Από το Μυστήριο
Στις 28 Οκτωβρίου (σύμπτωση προφανώς...) ο δήμαρχος Γ. Γκόρου της Χειμάρρας απέστειλε σε 19 οικογένειες ομογενών της συνοικίας των Σπηλαίων ειδοποιητήριο, το οποίο έδινε προθεσμία πέντε ημερών για την εκκένωση των σπιτιών τους, προκειμένου αυτά να κατεδαφιστούν στο πλαίσιο υλοποίησης του σχεδίου ανάπτυξης του κέντρου της πόλης.
Το ελληνικό ΥΠΕΞ αντέδρασε και τόλμησε να θέσει υπό αμφισβήτηση την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν πραγματοποιηθούν οι κατεδαφίσεις. Στη συνέχεια ο γνωστός τραμπούκος Αλβανός πρωθυπουργός, Εντί Ράμα, αποθρασυμένος από την (διαχρονική) υποχωρητικότητα της Ελλάδος, ανάρτησε στο Facebook ότι «η Ακρόπολη διασώθηκε χάρη στους Αλβανούς»...
Γνωρίζει λίαν καλώς ότι η Αθήνα για τους τύπους και το θεαθήναι αντιδρά στην αρχή στις προκλήσεις, στο τέλος όμως υποχωρεί ατάκτως με την ουρά στα σκέλια προ των τετελεσμένων. Γιατί η ουσία είναι τι θα κάνει το ελληνικό ΥΠΕΞ, όταν οι Αλβανοί θα κατεδαφίσουν στο τέλος τα σπίτια των ομογενών. Η οποία ενέργεια εντάσσεται στην προσπάθεια των Αλβανών να μην θεωρείται η Χειμάρρα μειονοτική περιοχή.
Η Αλβανία δεν διστάζει να υιοθετήσει επιθετική και αναθεωρητική πολιτική εναντίον των γειτόνων, αμφισβητώντας επί της ουσίας τα υφιστάμενα σύνορα. Στα πλαίσια αυτά - με τούρκικο δάκτυλο - αναίρεσε τη συμφωνία με την Ελλάδα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, ενώ αρνείται πεισματικά την ανέγερση νεκροταφείων για τους Έλληνες πεσόντες στον ελληνό-ιταλικό πόλεμο.
Οι Βαλκάνιοι γείτονες μας κάνουν πλάκα, γελούν με τα χάλια μας, μας φτύνουν κατάμουτρα και εμείς νομίζουμε ότι ψιχαλίζει. Σε καθημερινή βάση μας περιπαίζουν για την ανικανότητα του κράτους μας.
Ποιοι; Αυτοί που επί δύο δεκαετίες τους ζούσουμε, δίνοντάς τους δουλειά και ψωμί να φάνε, όταν πεινασμένοι έρχονταν στην χώρα μας για να ξεφύγουν από τους κομμουνιστικούς παραδείσους. Τα πόδια κτυπούν πια το κεφάλι, καθώς τους δίνουμε λαβές να ξεσαλώνουν εναντίον μας.Άλλωστε, όποια γειτονική χώρα έχει εσωτερικά προβλήματα, κοπανάει την Ελλάδα για να ξεθυμάνει...
Με αποτέλεσμα να έχει ανακηρυχθεί το Ελλαδιστάν και επισήμως ο καρπαζοεισπράκτορας των Βαλκανίων...
Η οικονομική καταστροφή της χώρας και η εικόνα των Ελλήνων πολιτικών να εκλιπαρούν επί έξι και πλέον έτη τον κάθε πικραμένο ηγετίσκο ή υπαλληλίσκο της Ευρώπης για να μας δανείσει προκειμένου να τα βγάλουμε πέρα, επόμενο ήταν να αμαυρώσει την εικόνα της άλλοτε κραταιάς Ελλάδος στα μάτια των Βαλκάνιων γειτόνων μας.
Δυστυχώς, η Ελλάδα, η οποία από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 μέχρι το 2009 κυριάρχησε στην Βαλκανική Χερσόνησο οικονομικά, πολιτικά και πολιτισμικά, ανήκει πια στο παρελθόν. Η εποχή που οι ελληνικές επιχειρήσεις ήταν μέσα στην τριάδα με τις μεγαλύτερες επενδύσεις στις βαλκανικές χώρες έχει πια περάσει ανεπιστρεπτί. Η ελληνική γλώσσα ήταν πανταχού παρούσα σε όλη την χερσόνησο.
Η θέα όμως των Ελλήνων «αφεντικών» που κυριαρχούσαν, επιδείκνυαν και σκόρπιζαν - πολλές φορές αλόγιστα - τον πλούτο τους, είναι απολύτως λογικό να προκαλούσε κατ' αρχήν τον φθόνο και τη ζήλεια των φτωχών Βαλκάνιων που ήσαν στη δούλεψή τους, εν τέλει δε συμπλέγματα κατωτερότητας σε αυτούς.
Τώρα που γύρισε ο τροχός, ήταν επόμενο οι Βαλκάνιοι να επιζητήσουν τη ρεβάνς. Και να βγάλουν την χολή τους, αλλά και να πιστέψουν ότι, καθώς η Ελλάδα είναι σε μειονεκτική θέση, είναι συνεπώς αδύναμη να υποστηρίξει τα εθνικά δίκαιά της, και άρα ευάλωτη σε παντός είδους διεκδικήσεις.
