Υπό Ανωνύμου του Έλληνος
Γιατί λοιπόν σε Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία δεν υπάρχει Χ.Α.
1ον. Λόγοι που ανάγονται σε χρόνο πριν την κρίση:α) Η πτώση της δικτατορίας στην Πορτογαλία έγινε με τον Στρατό συμπράττοντα (στην Ισπανία με το Θρόνο) και όχι υπό το βάρος καταστροφής, απρόθυμα ή/και σε αντίθεση (σε κάποια τμήματά του, τουλάχιστον), όπως εδώ - η Πορτογαλία δεν είχε και εμφύλιο, ούτε ισχυρή επιρροή Παλατιού, ούτε εθνική τραγωδία που συνόδευσε την πτώση της δικτατορίας της, το ίδιο και η Ισπανία.
Κατά συνέπεια στην Ελλάδα υπήρχε ήδη ενσωματωμένο στα μεγάλα πολιτικά κόμματα (και προσοχή όχι μόνο στη ΝΔ) ένα αξιοσημείωτο "ακροδεξιό" κοινό τέτοιας προέλευσης και καθαρά πελατειακής προέλευσης (ευνοούμενοι της Αυλής, αξιωματούχοι Χούντας / ανώμαλων περιστάσεων, φρικιαστικά πληγέντες από τον ΔΣΕ στον εμφύλιο, απόγονοι ακραίων ομάδων, ΤΑ κλπ) σε λανθάνουσα κατάσταση, το οποίο υπό τις κατάλληλες συνθήκες κρίσης αναζήτησε ανάγκη αυτόνομης έκφρασης, υποβαθμίζοντας το ναζιστικό παρελθόν βασικών στελεχών της ΧΑ, που για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν κρυβόταν. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι το 1/3 σχεδόν της ΚΟ της ΧΑ έχει τέτοια κοινωνική/οικογενειακή προέλευση (Παππάς, Μπαρμπαρούσης κλπ).
β) το υπόλοιπο, πλειοψηφικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ριζοσπαστικοποιήθηκε απότομα κυρίως λόγω της τραγωδίας της Κύπρου και του εξευτελισμού της έννοιας πατριωτισμός από την Χούντα και επέδειξε μάλλον φιλική στάση στην αριστερή/ριζοσπαστική βία και το ΠΑΣΟΚ απίστευτη ανοχή, επηρεάζοντας και τη ΝΔ σε αντίστοιχη στάση.
Στην Ιρλανδία, αντίθετα, που είχε μακρά παράδοση ένοπλης βίας (και στα δύο κομμάτια της) η στάση του κόσμου ήταν αντίθετη.
γ) Χρόνο με το χρόνο συσσωρεύονταν στις παρυφές του εκλογικού σώματος λούμπεν, κυρίως, στοιχεία, καθώς και νέοι ψηφοφόροι που ούτε αισθάνονταν κοντά στα μεγάλα κόμματα εξουσίας, ούτε εκφράζονταν πια από αυτά μετά το Δεκέμβρη 2008 - σημείο καμπής για την πολιτικής τους στάση.
δ) Οι μεταναστευτικές ροές μόνο στην Ελλάδα ήταν τόσο ανοργάνωτες και ανεξέλεγκτες, λόγω γεωγραφικής θέσης.
ε) Καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν είχε τέτοια διάχυση λαϊκισμού, να θεωρείται δηλαδή, "δίκιο του εργάτη" κάθε λογικό ή παράλογο αίτημα και οι πολιτικές δυνάμεις να είναι υποχρεωμένες να τα ικανοποιούν.
2ον. Λόγοι που ανάγονται στην κρίση.
α) Η επαμφοτερίζουσα στάση των κομμάτων απέναντι στο Μνημόνιο: συνεχείς εκλογικές διαδικασίες βάσης απενοχοποίησαν και αξιοποίησαν εκλογικά αυτό το κοινό, ανεβάζοντάς το από το υπόγειο στην ταράτσα, συντηρώντας στο υποσυνείδητο ανεδαφικές προσδοκίες και συντηρώντας το εκεί: μετά κανείς δεν μπορούσε να το κατεβάσει.
β) Η ανοχή στην αριστερή βία, σε συνδυασμό με την καταναλωτική ευμάρεια, που δεν επιτυγχανόταν πάντα με "ευθείς" τρόπους, οδήγησε σε μια αποχαύνωση: ότι δηλαδή, μάγκας είναι όποιος βαρέσει ή χτυπήσει περισσότερο από τα συνήθη μέτρα της Αριστεράς. Εκεί οφείλεται και η εκλογή βουλευτών, όπως ο Η. Κασιδιάρης
γ) Η κατάρρευση του παραδοσιακού δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ απολύτως, και της ΝΔ σε κάποιο βαθμό, που τροφοδότησε και αυτό τη ΧΑ με απελπισμένους ανθρώπους που είχαν μάθει να κάνουν "τη δουλειά τους αλλιώς" και ως εκ θαύματος έπαψαν να μπορούν.
δ) Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό: οι πολιτικές δυνάμεις αλλού συσπειρώθηκαν, μπροστά στην κρίση, στην Ελλάδα κατακερματίστηκαν ακόμα περισσότερο...
Ανωνύμου του Έλληνος
