Ξανά στον δρόμο τής δημοκρατίας
Γιατί είναι σημαντική για τις Μαλδίβες η επάνοδος στην εξουσία τού Mohamed Nasheed
Eric Randolph
(Πηγή : http://foreignaffairs.gr)
Οι περισσότεροι από τα εκατομμύρια τουρίστες που επισκέπτονται τις Μαλδίβες κάθε χρόνο φεύγουν χωρίς να πάρουν ούτε καν μια γεύση από την πολιτική βία που έχει συγκλονίσει την χώρα τα τελευταία χρόνια.
Αν κάποιος πίνει κοκτέιλ στα απομονωμένα θέρετρα του νησιού, είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί ότι οι νησιώτες κυβερνώντο, μέχρι πριν από πέντε χρόνια, από τη μακροβιότερη δικτατορία της Ασίας, ότι εκατοντάδες έχουν τραυματιστεί σοβαρά σε διαδηλώσεις, ότι τουλάχιστον ένας υψηλά ιστάμενος πολιτικός μαχαιρώθηκε θανάσιμα στο δρόμο τα τελευταία χρόνια, και ότι σκληροπυρηνικοί πολιτικοί ισλαμιστές βοήθησαν στην ανατροπή του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου τής χώρας μόλις πέρυσι.
Μπορεί επίσης να είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι αυτό που συμβαίνει εδώ έχει σημασία για τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά, η σταθερότητα στις Μαλδίβες - μια σουνιτική μουσουλμανική χώρα 300.000 ανθρώπων διάσπαρτων σε σχεδόν 1.200 νησιά που βρίσκονται στη μέση τού Ινδικού Ωκεανού - είναι σημαντική. Η χώρα βρίσκεται σε έναν μείζονα εμπορικό δίαυλο μεταξύ τής Ανατολικής Αφρικής και της Κίνας, και θα μπορούσε να λειτουργήσει είτε ως προπύργιο κατά της πειρατείας και του λαθρεμπορίου είτε ως μέρος του προβλήματος. Το παράδειγμά της καταδεικνύει, επίσης, τον κίνδυνο από το ισλαμικό αντάρτικο που διαδίδεται -με την χρηματοδότηση από Σαουδάραβες κληρικούς- σε άλλοτε μετριοπαθείς μουσουλμανικές χώρες, απειλώντας ενδεχομένως γειτονικά κράτη όπως η Ινδία. Τέλος, καθώς οι Μαλδίβες οργανώνουν τις πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές, δίνουν σημαντικά διδάγματα σε άλλες χώρες που βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο. Πράγματι, οι προκλήσεις που αντιμετώπισε από την θέσπιση του νέου συντάγματος το 2008 και μετά – αντιμετωπίζοντας την κληρονομιά τού αυταρχικού παρελθόντος και διευθετώντας τις απειλές που απελευθερώθηκαν με την δημοκρατία - αντανακλούν εκείνες των άλλων χωρών που υποβάλλονται σε ταχεία αλλαγή, από τη Βιρμανία ως την Αίγυπτο και πέραν αυτών.
Ο GAYOOM ΕΦΥΓΕ
Επί τρεις δεκαετίες ως το καλοκαίρι του 2008, τις Μαλδίβες κυβέρνησε ένας άνθρωπος: ο Maumoon Abdul Gayoom. Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του - η διαρκέστερη στην Ασία εκείνη την εποχή - έκανε πολλά για να ενισχύσει την τουριστική βιομηχανία, ενώ κατέστειλε βίαια κάθε υπόνοια αντιπολίτευσης, και άφηνε την φτώχεια, την ανεργία και τα ναρκωτικά να βρίσκονται στα ύψη. Έως τα μέσα του 2008, εν μέσω εντεινόμενων εγχώριων διαδηλώσεων και διεθνών επικρίσεων, συμφώνησε να θεσπίσει ένα νέο σύνταγμα, το οποίο οδήγησε στις πρώτες δημοκρατικές προεδρικές εκλογές τής χώρας και στην παραίτησή του από την εξουσία. Ο χαρισματικός Mohamed Nasheed, του οποίου το Δημοκρατικό Κόμμα των Μαλδίβων (MDP) πρωτοστατούσε στις διαμαρτυρίες κατά του Gayoom, επικράτησε εύκολα.
