Ρόλος στον Καραμανλή
Tου Αθανάσιου Έλλις
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_17/05/2012_482480)
Όπως, δυστυχώς, αναμενόταν, η πολιτική ηγεσία της χώρας απεδείχθη για πολλοστή φορά, κατώτερη των περιστάσεων.
Με την Ελλάδα να βρίσκεται ουσιαστικά σε πόλεμο, η διχόνοια, διαχρονικό χαρακτηριστικό της φυλής μας, επικράτησε της ενότητας και της αυτονόητης ανάγκης για μια από κοινού αντιμετώπιση του κινδύνου. Η χώρα χρειαζόταν συναίνεση, συνεννόηση και συνεργασία, αλλά η δίψα ορισμένων για εξουσία, ο φόβος άλλων για τον κίνδυνο περιθωριοποίησής τους, και η εμμονή κάποιων σε ανέφικτους μαξιμαλισμούς και απόρριψη των πάντων, μας οδηγούν σε νέες εκλογές.
Οι διαχωριστικές γραμμές είναι απόλυτα σαφείς. Από τη μία, βρίσκονται οι εθνικά υπεύθυνοι ρεαλιστές που αντιλαμβάνονται τι απαιτείται για να διασφαλισθεί η παραμονή της χώρας εντός της Ευρωζώνης, και από την άλλη, οι λαϊκιστές που δεν διδάχθηκαν από τη ζημία που προκάλεσε το «λεφτά υπάρχουν» και υιοθετούν το δικό τους «Τσοβόλα δώστα όλα», τη στιγμή που αποδεδειγμένα δεν υπάρχει πλέον τίποτα για να δοθεί, και ενώ είναι σαφές ότι η επιστροφή στη δραχμή θα πλήξει πρωτίστως τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα. Οι πλούσιοι έχουν τις δυνατότητες να προστατευθούν από ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, η μετεξέλιξή του σε ενιαίο κόμμα, και η σαφής δυναμική που καταγράφει -προσελκύοντας ψηφοφόρους από την ευρύτερη Κεντροαριστερά, συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ- σε συνδυασμό με την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ που επιχειρεί να επουλώσει τις πληγές του, δημιουργούν νέα δεδομένα. Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον, όπου ουσιαστικά απειλείται ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας, μόνη εναλλακτική διέξοδος είναι η δημιουργία ενός φιλοευρωπαϊκού κεντροδεξιού μετώπου με τη Νέα Δημοκρατία να αποτελεί εκ των πραγμάτων τον κύριο πυλώνα σταθερότητας. Δυστυχώς, σε αυτή την τόσο κρίσιμη συγκυρία, όπου χρειάζεται ηγεσία με όραμα και τη δυνατότητα να συσπειρώνει, ο Αντώνης Σαμαράς αμφισβητείται έντονα. Οι χειρισμοί του τα δυόμισι χρόνια που είναι πρόεδρος της Ν.Δ. ήταν ατυχείς, με αποκορύφωμα την καταστροφική επιμονή του στη διενέργεια πρόωρων εκλογών. Αλλά με τη χώρα σε πόλεμο, δεν υπάρχει χρόνος για αλλαγή ηγεσίας και οι εσωκομματικές ισορροπίες περνούν σε δεύτερη μοίρα. Η δημιουργία του κεντροδεξιού μετώπου αποτελεί μονόδρομο ευθύνης. Σε αυτό συμφώνησε σε ιδιωτική συζήτηση και κορυφαία ηγετική προσωπικότητα του ΠΑΣΟΚ που εκτίμησε ότι η μόνη λύση σταθερότητας αυτή τη στιγμή είναι η ενδυνάμωση της Ν.Δ. Πρόκειται για εθνική επιταγή, όχι κομματική επιλογή.
Όμως, για να αναδειχθεί η Ν.Δ. σε πρώτο κόμμα, και με σημαντικά υψηλότερο ποσοστό, απαιτείται άμεσα στρατηγική συσπείρωσης που θα επιτρέψει την επιστροφή των παραδοσιακών ψηφοφόρων της, τους οποίους δεν ενέπνευσε ο κ. Σαμαράς και επέλεξαν να απόσχουν, όπως και αυτών που υπέκυψαν στον διαστρεβλωτικό «πατριωτισμό» του κ. Καμμένου, αλλά και πολλών που υπό το βάρος υπαρκτών ή υπερβολικών φόβων, ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή. Το ένστικτο επιβίωσης του Γιώργου Καρατζαφέρη θα επαναφέρει σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ στη «δεξιά πολυκατοικία», ενώ και με τον φιλελεύθερο χώρο, τον πλέον αξιόπιστο στο εξωτερικό, θα υπάρξει συνεργασία, αν όχι προεκλογικά, σίγουρα μετεκλογικά. Ο κ. Σαμαράς θα διευκολύνει τους επικριτές του να επιστρέψουν εάν προβεί με παρρησία σε δημόσια αυτοκριτική για τα λάθη του. Να πείσει ότι το εννοεί όταν δηλώνει πως έλαβε το μήνυμα και να διαμηνύσει ότι η νέα προσπάθεια θα είναι συλλογική, ακόμη και στο ηγετικό επίπεδο. Ο συνεκτικός κρίκος που διά της παρουσίας του μπορεί να συμβάλει άμεσα στη συσπείρωση και την οικοδόμηση του φιλοευρωπαϊκού μετώπου, από τον μεσαίο χώρο μέχρι τη λαϊκή Δεξιά, είναι ο Κώστας Καραμανλής. Θα πρέπει να του δοθεί πρωταγωνιστικός ρόλος στη μάχη των επόμενων τεσσάρων εβδομάδων για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και αυτός από την πλευρά του να ξεπεράσει τις ενστάσεις του και να ανταποκριθεί.