Οι Αλβανοί, βέβαια, αποτελούν πιο ειδική περίπτωση, καθώς όντας οι πιο φτωχοί, υποανάπτυκτοι και καθυστερημένοι οικονομικά και πολιτισμικά, απ’ όλους τους Βαλκάνιους, το κόμπλεξ τους με τους Έλληνες είχε φτάσει σε δυσθεώρητα μεγέθη. Όπως κοινώς λέγεται και αποδεικνύεται στην πράξη «οι Αλβανοί δεν πιάνονται φίλοι»...
Το να περιμένει κανείς διαφορετική συμπεριφορά από τους ιστορικά πιστούς συμμάχους των Τούρκων από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι σήμερα, επειδή εδώ έφαγαν ψωμί οι Αλβανοί και η αλβανική οικονομία συντηρείτο από τα εμβάσματα των μεταναστών σε Ελλάδα (και Ιταλία), είναι απλώς ουτοπικό. Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών έγιναν πλούσιοι, κυρίως βέβαια εκείνοι που ασχολήθηκαν με ληστείες, το εμπόριο ναρκωτικών και γυναικών, και με κάθε είδους παρανομία.
Έτσι με κάθε ευκαιρία το σύνολο της αλβανικής πολιτικής ηγεσίας σπεύδει να προκαλέσει εις βάρος της ελληνικής μειονότητας στη Βόρεια Ήπειρο (την οποία οι γνωστοί κομπλεξικοί εν Ελλάδι αριστερούληδες και απατρίδες ονομάζουν με περισπούδαστο ύφος νότια Αλβανία...).
Συστηματικά οι Αλβανοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να ξεριζώσουν τους Βορειοηπειρώτες από τις πατρογονικές εστίες τους είτε δια της βίας, είτε εκμεταλλευόμενοι την αιώνια κατάρα του ελληνισμού, την διχόνοια. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί Βορειοηπηρώτες έχουν επιλέξει να πολιτευθούν με τα δύο συστημικά αλβανικά κόμματα που διώκουν το ελληνικό στοιχείο, και όχι με την "Ομόνοια"...
Προβαίνουν σε υφαρπαγές των ελληνικών ιδιοκτησιών, αφαιρούν την αλβανική υπηκοότητα από Βορειοηπειρώτες, δεν επιστρέφουν τις περιουσίες που το καθεστώς του Χότζα είχε αρπάξει από τη μειονότητα, προσπαθούν να καταστήσουν την καθημερινότητα των Ελλήνων αβίωτη.
Συγχρόνως δε, υιοθετούν αλυτρωτική πολιτική στο θέμα της «Τσαμουριάς», η οποία αποτελεί από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κεντρική διεκδίκηση της Αλβανίας εις βάρος της Ελλάδος. Ένα ζήτημα που λύθηκε οριστικά και αμετάκλητα από τις δυνάμεις του Ναπολέοντα Ζέρβα και άλλων Ηπειρωτών μετά το πέρας του Πολέμου, όταν οι σύμμαχοι των ναζί, Τσάμηδες, οι οποίοι είχαν προβεί σε απίστευτες αγριότητες εις βάρος των Ελλήνων της Ηπείρου κατά την διάρκεια της Κατοχής, αναγκάστηκαν να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να διαφύγουν προς Αλβανία κακήν κακώς για να σώσουν τα κεφάλια τους.
Έτσι, αντί η Ελλάδα να θέτει μετ’ επιτάσεως θέμα αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου κατά τα πρότυπα των Αλβανών του Κοσσόβου, και να προστατεύει δυναμικά τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, προσπαθεί να ψελλίσει δυο λόγια παρηγοριάς όταν οι Συμπατριώτες μας διώκονται και προπηλακίζονται.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η τότε Ελληνική Κυβέρνηση είχε διατυπώσει την αρχή, ότι η Αλβανία δεν μπορεί να διεκδικήσει για τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου τίποτε περισσότερο από αυτό που διατίθεται να παραχωρήσει στους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.
Φυσικά στην πορεία η «αρχή» αυτή λησμονήθηκε τεχνηέντως ενώπιον των ασφυκτικών πιέσεων του διεθνούς παράγοντα για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας αρχικά, και την πλήρη αποδυνάμωση της Σερβίας εν συνεχεία, μέσω της ανεξαρτητοποιήσεως του Κοσσόβου...
Το ελληνικό κράτος προσπαθεί εναγωνίως, είναι αλήθεια, να λησμονήσει ότι η ελληνική παρουσία στην Βόρειο Ήπειρο χάνεται στα βάθη των αιώνων και ότι σήμερα οι εκεί Συμπατριώτες μας χρειάζονται την προστασία και τη συνδρομή του προκειμένου να απολαμβάνουν τα πλήρη δικαιώματά τους ως Ευρωπαίοι πολίτες.
Διότι αποτελεί εθνική υποχρέωση η προστασία της ελληνικής μειονότητας στην Βόρεια Ήπειρο και η εξασφάλιση της παρουσίας της εκεί.
Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα τα τελευταία χρόνια, δεν πρέπει να αποτελέσουν άλλοθι από τους καλοζωισμένους πολιτικους για νέες εθνικές υποχωρήσεις.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
