Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Άρθρο του Στ. Κασιμάτη για τον κίνδυνο της εσωτερικής κατανάλωσης


Ο κίνδυνος της εσωτερικής κατανάλωσης
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
Η ​​παραίνεση του υπουργού Εθνικής Αμύνης προς τους αξιωματικούς του τάγματος εκπαιδεύσεως στα Γρεβενά ήταν σαφής: «Οφείλετε να τους παραδώστε (σ.σ.: τους νεοσυλλέκτους) υγιείς στις οικογένειες που σας τους εμπιστεύθηκαν». Και το εννοούσε, προφανώς, διότι το είπε «από εδώ, τη Μακεδονία, την αληθινή Μακεδονία», όπως τόνισε· συνεπώς, η ιερότητα της περίστασης δεν σήκωνε λόγια του αέρα.
Ποιος δεν συμφωνεί με τον υπουργό; Τα παιδιά στον στρατό πρέπει να μην κρυολογούν συχνά, να μη στερούνται τον ύπνο, να μην παχαίνουν τρώγοντας τις αηδίες των ΚΨΜ και να μην αρχίζουν το κάπνισμα ή τα ναρκωτικά. Αν όμως εννοεί ότι τα παιδιά μπορεί να πάθουν τίποτε χειρότερο από τα δεινά που απαριθμώ παραπάνω, τότε πρέπει ο ίδιος να αντιμετωπίσει με περισσότερη σοβαρότητα τις τουρκικές προκλήσεις. Οχι όπως την περασμένη Πέμπτη, όταν χαρακτήρισε «ηλίθιες» τις δηλώσεις του Ερντογάν. Πολύ περισσότερο, δε, όχι με έμμεσες απειλές για «επιστροφή στη Συνθήκη των Σεβρών», κάτι το οποίο ο οιοσδήποτε Τούρκος με στοιχειώδη αντίληψη της πολιτικής ερμηνεύει αυτομάτως ως απειλή διάλυσης της χώρας τους.
Είναι σχετικώς παρήγορο, πάντως, ότι την επομένη κιόλας ο υπουργός κατέβασε τους τόνους και απέφυγε τις ευθείες προσβολές προς την τουρκική πλευρά. Ακόμη καλύτερο, επίσης, είναι ότι η πρωτοβουλία του να συγκληθεί σύσκεψη της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας στο ακριτικό Καστελλόριζο ματαιώθηκε, χάρη στην αντίδραση της Ν.Δ., αλλά και του προέδρου της Βουλής. Δυσκολεύομαι να εμποδίσω τη φαντασία μου να στήσει ένα σενάριο, στο οποίο οι Τούρκοι, με κάποιο πρόσχημα, αποκλείουν το Καστελλόριζο με την κοινοβουλευτική επιτροπή επάνω στο νησί. Οχι, δηλαδή, ότι θα τους εμπόδιζαν να φύγουν για να επιστρέψουν στην Αθήνα· δεν θέλω να φαντάζομαι, όμως, τον ανείπωτο εξευτελισμό για το ελληνικό κράτος.
Παρά την κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων (λεκτικών, επί του παρόντος) έναντι της χώρας μας, οι εκτιμήσεις των ευρωπαϊκών πρωτευουσών είναι ότι η προκλητικότητα της Τουρκίας αναπτύσσεται κυρίως για εσωτερικούς λόγους. Κανείς δεν αποκλείει όμως το ενδεχόμενο να εξελιχθούν οι «εσωτερικοί λόγοι» σε πραγματικό και σοβαρό θέμα εξωτερικής πολιτικής. Ιδίως με την κρατούσα ρευστότητα στο διεθνές περιβάλλον, αλλά και εξαιτίας της ιδιορρυθμίας του Ερντογάν.
Ιδια είναι σε γενικές γραμμές και η εκτίμηση της Αθήνας και ως προς τα αίτια των προκλήσεων και ως προς τον κίνδυνο. Φάνηκε, άλλωστε, στις ατυχείς δηλώσεις του υπουργού την περασμένη Πέμπτη. Απέδωσε τις προκλήσεις σε «λόγους εσωτερικής κατανάλωσης», κάνοντας επίσης μνεία στις διαρκείς απώλειες που υφίστανται οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, στις ήττες τους στη Συρία και στη γενική αποδυνάμωσή τους μετά το αποτυχόν πραξικόπημα. Σωστά· όμως δεν παύουν να παραμένουν ο Γολιάθ και εμείς ο Δαβίδ – δεν κάνουμε τίποτε με τις σφεντόνες μας.
