Το νέο μεγάλο παιχνίδι
Πώς οι περιφερειακές δυνάμεις μοιράζουν την Συρία
Andrew J. Tabler
(Πηγή : http://foreignaffairs.gr)
Μόλις πριν από δύο εβδομάδες, οι πρώτοι 54 απόφοιτοι του πολυδιαφημισμένου προγράμματος της Ουάσιγκτον για εκπαίδευση και εξοπλισμό της συριακής αντιπολίτευσης πέρασαν από την Τουρκία στην Συρία.
Δέχθηκαν αμέσως επίθεση από την Jabhat al-Nusra της αλ Κάιντα, η οποία σκότωσε και συνέλαβε έναν αριθμό εκπαιδευομένων. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το Κογκρέσο δικαίως επικεντρώθηκαν στο δυσοίωνο ξεκίνημα ενός προγράμματος που είχε επινοηθεί πάνω από ένα χρόνο πριν, αλλά αυτό που χάθηκε μέσα στον σωρό ήταν το γεγονός ότι διοικητής της μονάδας είναι ένας Σύριος Τουρκμένος –ένας εθνοτικά Τούρκος με συριακή υπηκοότητα- και ότι η περιοχή μέσω της οποίας η μονάδα βάδισε στην Συρία, η ίδια περιοχή που η Τουρκία προτείνει τώρα ως μια ασφαλή ζώνη, κυριαρχείται από αυτήν ακριβώς την σέχτα.
Αντάρτες παίρνουν μέρος σε μια στρατιωτική επίδειξη ως μέρος μιας τελετής αποφοίτησης σε ένα στρατόπεδο στην ανατολική al -Ghouta, κοντά στην Δαμασκό, στις 12 Ιουλίου 2015. BASSAM KHABIEH / REUTERS
Η Τουρκία δεν είναι μόνη στην προσπάθειά της να χαράξει φιλικές ζώνες στο χάος του πολέμου της Συρίας. Για πάνω από δύο χρόνια, το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ), το οποίο εδρεύει στην νοτιοανατολική Τουρκία και στο βόρειο Ιράκ, έχει εργαστεί με την δική του τοπική θυγατρική για να ιδρύσει την Rojava [1], την δυτική επαρχία του Κουρδιστάν. Η Ιορδανία, της οποίας οι Υπηρεσίες πληροφοριών δραστηριοποιούνται στη νότια Συρία εδώ και χρόνια, έχει προσεγγίσει τοπικούς μαχητές και μέλη φυλών σε μια προσπάθεια να κρατήσει μακριά το Ισλαμικό Κράτος (που ονομάζεται επίσης και ISIS). Και μερικοί στο Ισραήλ εξετάζουν το ενδεχόμενο συνεργασίας με την κοινότητα των Δρούζων της Συρίας, τμήματα της οποίας βρίσκονται ένθεν κακείθεν των συνόρων Γκολάν. Σε περιφερειακό επίπεδο, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ υποστηρίζουν, επίσης, ομάδες τόσο στην βόρεια όσο και στη νότια Συρία, και το Ιράν στέλνει πολιτοφύλακες της Χεζμπολάχ και σιίτες σε αριθμούς ρεκόρ και δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για να βοηθήσουν το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ στην δυτική Συρία.
