Το παιδί της Γένοβας
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Στην περίπτωση αυτή, ο Τσίπρας είχε δίκιο. Οι δημοσιογράφοι και οι κάμερες έπρεπε να βγουν έξω, για να γίνει η σύσκεψη με τους εκπροσώπους των αγροτών. Δεν είναι θέμα δημοκρατίας, αλλά κοινής λογικής: σύσκεψη υπό τηλεοπτική μετάδοση δεν έχει νόημα, διότι τότε οι δύο πλευρές αντί να συνομιλούν μεταξύ τους απευθύνονται σε ένα τρίτο ακροατήριο έξω από το φυσικό περιβάλλον της συζήτησης. Μετά τη σύσκεψη, δεν νομίζω ότι μπορεί ο οποιοσδήποτε να εμποδίσει τους εκπροσώπους των αγροτών να αφηγηθούν τα πάντα στους δημοσιογράφους χαρτί και καλαμάρι. Τι να κάνουμε; Αυτός είναι ο πρωθυπουργός και η σύσκεψη ήταν, υποτίθεται, μέρος της δουλειάς του. Είχε δίκιο.
Πώς το έχασε ,όμως, με τον τρόπο του! «Οταν εγώ καλώ» και «αν δεν θέλετε, έξω». Είδαμε ξανά τη γνωστή οίηση, την οποία συχνά έχουμε ξαναδεί και ιδίως σε συζητήσεις στη Βουλή. Πρώτη φορά, όμως, τον βλέπουμε να την εκδηλώνει ενώ την ίδια ώρα προετοιμάζει μεθοδικά προεκλογικό κλίμα. Δεν ήθελε να τον καταγράψουν οι κάμερες να ψεύδεται στους αγρότες, προτίμησε να καταγράψουν την αλαζονεία του. Λάθος τεράστιο, πλην κατανοητό· διότι είναι φανερό ότι η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία για την κυβέρνηση και το παιγνίδι της.
Το παιγνίδι αυτό είναι η εφαρμογή του πολιτικού σχεδίου που παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες και ιδίως αφότου ο Τσίπρας επέστρεψε από την κηδεία στην Κούβα. Είναι ένα σχέδιο ανοικτό, με διττό στόχο: να εξάψουν τα πάθη φτιάχνοντας κλίμα εκλογών και, συγχρόνως, να πλήξουν όσο πιο αποτελεσματικά μπορούν τη Ν.Δ., η οποία προηγείται κατά πολύ στις δημοσκοπήσεις. Σε αυτό το εσωτερικό παιγνίδι, ο Τσίπρας, με τη χαρακτηριστική του ανεπάρκεια και αμάθεια, έχει καταφέρει να μπλέξει και την Ευρώπη και τους δανειστές γενικότερα· και μάλιστα, όταν ο κόσμος γύρω μας έχει αλλάξει τόσο απότομα και βρισκόμαστε πια σε εποχή αβεβαιότητας και αστάθειας του διεθνούς συστήματος.
Να το πω απλά: ο Τσίπρας ανέβασε ξανά το έργο «Το ηρωικό 2015», αλλά σε ακόμη χειρότερες συνθήκες για την ανταπόκριση του φιλοθεάμονος ευρωπαϊκού κοινού και, επίσης, με ένα καστ χωρίς αστέρια και φανταχτερά «girly boys» – για να θυμηθούμε έναν χρήσιμο όρο τον οποίο εισήγαγε στη γλώσσα της πολιτικής ο Σβαρτσενέγκερ ως κυβερνήτης της Καλιφόρνιας. Το αποτέλεσμα αυτών των ερασιτεχνισμών είναι να βρίσκεται και πάλι μετέωρη η χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας και, επομένως, να επανέρχεται στον ορίζοντα –τον όχι πολύ μακρινό– το φάσμα της χρεοκοπίας. Μπράβο, Αλέξη! Μόνος σου το κατάφερες;
Οπωσδήποτε κάποιο βαθμό επίγνωσης του κινδύνου πρέπει να έχει ο ίδιος – θα τον βοήθησαν και οι πρόσφατες συναντήσεις που είχε με τους Ευρωπαίους. Οσο για τις εξελίξεις, αυτές έρχονται πια τόσο γρήγορα! Μόλις την προηγουμένη της συνάντησης με τους αγρότες, ο Τσίπρας είχε δεχθεί δύο πλήγματα, ένα άμεσο και ένα έμμεσο. Το πρώτο ήταν η προειδοποίηση της Moody’s για το ενδεχόμενο ελληνικής χρεοκοπίας την άνοιξη· το δεύτερο, η τρομοκρατική επίθεση με το φορτηγό στο Βερολίνο, ένα γεγονός που ενόψει εκλογών θα κάνει το Βερολίνο ακόμη περισσότερο απαιτητικό από την Ελλάδα ως προς τις υποχρεώσεις της στο Μεταναστευτικό. (Θυμίζω ότι το θέμα του νεαρού μετανάστη που βίασε και σκότωσε τη Γερμανίδα φοιτήτρια ετέθη από τη Μέρκελ αυτοπροσώπως στη συνάντηση με τον Τσίπρα.) Επόμενο είναι, λοιπόν, να χάνει την ψυχραιμία του ο Αλέξης, να καταρρέει η κουρελού (patchwork) εικόνα που έχει φτιάξει ως πρωθυπουργός και να του βγαίνει το φυσικό του: το παιδί του κινήματος της Γένοβας...