Ο Nasheed, ο οποίος είχε υποστεί 12 συλλήψεις, βασανιστήρια, κι έξι χρόνια στη φυλακή, θεωρούμενος ως «κρατούμενος συνείδησης» από τη Διεθνή Αμνηστία, πήρε την εξουσία καβαλώντας το κύμα της λαϊκής ευφορίας. Μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, όμως, ξαναρίχτηκε πίσω στη θάλασσα μετά από πρωτοφανώς βίαιες διαμαρτυρίες στους πολυσύχναστους δρόμους τής πρωτεύουσας του νησιού, Μαλέ.
Από την αρχή, ο Nasheed αντιμετώπιζε σοβαρά εμπόδια στη διακυβέρνησή του, κυρίως από το ντόπιο συντηρητικό λόμπι, που αποτελείται από ισχυρές προσωπικότητες των επιχειρήσεων οι οποίες είχαν πλουτίσει υπό την προστασία τού Gayoom. Υπήρχε επίσης ένα σημαντικό τμήμα τού πληθυσμού, ιδιαίτερα στα πιο απομακρυσμένα και συντηρητικά νησιά, που εξακολουθούσαν να στηρίζουν τον «πατέρα του έθνους», έναν ρόλο που ο πρώην δικτάτορας είχε καλλιεργήσει για 30 χρόνια.
Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές το Μάιο του 2009, το Κόμμα Dhivehi Rayyithunge (DRP) του Gayoom κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών, λαμβάνοντας 28 έναντι 26 του MDP. Το DRP υποστήρηξε τους νέους δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά έπεσε καθώς αντιστάθηκε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα αμφισβητούσαν την παραδοσιακή ελίτ. Το αποτέλεσμα ήταν αδιέξοδο: τον Ιούλιο του 2010, ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο τού Nasheed παραιτήθηκε απογοητευμένο από τις, όπως τις ονόμασε, «τακτικές της καμμένης γης» της αντιπολίτευσης, η οποία είχε μπλοκάρει σχεδόν κάθε πρωτοβουλία.
Τα θεσμικά όργανα της χώρας ήταν ιδιαίτερα ανθεκτικά στην αλλαγή. Η ιεραρχία τής αστυνομίας και η γραφειοκρατία της είχαν ρητά εκπαιδευτεί να θεωρούν τον Nasheed και το MDP ως ιδεολογικούς εχθρούς. Εν τω μεταξύ, ο Gayoom είχε διορίσει προσωπικά τον κάθε δικαστή. Μόνο το 40% από αυτούς είχε κάποια επίσημη νομική κατάρτιση, καθώς η απλή φοίτηση σε ισλαμικό πανεπιστήμιο του εξωτερικού, με κάποια υποχρεωτική εκπαίδευση στη σαρία, θεωρούνταν επαρκή προσόντα.
Το νέο σύνταγμα της χώρας έδωσε μια διετή προθεσμία για την επανεξέταση του Σώματος των 200 δικαστών της χώρας, προκειμένου να εντοπίσει εκείνους που δεν έχουν επαρκή προσόντα και να τους απομακρύνει από τις θέσεις τους μέχρι να επανεκπαιδευτούν. Η νεοσυσταθείσα Επιτροπή Δικαστικών Υπηρεσιών, η οποία ήταν επιφορτισμένη με τη διενέργεια της αναθεώρησης, διαπίστωσε ότι τουλάχιστον 20 δικαστές είχαν καταδικαστεί για εγκλήματα που κυμαίνονται από τη διατάραξη της δημόσιας τάξης ως την ενδοοικογενειακή βία. Ωστόσο, η κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει μόνο έξι δικαστές για επανεκπαίδευση. Ορισμένα μέλη τής επιτροπής διαμαρτυρήθηκαν για την διαφθορά και την έλλειψη διαφάνειας στη διαδικασία, αλλά ο Nasheed αγνόησε τις επικρίσεις τους, επιδιώκοντας απελπισμένα την επίτευξη μιας συμφωνίας που θα απέτρεπε μια συνολική διάλυση του δικαστικού Σώματος. Η απόφασή του αυτή θα γυρνούσε αργότερα σαν μπούμερανγκ με θεαματικό τρόπο.
