Ο Μπιτζίδης, ένας άθλιος κουρελής, συναντάει ένα παλιό του φίλο. Αγκαλιές, φιλιά...
Αφού θυμήθηκαν τα παλιά, του λέει ο φίλος.
- Άστα ρε φίλε, έχω πολλά προβλήματα και κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει. Με διώξανε από τη δουλειά μου και κανείς, ούτε ο υπουργός, δεν μπορεί να μου κάνει τίποτα.
- Τι λες ρε παλιόφιλε! Εγώ θα σε βοηθήσω. Πάμε αμέσως στον πρωθυπουργό!
- Και συ πού τον ξέρεις;
- Φιλαράκια είμαστε.
- Δε σε πιστεύω!
- Βάζεις στοίχημα;
Πάνε στο πρωθυπουργικό γραφείο, όπου περίμενε πολύς κόσμος.
- Κύριε Μπιτζίδη, πως είστε; του λέει η γραμματέας.
- Άσε τα λόγια. Θέλω να δω το φίλο μου!
Μπαίνει στο γραφείο, αγκαλιές, φιλιά...
- Τι έγινες ρε παλιόφιλε; Δεν περνάς πια καθόλου από εδώ, του λέει ο Prime Minister.
- Θέλω να βολέψεις το φίλο μου που είναι άνεργος.
- Ό,τι πεις, καλέ μου Μπιτζίδη!
Χαιρετιούνται και μόλις βγαίνουν έξω, λέει ο Μπιτζίδης
- Βλέπεις που στα έλεγα; Εγώ όλους τους ξέρω! Τον Τσίπρα, τον Ομπάμα, τον Πούτιν...
- Σιγά ρε Μπιτζίδη, μην ξέρεις και τον Πάπα της Ρώμης!
- Αυτόν; Φυσικά και τον ξέρω. Από μικρό παιδί.
- Αν δεν το δω με τα μάτια μου, δε σε πιστεύω.
Ξεκινάνε λοιπόν και πάνε στη Ρώμη. Φτάνουν στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, όπου είναι κόσμος μαζεμένος και περιμένει να εμφανιστεί ο Πάπας.
- Εσύ περίμενε εδώ, λέει ο Μπιτζίδης, να με δεις που θα βγω μαζί με τον Πάπα.
Φεύγει και σε λίγο πράγματι εμφανίζονται οι δυο τους στο μπαλκόνι αγκαλιασμένοι. Αφού ευλόγησε ο Πάπας το πλήθος, κατεβαίνει ο Μπιτζίδης στο φίλο του και τον βρίσκει λιπόθυμο.
- Γιατί παραξενεύτηκες; τον ρωτάει. Αφού στο είχα πει.
- Το πρόβλημα δεν ήταν που είδα τον Πάπα να σε κρατάει αγκαλιά. Λιποθύμησα, όταν με πλησίασε ένας Γιαπωνέζος τουρίστας και με ρώτησε : "Συγγνώμη, μήπως ξέρετε ποιος είναι αυτός με τα άσπρα, δίπλα στο Μπιτζίδη !!!!!!!!"
