Και τώρα τι;
Από τον Ηλία Δημητρέλλο
(Πηγή : http://www.eboulevard.gr)
Θα πρέπει δυστυχώς να το πάρουμε απόφαση. Οι πολλές δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που ήλθαν στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα, έχουν πια εγκλωβιστεί. Θα μείνουν για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, σίγουρα πάντως για πολλά έτη. Ενδεχομένως σήμερα γράφεται η ιστορία που θα διδάσκεται σε 100 χρόνια και θα αναφέρει την εγκατάσταση μουσουλμανικής μειονότητας σε διάφορα σημεία σε όλη την Ελλάδα.
Οι Ευρωπαίοι αποκλείεται να τους δεχθούν στις χώρες τους, και οι ίδιοι φυσικά δεν έχουν καμία διάθεση να επιστρέψουν στις δικές τους. Συγχρόνως θα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, αφού η Τουρκία θα τους προωθεί στην Ελλάδα για τους δικούς της πολλούς λόγους.
Ουδείς λοιπόν είναι σε θέση να προβλέψει τους αριθμούς που θα κληθούμε να φιλοξενήσουμε. Το μόνο βέβαιο είναι ότι σήμερα υπερβαίνουν τις επίσημες στατιστικές των 60.000. Κάθε ημέρα εισέρχονται – επισήμως – στη χώρα τουλάχιστον 100, κανείς σχεδόν δεν φεύγει, αλλά σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις είναι πάντα 55.000-60.000…
Ήδη εκατοντάδες κτήρια και διαμερίσματα που ανήκουν σε δημόσιους οργανισμούς και ιδιώτες έχουν εκμισθωθεί στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, η οποία προπληρώνει τα μισθώματα ενός έτους, τα επισκευάζει και αναλαμβάνει την αγορά και την εγκατάσταση της οικοσκευής καθώς και κάθε δαπάνη για τη διαμονή των προσφύγων (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, κοινόχρηστα κ.λπ). Όλα πληρωμένα και όλοι ευχαριστημένοι. Εκτός ενδεχομένως των συνοίκων σε αυτές τις πολυκατοικίες…
Επόμενο είναι λοιπόν να προκαλούνται αντιδράσεις για αυτή τη βίαιη εποίκηση από πληθυσμούς με εντελώς διαφορετικά εθνολογικά, θρησκευτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Πληθυσμοί που κατά τη διαβίωσή τους στις ευρωπαϊκές πόλεις έχουν αποδείξει ότι προτιμούν την γκετοποίησή τους.
Επόμενο είναι πολλές από τις αντιδράσεις να είναι ακραίες, εσφαλμένες και καταδικαστέες. Όπως οι αποφάσεις συλλόγων γονέων σε διάφορα σχολεία της χώρας με τις οποίες αρνούνται την εκεί φοίτηση προσφυγόπουλων. Το ερώτημα που τίθεται εν προκειμένω είναι αν οι εν λόγω γονείς δικαίως διαμαρτύρονται που τα παιδιά των μεταναστών, οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί στην περιοχή, θα φοιτήσουν στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά τους ή όχι.
Θεωρώ ότι η αντίδρασή τους είναι κυρίως εσφαλμένη. Δεδομένου ότι οι μετανάστες έχουν εγκατασταθεί – εννοείται κάκιστα – στην περιοχή, τα παιδιά τους πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να λάβουν ελληνική παιδεία. Σε ειδικά τμήματα, φυσικά, για να μην αποτελέσουν τροχοπέδη στη μόρφωση για τα Ελληνάκια, αφού δεν γνωρίζουν την ελληνική. Αφού ήλθαν στη χώρα μας – κάκιστα – θα πρέπει να μάθουν ελληνικά και να μορφωθούν. Και θα ήταν εθνικό λάθος, αν όχι έγκλημα, να μη λάβουν ελληνική παιδεία. Η μοναδική πιθανότητα για μία ομαλή συμβίωση αποτελεί η δημιουργία κοινών εμπειριών και δεσμών όπως τις παρέχει το σχολείο.
Όμως θα πρέπει να απαντηθεί και το κύριο αίτημα. Έχουν δικαίωμα οι κάτοικοι μιας περιοχής να αρνηθούν την εποίκισή της από αλλοεθνείς και αλλόθρησκους, χωρίς να έχει ερωτηθεί προηγουμένως η τοπική κοινωνία; Έχουν δικαίωμα να μη θέλουν οι τοπικές κοινωνίες να εγκαθίστανται χιλιάδες μουσουλμάνοι με μία απόφαση της κυβέρνησης;
Νομιμοποιείται μία ελληνική κυβέρνηση να αποδέχεται την παραμονή χιλιάδων αλλοεθνών και να τους εγκαθιστά ετσιθελικά σε όλη τη χώρα, κάνοντας το χατίρι της Γερμανίας και της κ. Μέρκελ, στα πλαίσια παράπλευρων μνημονιακών υποχρεώσεων;
Διότι είναι ωραία τα εύκολα λόγια και τα ευχολόγια από τους «ευαισθητούληδες» (είτε δηλώνουν «φιλελεύθεροι» είτε «αλληλέγγυοι»), όταν οι μουσουλμάνοι αυτοί δεν εγκαθίστανται στην πόρτα του σπιτιού τους και τα παιδιά τους δεν φοιτούν στα ιδιωτικά σχολεία που εκείνοι (οι «ευαισθητούληδες») στέλνουν τα παιδιά τους.
Από το πληκτρολόγιο και το φαντασιακό των εν λόγω απέχει μακράν η πραγματικότητα του Ωραιοκάστρου, της Μυτιλήνης και όλων των περιοχών (ακόμη και στο κέντρο των Αθηνών) όπου έχουν εγκατασταθεί δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που δεν έχουν κανένα κοινό με τους Έλληνες και κυρίως χωρίς καμία διάθεση να αποκτήσουν.
Ωραία είναι τα εύκολα λόγια από απόσταση. Εκ του μακρόθεν όλα είναι απλά. Άσπρο – Μαύρο. Φασίστες – Δημοκράτες. Ρατσιστές – Ανθρωπιστές. Εκ του σύνεγγυς όμως ζορίζουν τα πράγματα. Όταν η γειτονιά σου εν μία νυκτί αλλάζει – για πάντα – εθνολογική σύνθεση, δεν δικαιούσαι να αντιδράσεις και να διαμαρτυρηθείς δηλαδή;
Διότι αν σου απαγορεύουν ακόμη και αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα, τότε το εθνικό μέλλον φαντάζει ακόμη πιο δυσοίωνο.