Ο πρόεδρος του ανωτάτου ποινικού δικαστηρίου, Abdulla Mohamed, είχε κατηγορηθεί για διαφθορά και για άρνηση να ασκήσει δίωξη εναντίον ατόμων που βρίσκονταν κοντά στον Gayoom και το πρώην καθεστώς, αλλά δεν είχε απολυθεί. Ο Nasheed τον ανέχτηκε για λίγο, αλλά τον Οκτώβριο του 2011, ο Abdulla αρνήθηκε να απαγγείλει κατηγορίες εναντίον τού γιου τού Gayoom, Ghassan, ο οποίος είχε τεθεί υπό κράτηση για απόπειρα φόνου. Τον Ιανουάριο του 2012, απηυδισμένος ο πρόεδρος πήρε την απερίσκεπτη απόφαση να διατάξει την κράτηση του Abdulla. Αν και κάποια μορφή δράσης μπορεί να δικαιολογηθεί, η εικόνα ενός δικαστή σε συνεδρίαση που συλλαμβάνεται θεωρήθηκε από την διεθνή κοινότητα ότι υπερέβη τα εσκαμμένα, και καταδίκασε την κίνηση. Οι επικριτές τού Nasheed, επίσης, το χρησιμοποίησαν ως απόδειξη ότι είχε υπερβεί τις αρμοδιότητες του, ενισχύοντας έτσι τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις.
Από τις αρχές Φεβρουαρίου του 2012, τμήματα της αστυνομίας και του στρατού είχαν ταχθεί με τους διαδηλωτές, και ο Nasheed ανακοίνωσε την παραίτησή του. Αν και το έκανε αυτό ζωντανά στην τηλεόραση, αργότερα δήλωσε ότι η ανακοίνωση είχε γίνει «με το πιστόλι στον κρόταφο» και ότι η παραίτησή του ισοδυναμούσε με πραξικόπημα. «Η γυναίκα μου και τα δύο παιδιά μου κρύβονταν», μου είπε ο Nasheed νωρίτερα φέτος. «Ένας από τους στρατηγούς μού είπε ότι αν δεν παραιτηθώ, δεν ήξερε αν θα μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλειά τους. Δεν είχα άλλη επιλογή».
Ο Nasheed αντικαταστάθηκε από τον πρώην αντιπρόεδρό του, Mohammed Waheed Hassan, ο οποίος είχε σημαντική νομιμοποίηση στο εξωτερικό, χάρη στην προηγούμενη καριέρα του ως υπάλληλος των Ηνωμένων Εθνών. Η Διεθνής Κοινότητα δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνώρισαν γρήγορα τη νέα κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι υπαναχώρησαν δύο ημέρες αργότερα, όταν η εκπρόσωπος του State Department, Victoria Nuland ανακοίνωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «θα συνεργαστούν με την κυβέρνηση των Μαλδίβων», ακόμα κι αν «πρέπει να διευκρινιστούν οι περιστάσεις που περιβάλλουν τη μεταβίβαση της εξουσίας».
Έξι μήνες αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα Ηνωμένα Έθνη υποστήριξαν τα ευρήματα μιας Εξεταστικής Επιτροπής που υποστηριζόταν από την Κοινοπολιτεία των Εθνών, η οποία βρήκε την εναλλαγή της εξουσίας να είναι «νόμιμη και συνταγματική», και την παραίτηση Nasheed να είναι «οικειοθελής και με την ελεύθερη βούλησή του». Η Διεθνής Κοινότητα αποσιώπησε τις συνθήκες που προηγήθηκαν της παραίτησης του Nasheed - και το γεγονός ότι τουλάχιστον ένα μέλος τής εξεταστικής επιτροπής είχε αποχωρήσει από τη διαδικασία, γιατί, όπως ισχυριζόταν, είχαν αγνοηθεί βασικά στοιχεία και μαρτυρίες.
