Από τον U Foul
Όλοι εμείς που αγαπάμε τη μπάλα και δυστυχώς δεν είχαμε τη τύχη (από ποδοσφαιρικής άποψης) να γεννηθούμε σε μια χώρα με προηγμένο πρωτάθλημα, θαυμάσαμε επιτέλους ποδόσφαιρο υψηλού ευρωπαϊκού επιπέδου από μια ομάδα του ταπεινού αν όχι ταπεινωμένου ελληνικού πρωταθλήματος.
Θαυμάσαμε μια ομάδα που αδιάφορο αν βρισκόταν εντός ή εκτός έδρας έπαιξε σύγχρονο, ελκυστικό, επιθετικό ποδόσφαιρο αυτό που με μια λέξη θα αποκαλούσαμε -άκομψα μεν, χορταστικά δε- ΜΠΑΛΑΡΑ!
Θα βιαστεί κανείς να πει ψυχρά «η ιστορία θα γράψει ότι ο Ολυμπιακός την περίοδο 2011-12 τερμάτισε
απλώς 3ος στους ομίλους του Champions League» και για τους περισσότερους θα έχει δίκιο. Τα μάτια
μας όμως είδαν στο φετινό Ολυμπιακό πράγματα που δεν μπορούν να τα περιγράψουν
οι ψυχροί αριθμοί και τα στατιστικά και σίγουρα δε μπορούν να αποτυπωθούν σε 2-3
αράδες.
Με νοοτροπία νικητή, κατάφερε να κάνει πράξη ότι συνήθως μένει στα
χαρτιά ή ως ευχολόγιο, όταν ελληνικός σύλλογος παίζει στην Ευρώπη, δηλαδή να
παίξει ως ίσος προς ίσο κατά κοινή ομολογία καλύτερους αντιπάλους και όχι απλώς
να περιμένει ελπίζοντας να κλέψει βαθμό ή βαθμούς στη κόντρα ή από τύχη στη
λογική του τσούκου-τσούκου μπολ!
Και παρότι συγκέντρωσε 9 βαθμούς και έπαιξε
ίσως το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχουμε δει από ελληνικό σύλλογο τα τελευταία
τουλάχιστον χρόνια δεν κατάφερε να προκριθεί στους 16 του θεσμού όχι γιατί δεν
το άξιζε, αλλά γιατί πλήρωσε τα κακώς κείμενα του δύσμοιρου ελληνικού
πρωταθλήματος και τις αναβολές αγώνων.
Το μεγαλύτερο κέρδος του φετινού
Ολυμπιακού, ασχέτως του τι θα γίνει στη συνέχεια στο Europa League, είναι η καταξίωση στη
συνείδηση όλων εχθρών και φίλων την οποία ο
Θρύλος κέρδισε με το σπαθί του. Υ.Γ «....και αν δε γίνει αυτό ......πάντα άρρωστοι με τον Ολυμπιακό!»
U FOUL
