Από το Μυστήριο
Εν αντιθέσει με τους περισσότερους, πιστεύω ότι έπρεπε να γίνουν εκλογές το Σεπτέμβριο και ότι ο Τσίπρας ορθώς έπραξε, για πρώτη φορά ίσως κατά το διάστημα που πρωταγωνιστεί στο πολιτικό στερέωμα.
Η κατάσταση με την εσωκομματική αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ που πλειοδοτούσε σε λαϊκισμό και ανευθυνότητα έναντι των πρώην συντρόφων της, δεν μπορούσε να συνεχιστεί άλλο. Καθώς λοιπόν το Μνημόνιο ΙΙΙ αποτελεί πια νόμο του κράτους χάρη στην ψήφο των μέχρι πρότινος μοναδικών μνημονιακών κομμάτων, ΝΔ - Ποταμιού - ΠΑΣΟΚ, αλλά και των εσχάτως μνημονιακών, ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ, η χώρα απαιτούσε καθαρές λύσεις. Η οικονομία μετά τη λαίλαπα των τελευταίων έξι μηνών και κυρίως των capitals controls, δεν άντεχε περεταίρω ακυβερνησία, και τη λύση όφειλε να την δώσει ο πάνσοφος ελληνικός λαός που έχει επιδείξει τη σοφία του πολλάκις, προσφάτως αλλά και στο παρελθόν.
Υπό μία όμως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση:
Αυτός ο πάνσοφος ελληνικός λαός να συνεχίσει το σερί των μοναδικά επιτυχημένων επιλογών του ψηφίζοντας για ένα ακατανόητο λόγο το ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα, ούτως ώστε να στερήσει από τον Τσίπρα και τους συν αυτώ την οιανδήποτε δικαιολογία ή αφορμή να μην εφαρμόσουν στην πράξη, όσα εκείνοι συμφώνησαν με τους δανειστές και έφεραν προς ψήφιση στην Βουλή, εκών άκων, ενώπιον του άμεσου κινδύνου για άτακτη χρεοκοπία της χώρας. Ο Τσίπρας, όντας μακράν ο πιο λαϊκιστής, αποτυχημένος και ανίκανος πρωθυπουργός στην πρόσφατη ιστορία της χώρας (διότι αν η καταστροφή που προκάλεσε δεν οφείλεται σε ανικανότητά του, οι ευθύνες του δεν είναι μόνο πολιτικές), θα πρέπει να πιει το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους, εφαρμόζοντας όσα ευκόλως καταδίκαζε, και συμμαχώντας με εκείνους που λοιδορούσε ως προδότες.
Είναι πλέον βέβαιο ότι στην περίπτωση που η ΝΔ ανακηρυχθεί πρώτο κόμμα, οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ θα βρουν πάτημα να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια, αφορίζοντας συνάμα τα κόμματα που θα κληθούν να υλοποιήσουν τα συμφωνηθέντα επιτεύγματα της "πρώτης φοράς Αριστέρας". Η ΝΔ μόνη της είναι αδύνατο να σηκώσει το βάρος υλοποίησης του νέου Μνημονίου, πόσω μάλλον όταν η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού δυναμικού της δεν δύναται να θεωρηθεί και ιδιαιτέρως ελπιδοφόρο και ικανό (sic)...
Υπό την προϋπόθεση λοιπόν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρωτεύσει (ενδεχόμενο όχι τόσο βέβαιο, όσο ήταν προ ενός μηνός, αφού οι νεοκομμουνιστές του Λαφαζάνη και οι φανατικοί - ξανά sic - της Ζωής έχουν αποκτήσει δυναμική στερώντας κρίσιμες ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ), το πιο πιθανό σενάριο είναι ο σχηματισμός ενός μεγάλου συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ στα πρότυπα της Γερμανίας με Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλιστές. Άλλωστε, οι Γερμανοί είναι που πιέζουν, αν δεν επιβάλλουν κιόλας, την εν λόγω συγκυβέρνηση. Η ψήφιση του Μνημονίου ΙΙΙ και η μέχρι σήμερα διατήρηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τις ψήφους της ΝΔ δείχνει ότι το σενάριο αυτό μπορεί να ευδοκιμήσει, έστω και δύσκολα. Έχει επίσης τις ευλογίες του εγχώριου κεφαλαίου, αλλά και μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης, η οποία αρέσκεται να αυτοχαρακτηρίζεται ως μετριοπαθής και συναινετική, στα εύκολα, βεβαίως.
Εναλλακτικά, και στην περίπτωση που οι δανειστές επιθυμούν να παραμείνει η ΝΔ ως κυβερνητική εφεδρεία, ο κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το Ποτάμι, μετά τη στροφή του Αλέξη προς τον ρεαλισμό και τη σοσιαλδημοκρατία, και του Σταύρου προς την κυβερνησιμότητα (sic X 3).
Σε κάθε πάντως περίπτωση ο κρίσιμος παράγοντας των εκλογών θα είναι αν οι Λαφαζάνης και Ζωή κατορθώσουν να καρπωθούν και πόσο, τις ψήφους του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και του εν γένει αντιμνημονιακού ρεύματος. Ευνόητο είναι ότι όσο πιο μεγάλο είναι το ποσοστό που θα λάβουν, τόσο λιγότερες θα είναι οι πιθανότητες να κυβερνήσει ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το λόγο λοιπόν έχει ξανά ο πάνσοφος ελληνικός (για τρίτη φορά φέτος, με την ελπίδα να μην γίνει τέταρτη), ο οποίος έχει για ακόμη μία φορά την ευκαιρία να καταπλήξει τα πλήθη, επαναλαμβάνοντας για νιοστή φορά τα ίδια λάθη που τον έχουν φέρει στο χείλος της καταστροφής.
Δεν έχω δε καμία αμφιβολία ότι το μοναδικό αυτό σερί του θα συνεχιστεί.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