Ο Umar Naseer, ένας από τους κύριους υποκινητές των διαδηλώσεων εναντίον τού Nasheed, παραδέχτηκε αργότερα ότι ο ίδιος και μια ομάδα από μη κατονομασθέντες συνωμότες είχαν υποκινήσει σκόπιμα την εξέγερση με σκοπό την ανατροπή τού προέδρου δια της βίας. Ο Naseer, ένας πρώην αστυνομικός που έγινε ηγετικό στέλεχος του κόμματος του Gayoom, παραδέχθηκε ότι η παραίτηση του Nasheed ήταν το αποτέλεσμα «σχεδιασμού, προπαγάνδας και πολλής δουλειάς». Μιλώντας σε υποστηρικτές σε μια πολιτική διαδήλωση τον Ιανουάριο του 2013, είπε: «Πολλοί άνθρωποι μας είπαν ότι η κυβέρνηση Mohamed Nasheed δεν μπορεί να ανατραπεί με διαδηλώσεις. Είπα, όμως, ενόσω αγωνιζόμουν για την θέση τού αναπληρωτή αρχηγού τού DRP, ότι ήθελα αυτή την θέση για να ανατρέψω την κυβέρνηση Mohamed Nasheed με τις διαδηλώσεις. Αυτό, το έχουμε αποδείξει και καταδείξει».
ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ
Οι διαδηλώσεις κατά του Nasheed δεν θα μπορούσαν ποτέ να πετύχουν χωρίς να χρησιμοποιήσουν την δύναμη των ριζοσπαστών πολιτικών Ισλαμιστών. Εκατοντάδες χρόνια μετά την απομάκρυνσή τους από τον Βουδισμό στον δωδέκατο αιώνα, ο σουνιτικός μουσουλμανικός πληθυσμός των Μαλδίβων είχε ακολουθήσει μια μετριοπαθή και φιλελεύθερη εκδοχή του Ισλάμ. Αυτό άρχισε να αλλάζει υπό τον Gayoom, ο οποίος χρησιμοποίησε την θρησκεία για να ενισχύσει τη νομιμοποίησή του, περνώντας νόμο το 1994 ότι είναι παράνομο να ασκείται οποιαδήποτε θρησκεία εκτός από το Ισλάμ. Δύο χρόνια αργότερα, ίδρυσε το Ανώτατο Συμβούλιο Ισλαμικών Υποθέσεων (που αργότερα μετονομάστηκε σε Υπουργείο Ισλαμικών Υποθέσεων) για να επιβλέπει τα θρησκευτικά ζητήματα. Την ίδια στιγμή, κατέστειλε τους πιο ακραίους κληρικούς - μερικές φορές βάναυσα - οι οποίοι αμφισβήτησαν την εξουσία του.
Η διαδικασία μετάβασης το 2008 απελευθέρωσε τους φονταμενταλιστές θρησκευτικούς ηγέτες, πολλοί από τους οποίους είχαν εκπαιδευτεί στους μεντρεσέδες της Σαουδικής Αραβίας και του Πακιστάν. Όπως και σε πολλές χώρες της Αραβικής Άνοιξης, ήταν σε θέση να εκμεταλλευτούν την πρωτόγνωρη ελευθερία τής έκφρασης για την προώθηση της φανατικής τους ατζέντας. Αποδείχτηκαν πολύτιμος σύμμαχος στην υποδαύλιση της αντίθεσης στον Nasheed, του οποίου η φιλελεύθερη, κοσμική προσέγγιση διακυβέρνησης ήταν εύκολο να παρουσιαστεί ως αντι-ισλαμική. Το θρησκευτικό κόμμα Adhaalath, το οποίο δε εξασφάλισε καμία βουλευτική έδρα στις εκλογές τον Μάιο του 2009, ήταν σε θέση αργότερα να αποκτήσει σημαντική παρουσία στις διαδηλώσεις, με το πρόσχημα ότι ο Nasheed ήταν πράκτορας των χριστιανών και των εβραίων.