Εφόσον έτσι είναι τα πράγματα και ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να τσιμπάς το δόλωμα και να απαντάς σε δηλώσεις εσωτερικής κατανάλωσης με δηλώσεις για τη δική σου εσωτερική κατανάλωση. Γιατί αυτό έκανε ο Π. Καμμένος. Είτε εν αγνοία του κινδύνου είτε αψηφώντας τον, απάντησε στον Ερντογάν, απευθυνόμενος σε εκείνους εξ ημών που τους διακρίνει η ανασφάλεια του Τσιουάουα (άτριχο γκρέμλιν που νομίζει ότι είναι σκυλάκι και το οποίο, ως γνωστόν, ξελαρυγγιάζεται στο γάβγισμα μόλις βλέπει οτιδήποτε μεγαλύτερο από το ίδιο). Πρέπει, εξάλλου, να φροντίσει και τον εαυτό του – οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών δείχνουν σταθερά τους ΑΝΕΛ να μένουν εκτός Βουλής.
Η Τουρκία είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτή την ώρα για την Ελλάδα. Οι ανησυχίες είναι βάσιμες και η σύνεση απαραίτητη. Τώρα, αν θα πρέπει οι ανησυχίες μας να εκτείνονται και στην κατάσταση του στρατού μας, ας μου επιτραπεί σε αυτό το «ευαίσθητο» ζήτημα να απαντήσω αλληγορικά, μέσω ενός δελτίου Τύπου: «Οι εθνοφύλακες που υπηρετούν στην 61 Μ.Ε. Φαρσάλων επισκέφτηκαν τον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Βασίλη Κόκκαλη. Ο Λαρισαίος υπουργός είχε την ευκαιρία να συζητήσει μαζί τους και να δεχθεί τις ευχαριστίες τους, αφού χάριν των ενεργειών του η Μονάδα παρέμεινε ανοιχτή, εξασφαλίζοντας έτσι τις οικογένειές τους». «Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Πάνος Καμμένος δέχθηκε κατευθείαν το δίκαιο του αιτήματός σας», δήλωσε ο κ. Κόκκαλης, ο οποίος αναφέρθηκε και στη συνδρομή του δημάρχου Φαρσάλων.
Οτι η 61 Μ.Ε. τελικώς παραμένει ανοικτή στα Φάρσαλα έχει διττή σημασία. Σημαίνει, κατ’ αρχάς, ότι αν κηρυχθεί επιστράτευση, η μονάδα εθνοφυλακής θα μετατραπεί σε κέντρο επιστράτευσης, δηλαδή ότι τα σουβλατζίδικα, οι πιτσαρίες, ακόμη και ο χιλιοτραγουδισμένος χαλβάς των Φαρσάλων –για τον οποίον, σημειωτέον, έγινε μνεία ακόμη και από αυτά τα πρωθυπουργικά χείλη– θα δουλέψουν μια χαρά. Σημαίνει, ακόμη, ότι δεν είναι κακό να θυμόμαστε ότι εκεί έγινε η ομώνυμη μάχη του λεγόμενου ατυχούς (στην πραγματικότητα, του ηλίθιου) πολέμου του 1897. Η επιχείρηση εκείνη ήταν ένα υπόδειγμα ανύπαρκτης διοίκησης σε έναν πόλεμο υπόδειγμα ανύπαρκτης οργάνωσης, τα δε Φάρσαλα έπεσαν αμαχητί στους Τούρκους. Ο υπαρκτός κίνδυνος τώρα είναι ότι η Τουρκία πάει να ανοίξει την πληγή του 1996. Ας μείνουμε εκεί και ας αποφύγουμε την οπισθοδρόμηση στο 1897 – με άλλη μορφή, ασφαλώς.
Εξίσου σοβαρός λόγος ανησυχίας είναι και ότι ο πρωθυπουργός δεν δείχνει να έχει τον απόλυτο έλεγχο των εξωτερικών –πράγμα φυσικό, αφού τα θέματα αυτά είναι σύνθετα και η κατανόησή τους προϋποθέτει διάβασμα. Το είδαμε αυτό, προσφάτως, στο Κυπριακό. Και, εν πάση περιπτώσει, άλλα θέματα τον ενδιαφέρουν περισσότερο. Μετά την κηδεία στην Κούβα –με μία στάση ενδιαμέσως στην Αθήνα και ένα τηλεφώνημα στη Μέρκελ– μετέβη στο Αμπου Ντάμπι για το συνέδριο της UNESCO με θέμα τη διασφάλιση της απειλούμενης πολιτιστικής κληρονομιάς. Θα έχει συγκινηθεί, φαίνεται, από τα ερείπια της Κούβας και θα ανησυχεί μήπως τα εξαλείψει η πρόοδος...