YΓ. Ακούω από σοβαρούς ανθρώπους μια πρόσθετη ερμηνεία του σχεδίου Τσίπρα. Η ένταση δεν αποσκοπεί στις εκλογές, λένε – και συμφωνώ, διότι το προεκλογικό κλίμα δεν συνεπάγεται απαραιτήτως τις εκλογές, αν και οι εκλογές προϋποθέτουν απαραιτήτως προεκλογικό κλίμα. Αποσκοπεί, λένε, στη διευκόλυνση του συμβιβασμού με τους θεσμούς ώστε να κλείσει η αξιολόγηση. Προσωπικώς, δεν καταλαβαίνω πώς η προετοιμασία για πόλεμο διευκολύνει μια σκοπούμενη συνθηκολόγηση. Και εντάξει με τους βουλευτές και τα επαγγελματικά στελέχη· αυτοί θα καταπιούν οτιδήποτε αρκεί να μην ανοίξει κάτω από τα πόδια τους ξαφνικά η καταπακτή («γλαβανή» τη λένε στα μέρη του Τσίπρα, εκεί στην Ηπειρο) και βρεθούν στο βάραθρο.
Υπάρχει όμως και ο πραγματικός κόσμος και αυτός δεν το χάφτει δεύτερη φορά. Το 2015 δεν είναι 2016 ή 2017, που έρχεται σε δέκα μέρες και σήμερα. Εχουν προηγηθεί πικρές εμπειρίες, μάταιες θυσίες, διαψεύσεις και απογοητεύσεις για όλους. Το δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, για όσους εξακολουθούν να τις παρακολουθούν παρά την κρίση που διέρχονται και αυτές. Ο κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος. Η κωλοτούμπα του 2015 (έτσι επικράτησε να τη λέμε) μόνο μία φορά γίνεται.
Είναι, πάντως, πολύ ταιριαστό με την προσωπικότητα του Τσίπρα να μην καταλαβαίνει τις αλλαγές ούτε στην κοινωνία μας ούτε στον ευρύτερο κόσμο γύρω μας. Του είναι φυσικό να σχεδιάζει και να δρα με βάση στατικά υποδείγματα. Αυτή είναι η πνευματική υποδομή του. Προέρχεται από έναν κόσμο τεχνητό και προστατευμένο, που εξιδανικεύει την ακινησία και στον οποίο τη θέση της πολιτικής σκέψης κατέχει η θεολογία.
(Στην φωτογραφία : Φόρεσαν τα καινούργια τους για την περιοδεία. Ο Αλέξης επιτέλους προμηθεύτηκε ένα μεγαλύτερο κοστούμι, αφού επί μήνες κυκλοφορούσε σε Ελλάδα και εξωτερικό με ένα τσιτωμένο κοστουμάκι δύο νούμερα μικρότερο. Αλλά ο Σπίρτζης, στο βάθος! Ω, άρχοντα! Ω, γέροντα η ευχή! Θαυμάστε τον με πόση αυτοπεποίθηση προχωρεί στο catwalk της φαντασίας του! Μια αυτοπεποίθηση που ασφαλώς πηγάζει από τη μωβ γραβάτα του και τον συνδυασμό με το ανοικτό μωβ, σχεδόν λιλά, φουλάρι του)