Το κόμμα ενδυναμώθηκε ακόμα περισσότερο από το απρόσμενο θέμα τής ιδιωτικοποίησης ενός αερολιμένα. Τον Ιούνιο του 2010, η κυβέρνηση Nasheed έδωσε σε μια ινδική εταιρεία, την GMR, τα δικαιώματα για την εκμετάλλευση του Διεθνούς Αεροδρομίου Ibrahim Nasir - μια σημαντική παραχώρηση για μια οικονομία που στηρίζεται σε συντριπτικό βαθμό στον τουρισμό. Το Adhaalath παρουσίασε την συμφωνία σαν μια επίθεση κατά της κυριαρχίας τής χώρας και διέδωσε γελοίες φήμες ότι το αεροδρόμιο θα μπορούσε τώρα να χρησιμοποιηθεί ως στάση για ισραηλινά αεροσκάφη που θα βομβαρδίζουν τις αραβικές χώρες. Οι διαδηλώσεις για το αεροδρόμιο συνέπεσαν με την σύλληψη του προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου τον Ιανουάριο του 2012, και τα δύο θέματα συνδυάστηκαν τελικά για την ανατροπή του Nasheed.
Την ίδια μέρα που ο Nasheed αναγκάστηκε να παραιτηθεί, ένας όχλος εισέβαλε στο εθνικό μουσείο και ποδοπάτησε μια ανεκτίμητη συλλογή από αρχαία, προ-ισλαμικά βουδιστικά αντικείμενα τέχνης. Φανατικοί θρησκευόμενοι έχουν επίσης εμπλακεί σε μια βίαιη επίθεση ενάντια σε έναν κοσμικό blogger, και στη δολοφονία ενός μέλους του κοινοβουλίου το οποίο είχε αντιταχθεί στην ανοδική τάση του εξτρεμισμού, τον Οκτώβριο του 2012.
Με τον Nasheed εκτός παιχνιδιού, η νέα κυβέρνηση υπό τον Waheed πήρε τη μοιραία απόφαση να λάβει σοβαρά υπόψη της τις παράλογες διαμαρτυρίες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου. Το Νοέμβριο του 2012, το υπουργικό συμβούλιο έδιωξε την GMR από την χώρα και δήλωσε ότι υπήρχε κάποιο κενό στη σύμβαση. Όχι μόνο ακυρώθηκαν οι εργασίες στο αεροδρόμιο, αλλά οι Μαλδίβες αντιμετωπίζουν τώρα μια αγωγή από την GMR για «καταχρηστική λήξη συμβάσεως», επιδιώκοντας αποζημίωση ύψους 1,4 δισ. δολαρίων για απώλεια κερδών. Αυτό αντιστοιχεί σε κάτι περισσότερο από τον ετήσιο προϋπολογισμό τής χώρας, κι έρχεται σε μια στιγμή που η πολιτική αστάθεια και η παγκόσμια ύφεση έχει δημιουργήσει στις Μαλδίβες , σύμφωνα με τα λόγια του Zaheena Rasheed στο ειδησεογραφικό σάιτ Minivan, «έλλειψη συναλλαγματικών αποθεμάτων, κατακόρυφη πτώση τής εμπιστοσύνης των επενδυτών, αύξηση δαπανών, μείωση της εξωτερικής βοήθειας κι ένα τεράστιο έλλειμμα στον προϋπολογισμό».
ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Οι Μαλδίβες μπορεί ακόμη να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία στη μετάβαση προς τη δημοκρατία. Οι προεδρικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 7 Σεπτεμβρίου έδωσαν μια θριαμβευτική νίκη στον Nasheed, ο οποίος πήρε το 45% των ψήφων. Καθώς χρειαζόταν περίπου 10.000 ψήφους για το 50% που απαιτείται προκειμένου να αποφευχθεί ο δεύτερος γύρος, θα πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει τον ετεροθαλή αδελφό τού Gayoom, Abdulla Yameen, ο οποίος κέρδισε το 25% των ψήφων, στις εκλογές που θα διεξαχθούν στις 28 Σεπτεμβρίου.
Το ότι ο Nasheed είχε έστω τη δυνατότητα να κατέβει στις εκλογές είναι σαν μια νίκη για τους ακτιβιστές της δημοκρατίας. Η κυβέρνηση προσπάθησε επανειλημμένα να τον φυλακίσει. Συνελήφθη τον Οκτώβριο, και συστάθηκε ένα ειδικό δικαστήριο για να τον δικάσει. Αλλά η πίεση από την Ινδία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, κατάφερε να καθυστερήσει τη δίκη.
Ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών, οι τεταμένες σχέσεις μεταξύ των κυριότερων πολιτικών κομμάτων θα συνεχίσουν να δημιουργούν εμπόδια για τη μεταρρύθμιση στις Μαλδίβες, και είναι πιθανό να οδηγήσουν σε περαιτέρω αντιπαράθεση στους δρόμους. Ο Nasheed έχει κάνει ισχυρούς εχθρούς με τις προσπάθειές του να εντοπίσει και να επαναπατρίσει το μαύρο χρήμα που είναι κρυμμένο στη Σιγκαπούρη και αλλού, να κάνει θεσμικές μεταρρυθμίσεις και να αποτρέψει ριζοσπάστες ισλαμιστές από την επιβολή θρησκευτικών νόμων. Και το MDP έχει τα δικά του θέματα να αντιμετωπίσει: έχει κατηγορηθεί από τους πολιτικούς τής αντιπολίτευσης για εξαγορά ψήφων κατά τη διάρκεια της θητείας του στην εξουσία, και για κακή διαχείριση της μεταρρύθμισης του δικαστικού συστήματος. Ο υπερβάλλων ζήλος τού Nasheed στις επιθέσεις κατά των αντιπάλων του μπορεί τουλάχιστον εν μέρει να κατηγορηθεί για την πολιτική κρίση που έπληξε την κυβέρνησή του.
Ωστόσο, το MDP ήταν το μόνο κόμμα που είχε σαφές πρόγραμμα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των φτωχών τής χώρας. Έχει λάβει μέτρα για να μοιραστούν τα έσοδα από τον τουρισμό ευρύτερα μεταξύ του πληθυσμού, επιτρέποντας την λειτουργία μικρών ξενώνων σε κατοικημένα νησιά, κι έχει υποσχεθεί μια πιο δίκαιη κατανομή στο στεγαστικό ζήτημα, στην κορεσμένη πρωτεύουσα της χώρας. Έχει επίσης υποσχεθεί να επαναφέρει τη σύμβαση της GMR για το αεροδρόμιο - μια κίνηση που αναμφίβολα θα αποδειχθεί αμφιλεγόμενη, αλλά μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για την εξασφάλιση του οικονομικού μέλλοντος της χώρας.
Αυτό έχει σημασία για τη Διεθνή Κοινότητα. Η Ινδία ανησυχεί για τις αναφορές που θέλουν μαχητές της Lashkar-e–Taiba που έχουν βάση το Πακιστάν, να έχουν δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια πυρήνες στις Μαλδίβες. Η Ινδία και οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν οι Μαλδίβες να παρέχουν μια βάση για την αντιμετώπιση της πειρατείας στον Ινδικό Ωκεανό. Καθώς είναι η χώρα με το χαμηλότερο υψόμετρο στον κόσμο, οι Μαλδίβες είναι επίσης οι πιο ευάλωτες στην κλιματική αλλαγή, και ο Nasheed ήταν ένας ένθερμος υποστηρικτής σε θέματα κλίματος παγκοσμίως, όσο ήταν στην εξουσία. Γενικότερα, η χώρα παρέχει πολύτιμη γνώση σχετικά με τις προκλήσεις τής πολιτικής μετάβασης - τονίζοντας την σημασία τής ενίσχυσης των προϋποθέσεων για το δικαστικό σώμα και την αστυνομία, που μπορεί να έχουν ατροφήσει υπό την απολυταρχική διακυβέρνηση, και τον κίνδυνο των θρησκευτικών φονταμενταλιστών που εκμεταλλεύονται τις νέες ελευθερίες τής έκφρασης και του συνέρχεσθαι. Οι αντίπαλοι του Nasheed έχουν προτιμήσει την τρομολαγνεία, την θρησκευτική υποκίνηση και την βία αντί της πραγματικής πολιτικής δημιουργίας. Εάν αναγνωρίσουν τις επικίνδυνες συνέπειες μιας τέτοιας προσέγγισης και ακολουθήσουν το παράδειγμα του Nasheed, εστιάζοντας στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των απλών πολιτών και στην κάθαρση των θεσμών, τότε οι Μαλδίβες μπορεί να αποδειχθούν ένα παράδειγμα για άλλες χώρες που βρίσκονται σε διαδικασία μετάβασης.
* Ο ERIC RANDOLPH είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος και αναλυτής για το IHS Jane’s.
Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc. All rights reserved.
Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/139916/eric-randolph/democracy-ta...
