Από το Μυστήριο
Καθώς οι επικεφαλής της Χ.Α. είναι πια υπό κράτηση, θεωρώ ότι θα πρέπει να μας απασχολήσουν ως κοινωνία και ως έθνος οι αιτίες που οδήγησαν στην γιγάντωση της απήχησης της νεοναζιστικής αυτής οργάνωσης.
Γιατί όταν δημοσκοπικά έστω, η Χ.Α. εμφανίζεται να λαμβάνει ακόμη και το 15% του ελληνικού λαού, εγείρονται τεράστια ζητήματα για τον τρόπο που σκέφτεται, επιλέγει και πολιτεύεται ο ελληνικός λαός. Θα πρέπει λοιπόν να αποτελέσει μείζον θέμα προβληματισμού, πως ένα περιθωριακό κόμμα που διαχρονικά λάμβανε πολύ κάτω από το 1% των ψήφων, κατόρθωσε να συγκεντρώσει 450.000 ψήφους.
Αναμφισβήτητα η Χ.Α. ανδρώθηκε και γιγαντώθηκε κατ’ αρχήν λόγω της ανεπανάληπτης οικονομικής κρίσης των τελευταίων 3-4 ετών που οδήγησε δεκάδες χιλιάδες απογοητευμένους και εξοργισμένους με το υπάρχον πολιτικό σύστημα στην αγκαλιά της. Επίσης η αθρόα, ανεξέλεγκτη και ανεμπόδιστη είσοδο εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών από το 2004 και μετά που κατέστησαν αδύνατη τη ζωή των Ελλήνων που ζούσαν στο κέντρο των Αθηνών (εγκληματικότητα, παντελής έλλειψη καθαριότητας κλπ), ώθησε πολλούς να επιλέξουν τη «λύση» που πρότεινε η Χ.Α. για το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης. Τελευταία, αλλά εξίσου σημαντική παράμετρος αποτέλεσε η κυριαρχία των ακροαριστερών και αναρχικών στους δρόμους που έπεισε πολλούς, κυρίους νέους από τον δεξιό χώρο, ότι πρέπει να απαντήσουν δυναμικά.
Και οι τρεις λοιπόν παράγοντες εξηγούν μεν την άνοδο της Χ.Α. αλλά δεν απαντούν στο καίριο ερώτημα γιατί η γιγάντωση ενός νεοναζιστικού, ή έστω ακροδεξιού, κόμματος, αποτελεί ελληνικό και μόνο φαινόμενο.
Στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία έχει επιβληθεί μνημόνιο (ενδεχομένως πιο ήπιο) και η εργατική, αλλά και μεσαία τάξη είναι σε καθίζηση. Η Ισπανία έχει πάνω από 25% ανεργία, το κυβερνόν κόμμα μαστίζεται από οικονομικά σκάνδαλα και η φούσκα των ακινήτων έχει σκάσει. Στην Ιταλία οι οικογενειακές επιχειρήσεις κλείνουν κατά χιλιάδες και η ανεργία στο νότο της χώρας είναι σε επίπεδα ελληνικά και ισπανικά. Και στις τέσσερις χώρες οι νέοι τους μεταναστεύουν μαζικά στο εξωτερικό, ενώ αντιμετωπίζουν επίσης οξύ πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες.
Γιατί όμως, ενώ οι χώρες αυτές αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με την Ελλάδα πουθενά δεν εμφανίστηκε νεοναζιστικό κόμμα αντίστοιχης δυναμικής με της Χ.Α. Πόσω μάλλον όταν οι μεσογειακές αυτές χώρες έχουν ιστορικό φασιστικών καθεστώτων. Η Πορτογαλία είχε χούντα από το 1926 μέχρι το 1974, η Ισπανία από το 1939 έως το 1975, ενώ η Ιταλία οι νοσταλγοί του Μουσολίνι εμφανίζονται μέχρι σήμερα στο προσκήνιο. Τα εκεί ακροδεξιά κόμματα βρίσκονται στο περιθώριο.
Γιατί μόνο στην Ελλάδα τα υπαρκτά αυτά προβλήματα οδήγησαν δυσανάλογα μεγάλο μέρος του λαού της να εκφραστεί μέσω ενός τόσο ακραίου κομματικού μορφώματος.
Ενώ είναι απολύτως βέβαιο ότι και οι Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιρλανδοί και Ιταλοί είναι εξοργισμένοι με το πολιτικό σύστημα της χώρας που τους οδήγησε στην ανέχεια, μόνο οι Έλληνες εξέφρασαν βιαίως την οργή τους. Πιθανώς για τον ίδιο λόγο που ένα άλλο μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού έχει επίσης επιλέξει να εκφράζεται ακραία δια της ριζοσπαστικής ακροαριστεράς. Αδυνατώντας πια να ανεχθούμε ο ένας τον άλλον, έχουμε επιλέξει τη λύση της βίας στα προβλήματά μας.
Θεωρώ πάντως ότι μόνο όταν απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, θα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την πορεία της χώρας. Και πρέπει να απαντήσουμε, ειδάλλως θα απαντήσει η Ιστορία ερήμην μας.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
