Από το Μυστήριο
Η σημερινή (που ξεκίνησε χθες...) συνεδρίαση της Βουλής αποτελεί ένα όνειδος για την Δημοκρατία, το πολιτικό σύστημα και τους Έλληνες πολίτες.
Τα όσα διαδραματίστηκαν και ειπώθηκαν δείχνουν με τον πιο απόλυτο και βίαιο τρόπο ότι το πολιτικό δυναμικό της χώρας ουχί μόνο είναι ανεπαρκέστατο, αλλά επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό.
Η μεθόδευση, η διαδικασία ταιριάζουν σε προτεκτοράτα της Λατινικής Αμερικής της δεκαετίας του '80 ή σε πρώην κομμουνιστικές χώρες της δεκαετίας του '90. Διότι και η Ελλάδα μέχρι την αποπληρωμή των δανείων της, προτεκτοράτο θα είναι.
Το σημαντικό όμως είναι ότι όσα ψηφίστηκαν χθες (σε συνέχεια όσων ψηφίστηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις), διαλύουν τη μεσαία τάξη, τη ραχοκοκαλιά, όχι μόνο της ελληνικής οικονομίας, αλλά κυρίως της Δημοκρατίας σε αυτόν τον τόπο. Διότι η ουσία είναι τα μέτρα που ψηφίστηκαν και όχι τα καραγκιοζιλίκια των γνωστών ημίτρελων.
Η βίαιη μετατροπή των εκατοντάδων χιλιάδων ελεύθερων επαγγελματιών, μεσαίων και μικρών επιχειρηματιών σε υπαλλήλους αποτελεί μείζον θέμα Δημοκρατίας. Η υπαλληλοποίηση, εκτός των οικονομικών συνεπειών, θα στερήσει την ελεύθερη κρίση και τη δυνατότητα του εκλέγεσθαι από τους αντιπροσώπους της μεσαίας τάξης, προς όφελος των εκπροσώπων των ολιγοπωλίων.
Η ψήφιση των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων μέτρων από την οιονεί αριστερή κυβέρνηση αποδεικνύει ότι ο πρωθυπουργός της χώρας (με το "π" μικρό...) είναι απολύτως επικίνδυνος, καθώς μόνο μέλημά του είναι η παραμονή στην εξουσία. Είτε επειδή δεν αντιλήφθηκε που οδηγεί η πολιτική του, είτε επειδή το είχε αντιληφθεί και εκουσίως οδήγησε την χώρα σε νέο σκληρότερο Μνημόνιο, το αποτέλεσμα είναι ότι ο εν λόγω είναι εθνικά ακατάλληλος.
Με αυτό το πολιτικό δυναμικό δεν πάμε πουθενά. Κατέστρεψε την χώρα, φτώχυνε τους πολίτες και το κράτος, υποδούλωσε την Ελλάδα για μία τουλάχιστον γενεά στους δανειστές. Δυστυχώς όμως, δεν διαφαίνεται εναλλακτική επιλογή από τα σπλάχνα της κοινωνίας. Ας ελπίσουμε, προς το παρόν.
Βέβαια, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι και με αυτόν τον λαό δεν υπάρχει ελπίδα. Ένα λαό εκτός τόπου και χρόνου επί δεκαετίες. Γιατί ο λαός δεν αλλάζει με μαγικό ραβδί. Χρειάζεται να περάσουν γενεές μέσω της εκπαιδεύσεως για να αλλάξει νοοτροπία και αντιλήψεις.
Λυπάμαι, αλλά δεν ελπίζω πια σε τίποτε.
Είτε εντός ευρώ, είτε εκτός, είτε με γουάν ή λεκ, οι παθογένειες αυτού του πολιτικού συστήματος και αυτής της κοινωνίας δεν επιτρέπουν στην Ελλάδα να σταθεί ξανά στα πόδια της με αξιοπρέπεια για απροσδιόριστο, αλλά σίγουρα πολύ μεγάλο, χρονικό διάστημα...
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
