Οι εταίροι που αγαπάμε να μισούμε και το κέρμα των 2 ευρώ
Τάσος Τέλλογλου
(Πηγή : http://www.protagon.gr)
Αυτή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει όσο καμία άλλη πολιτική δύναμη έναν σχιζοειδή τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο μέσος Έλληνας τους εταίρους μας στο κοινό μας σπίτι:
Θέλει να τους δείχνει ότι μπορεί να χρωστάμε αλλά και αυτοί μας χρωστάνε, αν δεν ξέρουνε αυτοί από πού, θα τους το πούμε εμείς. Με το βίντεο στο μετρό για τις γερμανικές επανορθώσεις, με την επιτροπή για το επαχθές χρέος (όρο που δεν αποδέχονται οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ), όπου δίκην ανηλίκων θα σταθούμε σαν «αθώα θύματα» -ο λαός είναι πάντα αθώος- δεν χάνουμε ευκαιρία να αποδείξουμε πάντα ότι κάποιοι άλλοι φταίνε. Για αυτό και η πιο επικίνδυνη αλήθεια στην Ελλάδα είναι ότι δεν φταίνε πάντα και μόνο οι άλλοι.
Θέλει να τους δείχνει ότι μπορεί να χρωστάμε αλλά και αυτοί μας χρωστάνε, αν δεν ξέρουνε αυτοί από πού, θα τους το πούμε εμείς. Με το βίντεο στο μετρό για τις γερμανικές επανορθώσεις, με την επιτροπή για το επαχθές χρέος (όρο που δεν αποδέχονται οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ), όπου δίκην ανηλίκων θα σταθούμε σαν «αθώα θύματα» -ο λαός είναι πάντα αθώος- δεν χάνουμε ευκαιρία να αποδείξουμε πάντα ότι κάποιοι άλλοι φταίνε. Για αυτό και η πιο επικίνδυνη αλήθεια στην Ελλάδα είναι ότι δεν φταίνε πάντα και μόνο οι άλλοι.
Αυτό φυσικά θέλει κάποια ωριμότητα για να γίνει αντιληπτό. Και μάλιστα από εκείνους που ασκούν εξωτερική πολιτική. Κάθε είδους. Ας πούμε εκείνοι που αποφασίζουν τι θα αναπαριστά ένα νέο αναμνηστικό κέρμα 2 ευρώ: Κάποιος στην ΤτΕ είχε τη φαεινή ιδέα να συνδεθεί η «εθνική» πλευρά του με την επέτειο του ελληνοϊταλικού πολέμου. Σαν να πρότειναν οι Γάλλοι ένα ευρωπαϊκό νόμισμα με σκηνές από το Βερντέν ή οι Βέλγοι με σκηνές από τη μάχη των Αρδενών. Το θέμα είχε επισημανθεί έγκαιρα από ορισμένους συλλέκτες «για σκεφτείτε να έβαζε το 2012 η Ιταλία 2 ευρώ για τα 100 χρόνια κατάληψης της Δωδεκανήσου, ή αν μπει η Τουρκία να βγάλει για την άλωση της Πόλης ή την καταστροφή της Σμύρνης αλλά από τη δική της σκοπιά!
Για φανταστείτε κάποια βαλτική χώρα να έβγαζε με τον Χίτλερ ή κάποιο σύμβολο της εποχής, αναφερόμενη στο γεγονός της απελευθέρωσης της χώρας από τα ναζιστικά στρατεύματα, από τον ζυγό των Σοβιετικών!.
Φυσικά το πόση ιστορία επιτρέπεις στη σημερινή Ευρώπη δεν είναι μία εύκολη άσκηση. Το ότι αυτή η στιγμή συνέπεσε με την προσπάθεια των εταίρων μας να μας σώσουν, έστω και σε «δόσεις», ήταν κάτι που ασφαλώς δεν ελήφθη υπ' όψιν απ' όσους το σκέφτηκαν. Οι Ιταλοί ανέβηκαν στα… κεραμίδια, παρενέβη ο Αλέξης Τσίπρας και το θέμα θεωρήθηκε λήξαν.