Καθώς το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου έχει σταθεί και παρακολουθεί την διάλυση της Συρίας, οι περιφερειακές δυνάμεις είναι απασχολημένες με το να διεκδικούν σφαίρες επιρροής στην χώρα, στο όνομα της ασφάλειας και της ανθρωπιστικής βοήθειας. Λίγο-λίγο, οι γείτονες της Συρίας επαναχαράσσουν τον χάρτη της χώρας, την ισορροπία δυνάμεων στην Μέση Ανατολή, και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
ΤΑ «ΛΑΜΒΑΝΕΙΝ» ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Ίσως η πιο σημαντική χώρα που σχεδιάζει να χαράξει μια σφαίρα επιρροής στην Συρία είναι η Τουρκία, η οποία πρόσφατα κατέληξε σε προσωρινή συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την δημιουργία μιας «Ελεύθερη Ζώνης από το Ισλαμικό Κράτος». Η εύρους 60 μιλίων ζώνη, που εκτείνεται από την βόρεια συνοριακή πόλη της Συρίας Azaz στα ανατολικά μέχρι την Jarabulus στον ποταμό Ευφράτη, έχει σχεδιαστεί για να μονώσει την Τουρκία από το ISIS και να σφραγίσει τα σύνορα Συρίας-Τουρκίας. Ο καταλύτης ήταν μια τεράστια έκρηξη βόμβας στα τέλη Ιουλίου, την ευθύνη της οποίας διεκδίκησε το ISIS, όπου σκοτώθηκαν 32 άτομα και τραυματίστηκαν 100 στην τουρκική πόλη Suruc. Θεωρητικά, αντάρτες της Συρίας που υποστηρίζονται από τουρκικό πυροβολικό και ενδεχομένως προστατεύονται και από τουρκική και αμερικανική αεροπορική κάλυψη θα ασφαλίσουν την ζώνη. Η συμφωνία αποτελεί το επιστέγασμα ετών τουρκικών προτάσεων για την δημιουργία μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στην βόρεια Συρία, που θα χρησιμεύσει ως χώρος στάσης των ανταρτών που στοχεύουν την ανατροπή του Άσαντ.
Οι αρχικές αναφορές δείχνουν ότι οι τουρκικές δυνάμεις δεν θα μπουν στην ζώνη. Αλλά το έδαφος αυτό συμπίπτει περίπου με τον μεγαλύτερο θύλακα των εθνοτικών Τουρκμένων στην Συρία, οπότε η Τουρκία θα μπορούσε να σχεδιάζει να βασίζεται σε αυτούς ως μια τοπική βάση στήριξης. Οι Τουρκμένοι, οι οποίοι αριθμούν μόλις 300.000 στην Συρία, είναι εθνοτικά διακριτοί από τους Σύριους Σουνίτες, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν περίπου το 65% του πληθυσμού της Συρίας και αποτελούν την μερίδα του λέοντος της ένοπλης αντιπολίτευσης.
ΚΟΥΡΔΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
Επίσης, στα βόρεια σύνορα της Συρίας, το PKK αγωνίζεται για επιρροή. Πριν από δύο χρόνια, το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης της Συρίας (PYD), δηλαδή το συριακό παρακλάδι του ΡΚΚ, και το Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KNC) συνέστησαν την Κουρδική Ανώτατη Επιτροπή, η οποία κήρυξε de facto αυτόνομη την περιοχή της Rojava. Η νέα αυτόνομη περιοχή αποτελείται από τα τρία καντόνια Afrin, Κομπάνι και Hassakah. Παρά το γεγονός ότι η Ανώτατη Επιτροπή και η ένοπλη πτέρυγά της, οι Μονάδες Λαϊκές Προστασίας (YPG), επιμένουν ότι δεν είναι PKK, η Τουρκία έχει σφραγίσει τα σύνορά της με την Rojava ανησυχώντας ότι οι μονάδες δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα φύλλο συκής για το ΡΚΚ. Η Άγκυρα, όπως και άλλες κουρδικές παρατάξεις, αντιπαθούν ανοιχτά την υποστήριξη που λαμβάνει το PYD από το Ιράν και την ανοχή του για τις δυνάμεις του καθεστώτος Άσαντ στην Hassakah.
Μια Σύρια Κούρδισσα πρόσφυγας περιμένει να μεταφερθεί κατά την διάρκεια αμμοθύελλας στα τουρκο-συριακά σύνορα κοντά στη νοτιοανατολική πόλη Suruc στην επαρχία Σανλιούρφα, στις 24 Σεπτεμβρίου 2014. MURAD SEZER / REUTERS
Τον περασμένο μήνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν αεροπορικές επιθέσεις εναντίον του ISIS για να υποστηρίξουν τις Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG) και διεξήγαγαν μια επιχείρηση για να καταλάβουν την μεθοριακή περιοχή Tal Abyad από το ISIS. Αυτή η νίκη στο πεδίο μάχης- κλειδί ένωσε τα από μακρού χρόνου χωρισμένα καντόνια του Κομπάνι και της Hassakah, προσδίδοντας στην κουρδική σφαίρα ίσως την μεγαλύτερη εδαφική ενότητα στην Συρία εκτός των περιοχών του καθεστώτος Άσαντ. Κάποιοι από το PYD τώρα υποστηρίζουν μια πίεση προς τα δυτικά προς το Afrin ώστε να σχηματιστεί μια κουρδική ζώνη πέρα από τα βόρεια σύνορα της Συρίας. Σε απάντηση, η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να κρατήσουν το PYD έξω από την προτεινόμενη από την Τουρκία ασφαλή ζώνη.
