Από τον U Foul
Από το 2009 και μετά που ξέσπασε η «καταιγίδα», η κρίση για την πλειοψηφία ήταν σε φιλολογικό επίπεδο και απλώς για να τη σχολιάζουμε πίνοντας καφέ σε καφετέριες που ξεχείλιζαν από κόσμο.
Η ακρίβεια βέβαια ήδη χτύπαγε κόκκινο και το πολυθρύλητο «καλάθι της νοικοκυράς» γέμιζε όλο και λιγότερο. Μπαίνοντας στο 2010, άρχισαν οι πρώτες απολύσεις σε ιδιωτικό τομέα και οι μειώσεις μισθών ενώ τα μικρομάγαζα έκλιναν το ένα μετά το άλλο σωρηδόν.
Για όσους είχαν κάνει μια κάποια συνετή διαχείριση τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε «λίπος» και η κατάσταση ήταν ακόμα ελέγξιμη. Για όσους όμως αναλώνονταν σε διακοποδάνεια και κάθε τέτοιου τύπου υπερβολές χωρίς να βλέπουν πέρα από την εφήμερη καλοπέραση, τα πράγματα δυσκόλεψαν απότομα και όπως θα έλεγε ο θυμόσοφος λαός «έσφιξαν ...τα γάλατα» (ή και κάτι αντίστοιχο)!!!
Οι συνέπειες της κρίσης στη καθημερινότητα της πλειοψηφίας των πολιτών άρχισαν να φαίνονται κυρίως από το καλοκαίρι 2011 και μετά (βλ. χαράτσια, έκτακτες εισφορές, αύξηση φορολόγησης, μειώσεις σε μισθούς δημοσίου και συντάξεις, εφεδρίες, κλπ). Είναι δεδομένο όμως ότι στη καρδιά της κρίσης θα μπούμε από το Φλεβάρη του 2012 και μετά όταν το «εορταστικό» πνεύμα θα αφήσει τη θέση του στις νέες απανωτές φοροεπιδρομές, τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις. Είναι ενδεικτικό για το τί έρχεται στον ορίζοντα το γεγονός ότι ακόμη και στο Τραπεζικό χώρο συζητιούνται πλέον ανοικτά πέρα από τις μειώσεις σε παροχές και αποδοχές, το τετραήμερο και η εργασία εκ περιτροπής. Η τραγική ατάκα του Γ.Α.Π. «ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια» φαίνεται πλέον ότι από απευκταίο θα γίνει ευχή για τους περισσότερους!
Θα μου πεις μαυρίλα, κατάθλιψη, απαισιοδοξία! Ο τίτλος που έβαλες που κολλάει;
Ο τίτλος αυτός αδερφέ είναι η ουσία της καθημερινότητάς μας. Αφορά τις μικρές μας καθημερινές στιγμές που θα μας κάνουν πιο δυνατούς: μια ζεστή αγκαλιά, το γέλιο του παιδιού σου, η πλάκα με τα φιλαράκια σου, το βλέμμα κατανόησης και η αλληλεγγύη που θα πρέπει δείχνουμε στο διπλανό μας. Όπως παλιά!!! Είναι αυτά που πρέπει να έχουμε διαρκώς στο μυαλό μας για να παίρνουμε κουράγιο και να μη το βάλλουμε κάτω στα δύσκολα που έρχονται!
Υ.Γ.
Εντάξει, οι Monty Python, το είδαν λίγο διαφορετικά
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
U FOUL
