η νέα Ελλάδα, ας ανανεώσουμε καλού – κακού το διαβατήριό μας.