Η ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΑΣ
Στα νοτιοδυτικά σύνορα της Συρίας, η Ιορδανία επιχειρεί επίσης να χαράξει μια σφαίρα επιρροής. Για χρόνια, οι Υπηρεσίες πληροφοριών της Ιορδανίας, οι οποίες συνεργάζονται στενά με τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν ακολουθήσει ενεργά και συνεργάστηκαν με τους αντάρτες στο νότιο τμήμα της Συρίας. Καθώς η σύγκρουση επιδεινωνόταν, οι Ιορδανοί αξιωματούχοι βρίσκονταν όλο και περισσότερο μέσα σε μια κατάσταση μη-νίκης. Αν οι αντάρτες καταλάμβαναν την Δαμασκό, θα ήταν σχεδόν βέβαιο περισσότερο χάος μόλις 60 μίλια από τα ιορδανικά σύνορα. Αν κέρδιζε ο Άσαντ και προσπαθούσε να ξαναπάρει τον νότο, χιλιάδες άλλοι πρόσφυγες θα άρχιζαν να καταφθάνουν στην Ιορδανία. Και, δεδομένης της έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού του καθεστώτος Άσαντ, η Συρία θα εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά ασταθής. Εάν η χαοτική διαίρεση της χώρας εξακολουθήσει, η συνεχιζόμενη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς και η εξάρτηση από το Ιράν θα ωθήσει περαιτέρω τους αντάρτες της Συρίας στα χέρια των ριζοσπαστικών τζιχαντιστών όπως το ISIS, ένα πρόβλημα που καμία χώρα δεν θέλει σε κοντινή απόσταση.
Σύριοι διαδηλωτές που ζουν στην Ιορδανία καίνε παπούτσια συμβολίζοντας το Ιράν, τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ, την Ρωσία και την Κίνα κατά την διάρκεια μιας διαμαρτυρίας ενάντια στην δολοφονία τουλάχιστον 108 ανθρώπων στην συριακή πόλη Χούλα, έξω από την συριακή πρεσβεία στο Αμμάν, στις 31 Μαΐου 2012. MUHAMMAD HAMED / REUTERS
Μια ανταπόκριση των Financial Times [2] που δημοσιεύθηκε στις 29 Ιουνίου για να συμπέσει με την τουρκική ανακοίνωση περί μιας δυνητικά ασφαλούς περιοχής, δείχνει ότι η Ιορδανία σχεδιάζει να δημιουργήσει δική της ανθρωπιστική ουδέτερη ζώνη στο εσωτερικό της Συρίας σε απάντηση των απωλειών του καθεστώτος Άσαντ στις μάχες και λόγω του φόβου της επέκτασης του ISIS στη νότια Συρία. Οι ακριβείς λεπτομέρειες του σχεδίου παραμένουν αποσπασματικές. Στις 14 Ιουνίου, ο βασιλιάς Αμπντάλα της Ιορδανίας δεσμεύτηκε να «υποστηρίξει» τις φυλές της νότιας Συρίας και του δυτικού Ιράκ για να προστατεύσει την Ιορδανία από το ISIS, κάτι που ερμηνεύθηκε ευρέως ότι σήμαινε πως θα τους οπλίσει. Αλλά στις 30 Ιουλίου, η ιορδανική κυβέρνηση εξέδωσε ένα δελτίο Τύπου λέγοντας ότι οι παρατηρήσεις του βασιλιά «παρερμηνεύτηκαν».
