«Συριζαυγίτες»: Τραμπούκοι με άλλοθι
Του Πέτρου Mαρτινίδη
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Όταν άρχιζε η οικονομική κρίση στη χώρα, ο Στρος-Καν είχε διαπιστώσει ότι: «GrŽce est dans la merde». Τρία χρόνια μετά, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο κατάφερε να μετατρέψει αυτή την ιδιωματική έκφραση σε απόλυτη κυριολεξία.
Η εδώ και ένα μήνα απεργία των καθαριστών του και τα στρατηγήματα της πρυτανείας έκαναν τις Σχολές αηδιαστικούς σκουπιδότοπους. Κι όπου καταβάλλεται κάποια προσπάθεια στοιχειώδους συμμαζέματος, ώστε να συνεχιστούν τα μαθήματα, παρεμβαίνουν οι φιλοΣΥΡΙΖΑϊκές φοιτητικές παρατάξεις (ΕΑΑΚ και άλλες συναφείς) για να σκορπίσουν ό,τι συμμαζεύτηκε και να διατηρήσουν το σκουπιδαριό αναλλοίωτο.
Σαν να μην έφτανε αυτή η συνεισφορά στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, οι ίδιες παρατάξεις αποφάσισαν να καταλάβουν τις Σχολές και να εμποδίσουν (για μια ακόμη φορά) την ψηφοφορία για πανεπιστημιακά συμβούλια. Ευλόγως. Ανθρωποι που καταγγέλλουν στις αφίσες τους την «αξιολόγιση» (με γιώτα), πώς να δεχτούν την εφαρμογή της; Αποκορύφωμα, ωστόσο, ήταν η συμβολή και συναδέλφων καθηγητών στην παρεμπόδιση της ψηφοφορίας, με τον ανυπέρβλητο ισχυρισμό ότι αυτοί «δεν ασκούν βία». Απλώς, στέκονται μπρος στις εισόδους των χώρων εκλογής και θα πρέπει να βιαιοπραγήσουν, παραμερίζοντάς τους, εκείνοι που θέλουν να μπουν να ψηφίσουν! Ιδού, λοιπόν, μια κρίσιμη διαφορά των δύο «άκρων». Οι Χρυσαυγίτες σε δέρνουν κατευθείαν, ενώ στην ΕΑΑΚ ζητούν να τους δώσεις άλλοθι για να σε δείρουν.
Είναι απολύτως φανερό, νομίζω, ότι ένα σωρό τενεκέδες έγιναν καθηγητές τα τελευταία χρόνια. Προβιβάζουν με άριστα τους πάντες, για να καλύψουν την ανεπάρκειά τους, κι αντιστέκονται λυσσωδώς σε ό,τι θα μπορούσε να ελέγξει τις αποδόσεις τους. Οπως ένα σωρό νεαροί μαφιόζοι έγιναν φοιτητές και, τώρα που μειώνεται η πιθανότητα να πάρουν δίπλωμα ώστε να χρηματίζονται ως επιστήμονες, προτιμούν το άμεσο χαρτζιλίκωμα από οργανωτές πανεπιστημιακών πάρτι, παράνομα κυλικεία ή «αυτοδιαχειριζόμενα» στέκια ενός εγκατεστημένου στο πανεπιστήμιο υποκόσμου, έτοιμου να προπηλακίσει ή να δείρει όποιον τους επικρίνει. Αν τα μέλη των ΕΑΑΚ προσφέρουν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους σε όλους αυτούς, τότε διαφέρουν και σε κάτι ακόμα από τους Χρυσαυγίτες.
Αφού η πανεπιστημιακή διοίκηση παίζει τα πολιτικά της παιχνίδια, με το να επιτρέπει να ακυρώνουν τις σπουδές χιλιάδων άλλων 50-60 άτομα σε κάθε Σχολή, η λύση είναι απλή. Οι ικανοί δάσκαλοι δεν χάνονται. Κάπου θα βρουν να βιοποριστούν, διοχετεύοντας την αγάπη τους για γνώση. Ούτε οι ικανοί φοιτητές χάνονται. Κάπου θα βρουν αξιοπρεπή πανεπιστήμια και υποτροφίες σπουδών. Οσο για το ΑΠΘ, από τη Θεολογική μέχρι το Τμήμα Μηχανολόγων κι από την αίθουσα τελετών μέχρι το ΑΧΕΠΑ, μπορεί να γίνει ένας εξαίρετος τόπος επεξεργασίας απορριμμάτων. Θα ωφεληθούν, έτσι, οι μετακινήσεις των οχημάτων του δήμου και θα λυθεί, μαζί, η αντίρρηση περιφερειακών δήμων σε κάθε σχετική κατασκευή στην περιοχή τους. Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αυτή η λύση βρίσκεται ήδη στα μισά του δρόμου.
* Ο κ. Πέτρος Μαρτινίδης είναι συγγραφέας και καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ.
