Ανοιχτός δρόμος υπό προϋποθέσεις
Tου Στέφανου Κασιμάτη
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_03/07/2012_450152)
Οχι μόνον εκείνοι που ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και η πλειονότητα, πιστεύω, όσων προτίμησαν το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Αριστερά στις τελευταίες εκλογές, εύχονται η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά να πετύχει. Ο λόγος είναι ότι, αν δεν πετύχει, οι πάντες προεξοφλούν από τώρα ότι οι επόμενες εκλογές θα αναδείξουν νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι, πράγματι, διάχυτη η εντύπωση ότι, μέχρι στιγμής, όλα -τόσο στην επιφάνεια όσο και στο βάθος της κατάστασης- δουλεύουν για το μέλλον ΣΥΡΙΖΑ. Οσον αφορά την επιφάνεια, η κυβέρνηση, πλην ορισμένων εξαιρέσεων, δεν επιτρέπει μεγάλες προσδοκίες (φοβάμαι ούτε καν μικρές...), καθώς η σύνθεσή της είναι το προϊόν συμβιβασμών με τις δυνάμεις της κομματοκρατίας. Η καλή προαίρεση δεν βοηθά σε τίποτε· χρειάζεται αφέλεια για να φαντάζεται κάποιος ότι οι εκφραστές του παλαιοκομματισμού και οι αντιγραφείς του χειρότερου ΠΑΣΟΚ θα επιδοθούν με ζήλο στην προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων για την αναζωογόνηση της οικονομίας. Η δε ατυχής συγκυρία του σοβαρού οφθαλμολογικού προβλήματος του πρωθυπουργού, ενισχύει την εντύπωση της κυβερνητικής στασιμότητας και μάλιστα κατά την περίοδο όπου οι ευρωπαϊκές εξελίξεις επιβάλλουν στην κυβέρνηση να κινηθεί με ταχύτητα και αποφασιστικότητα.
Στο βάθος των πραγμάτων, η κατάσταση είναι ακόμη δυσμενέστερη για όσους ελπίζουν στην προσαρμογή της Ελλάδας με την πραγματικότητα. Από την αρχή της κρίσης ώς την πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία, η ενέργεια των άλλοτε λεγόμενων «κομμάτων εξουσίας» έχει αναλωθεί στην επινόηση επιχειρημάτων με σκοπό την ελαχιστοποίηση των ευθυνών τους και τη συγκράτηση της φθοράς τους. Με την επίγνωση ότι, ως πολιτικοί οργανισμοί, δεν έχουν τη δυνατότητα να παραγάγουν οτιδήποτε καινούργιο, προτιμούν να αντιμετωπίζουν θυμωμένους ψηφοφόρους, που εξακολουθούν να πιστεύουν στους θεμέλιους μύθους της κομματοκρατίας, παρά πολίτες με συνείδηση της κατάστασης και των αιτίων της. Εξ ου και η περιλάλητη «αφήγηση», που θα εξηγούσε την κρίση, δεν βρέθηκε ποτέ. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάτω από τον θυμό της κοινωνίας ζει και βασιλεύει ο μύθος ότι μία ολόκληρη χώρα μπορεί και πρέπει να ζει πάνω από τις δυνάμεις της, όπως επίσης παραμένουν και οι νοοτροπίες που βασίστηκαν σε αυτόν.
Ολα αυτά μαζί στρώνουν τον δρόμο για τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό δύο προϋποθέσεις όμως: πρώτον ότι θα ασκήσει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τη σοβαρότητα που θα πείσει τους ψηφοφόρους να του εμπιστευθούν τις τύχες της χώρας την επόμενη φορά και, δεύτερον, ότι από άθροισμα συνιστωσών της εξωπραγματικής Αριστεράς θα γίνει κόμμα. Το περασμένο τριήμερο είχαμε τις πρώτες ενδείξεις ότι, στην πράξη, ο δρόμος αυτός για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όσο εύκολος περιγράφεται με τα λόγια.
Συγκεκριμένα, ο Μανώλης Γλέζος, του οποίου προφανώς τον επικίνδυνο ναρκισσισμό αντιλαμβάνεται ο Αλέξης Τσίπρας και, γι’ αυτό, φροντίζει να τον μεταχειρίζεται ιδιαιτέρως κολακευτικά, διαφώνησε με την απορρόφηση των συνιστωσών, υποστηρίζοντας το ασύλληπτο ότι σε αυτές οφείλει ο ΣΥΡΙΖΑ την εκλογική άνοδό του. Αν η αντίσταση δεν έχει γίνει χρόνιο σύνδρομο στον Μ. Γλέζο, τότε ενδεχομένως η στάση του να δείχνει την απροθυμία των συνιστωσών να χάσουν το μερίδιό τους από την ετήσια κρατική επιχορήγηση αποδεχόμενες τη συγχώνευσή τους. Ισως, μάλιστα, αυτές οι αντιστάσεις να υπαγορεύουν στον Αλ. Τσίπρα την ακραία θέση που έλαβε στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη του Σαββάτου, ότι η τρόικα δεν πρέπει να έλθει στην Αθήνα, εφόσον δεν αναγνωρισθούν και στην Ελλάδα τα κέρδη της Ισπανίας και της Ιταλίας στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Σε κάθε περίπτωση, ο δρόμος προς τη σοβαρότητα δεν είναι εύκολος - και ο ΣΥΡΙΖΑ εξάλλου δεν είναι παρά μια έκφραση της γενικότερης κατάστασης στη χώρα...
Το κατάλληλο πρόσωπο
Η Ρένα Δούρου προαλείφεται, κατά πληροφορίες, για τη θέση της επικεφαλής του τομέα Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ· θα είναι, δηλαδή, η οιονεί σκιώδης υπουργός Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ. Δεδομένου ότι, ως προς την αντίληψη των διεθνών σχέσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ακόμη σε παιδαριώδες νηπιακό επίπεδο (προσφάτως το απέδειξαν και η επιστολή προς Ολάντ και η ευρωπαϊκή περιοδεία Τσίπρα), η ευθύνη του τομέα εξωτερικής πολιτικής αντιστοιχεί απολύτως στα προσόντα της συμπαθούς ξανθιάς του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία τυγχάνει και απόφοιτος του Παιδαγωγικού Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών...