Ανεξάρτητα από αυτά, η ανακοίνωση ακολούθησε μια συζήτηση στον ιορδανικό Τύπο για τα Χασεμιτικά συμφέροντα στη νότια Συρία, τα οποία χρονολογούνται από την Μεγάλη Αραβική Εξέγερση του 1916-18. Παραδοσιακά, η σφαίρα επιρροής της Ιορδανίας συμπίπτει περίπου με το Houran, το ηφαιστειακό οροπέδιο νότια της Δαμασκού, που βρίσκεται στα σύνορα Συρίας-Ιορδανίας. Με το να στηρίζεται σε μαχητές και μέλη φυλών που ζουν στο Houran, με τους οποίους οι Ιορδανοί έχουν συγγένεια, η Ιορδανία κράτησε με επιτυχία το ISIS έξω από τη νότια Συρία (μέχρι στιγμής) και κράτησε υπό έλεγχο την al-Nusra, της οποίας η νότια ηγεσία επίσης κατάγεται από την περιοχή Houran,. Μερικοί Ιορδανοί μέχρι που επιμένουν ότι οι τοπικοί ηγέτες της Nusra θα μπορούσαν να «ξεφλουδιστούν» από πιο μετριοπαθή τάγματα.
ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
Η σφαίρα επιρροής της Ιορδανίας στην Συρία επικαλύπτει μερικώς αυτήν του Ισραήλ, το οποίο είναι όλο και περισσότερο ανήσυχο για το πολιτικό και στρατιωτικό κενό στα ανατολικά των συνόρων του Γκολάν. Για χρόνια, το Ισραήλ έχει εμπλακεί ήσυχα με ομάδες ανταρτών στη νότια Συρία, παρείχε εκτενή ιατρική υποστήριξη σε όσους προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις μάχες, και ανεχόταν τις αποδυναμωμένες δυνάμεις του καθεστώς Άσαντ στο βόρειο Γκολάν. Το Ισραήλ και η Ιορδανία μοιράζονται κοινούς στόχους στο νότιο τμήμα της Συρίας, κυρίως να κρατήσουν το ISIS και το Ιράν έξω από το Houran και την Quneitra. Αλλά οι πολιτικές επιλογές του Ισραήλ έχουν περιοριστεί από δύο σκληρές πραγματικότητες: Πρώτον, ότι οι πιο αποτελεσματικές μονάδες ανταρτών στη νότια Συρία είναι τζιχαντιστικές, οι οποίες ουσιαστικά είναι αντίθετες με το κράτος του Ισραήλ, και, δεύτερον, ότι ο μόνος τρόπος που το καθεστώς Άσαντ, το οποίο το Ισραήλ είχε γενικά ανεχθεί, μπορεί να ξαναπάρει το σύνολο της νότιας Συρίας είναι με άμεση βοήθεια από το Ιράν, που είναι ο πρωταρχικός στρατηγικός εχθρός του Ισραήλ.
Ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας κρατούν τις θέσεις τους στο χωριό Δρούζων Majdal Shams στα Υψώματα του Γκολάν, καθώς διαδηλωτές φαίνονται στην συριακή πλευρά των ισραηλινο-συριακών συνόρων, στις 5 Ιουνίου 2011. NIR ELIAS / REUTERS
Ορισμένοι Ισραηλινοί βλέπουν μια πιθανή μέση οδό μέσω των Δρούζων, μιας εθνικής μειονότητας που κατοικεί σε αμφότερες την Συρία και το Ισραήλ και των οποίων οι θρησκευτικοί αδελφοί είναι ιστορικά κοντά στο καθεστώς Άσαντ. Κατά την διάρκεια του τελευταίου έτους, πολλοί Ισραηλινοί αξιωματούχοι έδειξαν ήσυχα ότι οφείλουν χρέος στους Δρούζους για την υπηρεσία τους στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις. Η προσέγγιση των Δρούζων περιπλέκεται από το γεγονός ότι ορισμένοι Δρούζοι συμμετέχουν ενεργά στις εμπνευσμένες από την Χεζμπολάχ επιθέσεις με αυτοσχέδια εκρηκτικά κατά μήκος του φράχτη του Γκολάν. Όμως, μια σειρά από υποχωρήσεις του καθεστώτος Άσαντ από περιοχές των Δρούζων κατά την διάρκεια των τελευταίων μηνών φέρεται να έχει προκαλέσει κάποιους Δρούζους να ψάξουν για εναλλακτικές λύσεις ώστε να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους απέναντι στους τζιχαντιστές.
