Εφιάλτης το χρέος των Αγώνων στην Αγγλία
Το μεταολυμπιακό κόστος τρομάζει το Λονδίνο, που όμως αισιοδοξεί
The New York Times
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_sport_1_14/04/2012_479099)
Τα χρήματα δεν αποτέλεσαν κανένα θέμα συζήτησης την προηγούμενη φορά που το Λονδίνο διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, 64 χρόνια πριν, το 1948.
Η τότε διοργάνωση είχε καλυφθεί εξ ολοκλήρου από χορηγούς, καθώς ο υπουργός Αθλητισμού της Αγγλίας, με νωπές τις μνήμες του Παγκοσμίου Πολέμου, δήλωνε πως δεν μπορεί να επιβαρυνθεί περαιτέρω ο κρατικός προϋπολογισμός.
Οι διαφορές σε σχέση με τότε, όμως, είναι το λιγότερο ευδιάκριτες. Η Βρετανία βρίσκεται κι αυτή στη δίνη μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο ρυθμός ανάπτυξής της είναι περιορισμένος, ενώ η ανεργία βρίσκεται στο 8,4%, το υψηλότερο ποσοστό που έχει καταγραφεί τα τελευταία 17 χρόνια. Η κίνηση του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον να διπλασιάσει τον προϋπολογισμό των Τελετών Εναρξης και Λήξης είχε σχολιαστεί αρνητικά από τη βρετανική κοινή γνώμη. Η απάντηση από τους αξιωματούχους της χώρας είχε έρθει πέρυσι μέσω του γ.γ. Πολιτισμού Τζέρεμι Χαντ, που είχε δηλώσει πως υπάρχουν δύο τρόποι προσέγγισης σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. «Είτε λέμε πως διανύουμε περίοδο λιτότητας, συνεπώς πρέπει να περιορίσουμε τις δαπάνες, είτε ακριβώς επειδή είμαστε σε περίοδο λιτότητας, πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία, να πραγματοποιήσουμε εξαιρετική διοργάνωση και να κάνουμε τη διαφορά...». Η συγκεκριμένη φράση βρίσκει αρκετούς υποστηρικτές που αναμένουν με προσμονή τους αγώνες. Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη μεγάλη ομάδα ανθρώπων που υποστηρίζει πως το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Βρετανία αυτή τη στιγμή είναι ένα πλουσιοπάροχο δεκαεπταήμερο πάρτι, δώρο στον υπόλοιπο κόσμο. Πιθανώς, όπως αναφέρεται από αρθρογράφους τόσο του Economist όσο και του Guardian, η αθλητική επιτυχία θα επισκιάσει πρόσκαιρα τα οικονομικά προβλήματα, που όμως αναμφίβολα κάποτε θα εμφανιστούν.
Οπως θυμόμαστε και οι ίδιοι, οι συζητήσεις γύρω από το τελικό κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων μπορούν να χαρακτηριστούν από μόνες τους «ολυμπιακό σπορ». Κοιτώντας όμως το κόστος των τελευταίων διοργανώσεων, οι συζητήσεις δεν μπορούν να χαρακτηριστούν επ' ουδενί παράλογες. Η διοργάνωση του 1992 στη Βαρκελώνη, για παράδειγμα, άφησε τους Ισπανούς με ένα χρέος κοντά στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι αγώνες της Αθήνας, ενώ είχαν εκτιμώμενο κόστος 1 δισ. ευρώ, εν τέλει κόστισαν περίπου 12 δισ. ευρώ. Το Μόντρεαλ χρειάστηκε σχεδόν 30 χρόνια προκειμένου να ξεπληρώσει το χρέος των 3,2 δισ. ευρώ για τη διοργάνωση του 1976 (ξεπληρώθηκε το 2005). Η τωρινή εκτίμηση για το Λονδίνο, που αλλάζει πολύ συχνά λόγω αστάθμητων παραγόντων, εκτιμάται πως θα ξεπεράσει τα 14 δισ. ευρώ, αριθμός που θα υπερβαίνει κατά 10 δισ. το αρχικό κόστος που είχε ανακοινωθεί κατά την ανάληψη της διοργάνωσης!
Απόσυρση της Ρώμης
Ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι αντιλήφθηκε πως το οικονομικό πρόβλημα της Ιταλίας μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερο σε περίπτωση πιθανής ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων κι έσπευσε να αποσύρει την υποψηφιότητα της Ρώμης για το 2020, με βασικότερο λόγο το υψηλό κόστος. Παράλληλα, διαπίστωσε και τη δυσκολία του να τηρηθεί η αρχική εκτίμηση, αναφέροντας πως πιθανότατα η Ιταλία δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις. Ο υπουργός Αθλητισμού της Βρετανίας Χιου Ρόμπερτσον ανέφερε πως τα μεγαλύτερα ποσά ξοδεύτηκαν πριν κάνει την εμφάνισή της η οικονομική κρίση. Ο Τόνι Τρέιβερς από το LondoSchool of Economics έχει μελετήσει διεξοδικά τον αντίκτυπο που θα έχει στη Βρετανία η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Σε έκθεσή του ανέφερε πως θα χρειαστούν δεκαετίες προκειμένου να γίνει αντιληπτό το οποιοδήποτε κέρδος της διοργάνωσης για τους Βρετανούς πολίτες. Η απόσβεση του Ολυμπιακού Πάρκου δεν είναι δεδομένο πως θα γίνει στο άμεσο μέλλον, ενώ χαρακτήρισε κατασκευές-εκτρώματα τόσο το στάδιο «Γουέμπλεϊ» όσο και το «Millenium Dome», κυρίως λόγω του ότι ξέφυγε σε αμφότερα τα έργα ο προϋπολογισμός. Επεσήμανε, όμως, πως η Βρετανία μέσω αυτών των έργων έστειλε ένα μήνυμα ότι είναι σε θέση να διεκπεραιώσει γρήγορα και αποτελεσματικά τις κατασκευές που της ανατίθενται.
Πάντως, όσο οι Αγώνες πλησιάζουν, οι Βρετανοί δείχνουν να ξεχνούν τα προβλήματα και τις υπερκοστολογήσεις, κάτι που φαίνεται και από τις δηλώσεις συνδικαλιστών που απέκλεισαν το ενδεχόμενο να κάνουν απεργίες κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, μια φήμη που αιωρείτο πολύ καιρό στο Λονδίνο, τρομάζοντας τους διοργανωτές.