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΙΡΑΝ
Η πολυεπίπεδη προσπάθεια του Ιράν να υποστηρίξει το καθεστώς του Άσαντ έχει χαράξει την αναμφισβήτητα μεγαλύτερη σφαίρα επιρροής στην Συρία. Με βάση έξω από τον Λίβανο, η υποστηριζόμενη από το Ιράν, Χεζμπολάχ, δραστηριοποιείται στην συνοριακή περιοχή Qalamoun και στις βόρειες και νότιες εκστρατείες του καθεστώτος Άσαντ. Οι Ιρακινοί και Αφγανοί Σιίτες μαχητές που εισήχθησαν από την Τεχεράνη συμμετέχουν ενεργά στις ίδιες εκστρατείες. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της ιρανικής επιρροής έχει έρθει μέσω της Ιρανικής Επαναστατικής Φρουράς και των δραστηριοτήτωνς των Δυνάμεων Quds για την ανάπτυξη των παραστρατιωτικών δυνάμεων της Συρίας, οι οποίες σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, είναι πλέον τόσο μεγάλες όσο και ο συριακός στρατός. Αυτό έρχεται να προστεθεί σε περίπου 6 δισ. δολάρια ετήσιας οικονομικής και ενεργειακής υποστήριξης από την Τεχεράνη, που βοήθησε στηρίξει ό, τι έχει απομείνει από το καθεστώς του Άσαντ.
Το κίνητρο του Ιράν για αυτό που, σύμφωνα με τις περισσότερες εκτιμήσεις είναι η μεγαλύτερη ξένη επέμβαση στην Συρία, είναι να εξασφαλίσει έναν σίγουρο διάδρομο για όπλα στην Χεζμπολάχ στον Λίβανο, να διατηρήσει μια παρουσία στα υψίπεδα του Γκολάν για να επιτεθεί στο Ισραήλ, και να εξασφαλίσει ότι αυτό που έχει απομείνει από το καθεστώς Άσαντ θα ακολουθεί τα στοιχήματα του Ιράν. Παρά τις πρόσφατες ήττες του καθεστώτος Άσαντ, ακόμη και οι μετριοπαθείς στο Ιράν λένε ότι η υποστήριξή τους στο καθεστώς μπορεί να ξεπεράσει εκείνη των ανταρτών.
Ένα ουράνιο τόξο φαίνεται πάνω από έναν ισλαμιστή μαχητή της Ahrar al-Sham στην πρώτη γραμμή στην πόλη Idlib στην βόρεια Συρία, όπου ανακοίνωσε μια μάχη για την απελευθέρωση της πόλης από δυνάμεις πιστές στον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ, στις 20 Μαρτίου 2015. KHALIL ASHAWI / REUTERS
ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ
Παρ’όλο που δεν έχουν μια εδαφική βάση, τα αραβικά κράτη του Κόλπου, τα οποία κατά κύριο λόγο αναζητούν μια αντιστάθμιση του Ιράν, έχουν δημιουργήσει επιρροή στην Συρία με την υποστήριξη των τουρκικών και ιορδανικών προσπαθειών να εξοπλίσουν ομάδες ανταρτών. Όταν το καλοκαίρι του 2012 ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, αποφάσισε να μην οπλίσει την μετριοπαθή συριακή αντιπολίτευση, οι χώρες του Αραβικού Κόλπου παρενέβησαν για να χρηματοδοτήσουν άμεσα ισλαμιστικές και μετριοπαθείς ομάδες στην Συρία. Μερικά από αυτά τα κεφάλαια έφτασαν στα χέρια εξτρεμιστών, οι οποίοι εξαπλώθηκαν γρήγορα στις περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση στην Συρία.
Ανησυχώντας για την άνοδο των εξτρεμιστών, αραβικές χώρες του Κόλπου όπως το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία υποστήριξαν δημοσίως τις αμερικανικές, τουρκικές και ιορδανικές προσπάθειες το 2014 να τερματίσουν την υποστήριξη προς τους ισλαμιστές και τους τζιχαντιστές στην Συρία. Ωστόσο, έκτοτε, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία μόνο αύξησαν τα χρήματα που στέλνουν στην Συρία. Οι ακριβείς δέκτες είναι ασαφείς, αλλά φαίνεται ότι οι χώρες του Κόλπου υποστηρίζουν κυρίως μετριοπαθείς και ισλαμιστικές ομάδες, ενώ ανέχονται τον συντονισμό αυτών των παρατάξεων με τζιχαντιστές όπως η Ahrar al-Sham και η Nusra στην Jaysh Al Fateh, ή αλλιώς τον Στρατό της Κατάκτησης. Η ομάδα αυτή έχει αποδειχθεί μια τεράστια πρόκληση για το καθεστώς Άσαντ στην βόρεια και τη νότια Συρία.
ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΟ ΕΔΑΦΟΣ
Ο χάρτης της Συρίας αλλάζει μέρα με τη μέρα. Οι γείτονές της έχουν φέρει τις δικές τους πολιτικές, στρατιωτικές και θρησκευτικές εντάσεις στον εμφύλιο πόλεμο εκεί, κάτι που τον έκανε πιο περίπλοκο και αιματηρό. Παρά τις πρόσφατες διπλωματικές προσπάθειες, μια συμφωνία μεταξύ του Ιράν, του Ισραήλ, της Ιορδανίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας για το τι πρέπει να γίνει στην Συρία φαίνεται απίθανη σε σύντομο χρόνο, όπως [απίθανη είναι] και μια χαλάρωση των σκληροπυρηνικών θέσεων τόσο του καθεστώτος Άσαντ όσο και των τζιχαντιστών όπως το ISIS και η Nusra.
Όμως, η δημιουργία περιφερειακών σφαιρών επιρροής όντως ανοίγει κάποιες δυνατότητες για την διπλωματία, κάτι που ο Ομπάμα υπαινίχθηκε στις παρατηρήσεις του μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας με το Ιράν, σχετικά με συνομιλίες με την Τεχεράνη για «μια πολιτική μετάβαση που θα κρατήσει την χώρα ανέπαφη και δεν θα τροφοδοτήσει την περαιτέρω ανάπτυξη του ISIL και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων». Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, γειτονικές χώρες και περιφερειακές δυνάμεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους για να απομονώσουν και να τιμωρήσουν τις πιο ακραίες ομάδες στις περιοχές τους. Αυτό θα απαιτήσει από τον Λευκό Οίκο να ενορχηστρώσει μια εξισορροπητική πράξη σύναψης πολιτικών συμφωνιών με τις γειτονικές χώρες και περιφερειακούς φορείς σε ακανθώδη ζητήματα όπως ο ρόλος του προέδρου Άσαντ, τα μέσα για την αποχώρησή του, και τι θα σημαίνει μια μετάβαση στην Συρία. Και, σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία, σε κάθε χώρα θα πρέπει να δοθεί ένας βασικός ρόλος για την επιβολή της.
Για να ανοίξει η πόρτα στην δυνατότητα αυτή, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η Συρία είναι ένα κατεστραμμένο κράτος που δεν θα διορθωθεί σύντομα -κάτι που έχουν δείξει απροθυμία να κάνουν. Αλλά το να αναγνωριστούν οι περιφερειακές σφαίρες επιρροής στην Συρία και η συνεργασία με τους γείτονες της Συρίας (αντί με την Ρωσία σε μια ακόμα «από τα πάνω προς τα κάτω» προσπάθεια για ειρηνευτικές συνομιλίες) ώστε να σταθεροποιηθεί κάθε κομμάτι του παζλ, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα ζωτικής σημασίας πρώτο βήμα για να την ξανακάνουν χώρα.
* Ο ANDREW J. TABLER είναι βασικός συνεργάτης στο Washington Institute for Near East Policy και συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο In the Lion’s Den: An Eyewitness Account of Washington’s Battle with Syria. Μπορείτε να τον ακολουθείτε στοTwitter @andrewtabler.
Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/syria/2015-08-11/new-great-game
Σύνδεσμοι:
[1] http://www.foreignaffairs.gr/articles/70456/michael-tanchum/o-stratigiko...
[2] http://www.ft.com/cms/s/0/ead1961a-1e38-11e5-ab0f-6bb9974f25d0.html#axzz...
